"Söylemiştim sana. Kalpleri buzdan olan insanlar sevgi nedir bilmezler. Onların tek bildiği şey emirleri yerine getirmektir"
Bana, kazanmanın aslında kaybetmek olduğunu öğretmişlerdi. Ben artık biliyordum ki barış bayrağının beyaz renk olmasının bir...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Güçlü kadınlar taç takarlardıotoritelerini göstermek için. Fakat benim bir taca ya da herhangi bir şeye ihtiyacım yoktu. Bütün dünya bilecekti benim adımı. Caroline Iva Lestrange.
Bölüm Şarkısı: Britney Spears-Criminal
Aşk sanıldığı gibi bir duygu değildi. Aşk sadece sevmek değildi. Aşk, karşındaki kişi için canını verebilmekti, aşk, sevdiğin adam için her şeyi göze alabilmekti. Kendi kendime sordum, ben Draco Malfoy'a aşık mıydım? Aynanın karşısındaki güçsüz bedenime gülümsedim. Ben Draco Malfoy'a tüm benliğimle aşıktım. Güçsüzdüm hiç olmadığı kadar. Kendimde bir şey yapacak enerjiyi bulamıyordum. Ölüm yiyenler bana saygı duyuyorlardı ve malesef içlerinde o da vardı. Onun bana saygı duymasını istemiyordum, gökyüzünden tek bir şey istiyordum. Draco Malfoy'un beni sevmesini. Aptaldım, gerizekalıydım, salaktım, dengesizdim. Onu ben uzaklaştırmıştım kendimden ama şimdi onsuz yapamıyordum. Tom'a karşı dikkat çekmek istemediğim için onunla görüşemiyordum.
Üstüme ruhum kadar siyah bir elbise giyip odadan çıktım. Kendime özenmeyi bırakmıştım. Kimseye şov yapmama gerek yoktu. Malfoy Malikanesi'nin kahvaltı masasına inince birçok ölüm yiyeni ve Malfoy ailesini orada gördüm. Sahte maskemi takındım yüzüme ve gülümseyerek Tom'un yanına oturdum. "Eee, bugün nereye saldırıyoruz?" dolgun dudaklarımı kıvırıp masada göz gezdirdim. O aptal Bellatrix dışında herkesin yüzü tabaklarına eğikti. "Bakıyorum da bugün çok enerjiksin Caroline" sahte bir şekilde gülümsedim Tom'a. Ah hayır, hiç enerjik değilim. Masadan hiçbir şey almayıp sertçe ev cinlerine seslendim. Gelen yaşlı ev cinine bana sert bir kahve getirmesini emrettim. Bu isteğim bir tek Draco'yu şaşırtmıştı. Ben hiçbir zaman acı kahve içmezdim ki...
Sıkılıp ayağa kalktığımda tüm dikkatler bana çevrilmişti. Çünkü hiç kimse Lord Voldemort konuşurken onun sözünü bölemezdi. "Biraz hava alıp geleceğim" kahvaltı salonundan çıktığımda içimdeki şeytanı dinleyip kapıyı sessizce dinlemeye başladım. "O aptal bir ergenden başka biri değil lordum!" Bellatrix'in bu tepkisinin karşısında gülümsedim. "Onu sadece kullanacağız Bellatrix. Tabihki de onu çekmeyeceğim" daha çok gülümsedim. Mideme giren kramp yutkunmama neden olmuştu. Artık biliyordum ki kimseye güvenmemem gerekiyordu. Artık biliyordum ki bu dünyada sadece ben vardım güvenebileceğim.Güçsüzdüm ama güçsüz olmanın sırası değildi. Benden korktukları aşikârdı. Güçlü bir kadın olduğumu hepsi biliyordu. Elimde bu kadar güç varken kullanmamak aptallık olurdu. Bana kazanmanın aslında kaybetmek olduğunu öğretmişlerdi. Ben artık biliyordum ki barış bayrağının beyaz renk olmasının bir nedeni vardı.En küçük karanlığı dahi affetmeyen bu renk, benim gece kadar kara ruhumu kabul etmemişti, asla etmeyecekti.Hayatımın ipleri hiçbir zaman parmaklarımın arasında olmamıştı. Bana sunulan kanatları üzerime giyecek kadar aptal değildim. Ben ellerimi kana bulayarak yola devam etmeyi seçmiştim.
