Buzdan Kalpler

On Bir

Bölüm Şarkısı: t.A.T.u-All The Things She Said

"Hadi meleğim başarabilirsin"

Eskisinden daha azimliydim. Draco'nun kolunu tutarak attığım küçük adımla büyük bir çığlık attım.

"Oluyor Draco! Oluyor!"

Yorulup derin nefesler almaya başlayınca Draco beni yavaşça kucağına aldı ve koltuğa oturttu. Alnımdan akan terleri sildim ve gülümsedim.

"Hızlı ilerliyorsun güzelim"

Bana sardığı kollarına karşılık bende sımsıkı sardım ona kollarımı. Kapıdan yavaş yavaş kıkırdayan Dora utanarak Draco'dan ayrılmama neden olmuştu.

"Aşk gerçekten böyle bir şey. Yaraların iyileşmesini hızlandırıyor"

Ted yanında belirip karısının başına nazik bir öpücük kondurdu. Onların bu hâline gülümsedim. Belki bizim de geleceğimiz onlarınkine benzerdi. İkimiz de mutlu olurduk, belki küçük bir kızımız ya da oğlumuz olurdu, herkesten, herşeyden uzakta çok huzurlu olurduk.

"Biz Ted'le biraz dışarı çıkacağız çocuklar. 2 saat içinde eve geliriz"

Draco ve ben ikisine veda ettikten sonra yalnız kalmıştık. Genelde hep yalnız kalırdık fakat bu sefer tam anlamıyla yalnızdık. Heyecanlandığımı hissediyordum. Kendi kendime gülümsedim. Draco yanıma oturup başımı kendi göğsüne yasladı.

"Ne düşünüyorsun sevgilim"

Aklımdan geçen cinsel şeylerle dudağımı ısırdım ve daha çok gülmeye başladım.

"İleride küçük Malfoylar'ı nasıl yapacağımızı düşünüyorum sevgilim"

Erkeksi kahkahasını duyunca gülümsedim ve huzurla gözlerimi kapadım. Benden gitsin istemiyordum. Dünyanın sonuna kadar, ölüm bizi ayırsa bile yanımda olmasını istiyordum. Ben onun yanında huzurluydum ve yanında huzur bulduğum adamı kaybetmek istemiyordum.

"Belki de minik Malfoy denemelerine şimdi başlamalıyız"

Küçük kanepede beni yatırıp üstüme çıktığında derin bir nefes aldım ve hüzünle baktım gözlerine.

"Özür dilerim sarı civcivim, ama kendimi hazır hissetmiyorum"

Üzülmesini, kızmasını belki de bana bağırmasını bekliyordum ama hiç birini yapmadı. Önce burnuma daha sonra dudağıma birer öpücük kondurup başını kalbime yasladı ve bedenini yavaşça üzerime bıraktı. Önce sarı saçlarını okşadım. Daha sonra öptüm saçlarını. Çok güzel korkuyorlardı. Bu dünya için fazla iyiydiler.

Sadece biraz uyumak için gözlerimi kapattım. Draco Malfoy beni huzura kavuşturmuştu. Ben yıllarca hep yalnız hissetmiştim kendimi. Önce küçücük bir çocukken sevmeyi, sevginin ne demek olduğunu öğretmiştim ona, daha sonra ise o aşkın sihirli öpücüğüyle bana her şeyi tekrar hatırlatmıştı. Ben Iris Eve Pride'tım. Adımın bile yalan olduğu bu dünyada kendi gerçeğimi bulmuştum. İç sesim tekrarladı.

'Kendi gerçeğini bulmuştun...'

Birkaç saat ya da dakika sonra gözlerimi araladığımda Draco yanımda yoktu. Etrafıma bakındığımda kapıda birisi ile konuştuğunu gördüm. Aptal insanoğlu işte. Kendimi dinlemekten alıkoyamadım ve yavaş adımlarla yerde sürüne sürüne kapıya yanaştım. Sinirliydi, sesinden belli oluyordu.