No Words For Emotions (All Saints SERIES #2)

CHAPTER 18:

Letter

I tried to stop myself from crying nasa condo ako ni Wren and I can't stop myself from me feeling this. I'm jealous and I know myself that those feeling isn't valid.

I'm hugging my body while still crying. Remembering how Ali can still kiss me and touch the way he touch and kiss Via is the worst feeling ever.

Dumating si Wren na may dalang pagkain. Kaya naupo ako sa tapat ng lamesa habang nag hahain siya nakikinig lamang ako sakaniya.

"Ivelisse stop crying kanina ka pa hinahanap ng Mag-ama mo sa buong building." Seryoso niyang sambit. Tulala pa rin ako noong mag simula na siyang ikwento ang nangyari kanina.

"Noong una si Ali lang matapos ng tawag niya sa phone niya pati si Cal naroon na naka wheel chair pa 'yung inaanak ko dahil hindi pa totally healed ang sugat sa noo at hindi pa nag papapigil ang Tatay sa kakahagilap sa'yo sa buong building." Stress na sambit niya. Mukhang naabala ko pa ang shooting kanina.

"Kaya ako natagalan dahil nakasunod si Ali saakin mabuti nga at naharang ng Bouncer ko kung hindi ay baka naka wheel chair na rin ako bukas balak ata akong saktan!!" Naghihisterya niyang sambit napangiwi pa ako ng halos mabasag na ang pinggan sa gigil niyang mag kwento.

"Wren... Si Cal? Bakit siya hinayaan ni Alistair doon... Sana hindi na sila nag-abala na hanapin ako dahil nandoon  naman si Via.." Malungkot na sambit ko.

"Ako Ari hindi na ako natutuwa sa ginagawa mo kay Calel ah. Alam kong problemado ka at nagseselos ka pero 'wag mo namang idamay ang bata. Kaya ko namang buhayin kayo ni Cal kung ayaw mo gastusin 'yung pera ni Cal sa bangko I can sustain your needs." Mariin nitong wika. Napatungo ako dahil hindi niya pa alam ang tunay na rason kung bakit iniwan ko si Cal kay Ali.

I'm not sure if I'm a real Toussaint  by blood and that thing is hurting my Ego and past.

"Hindi ako papayag na makatabi ng inaanak ko ang higad na iyon. Ari kaunti nalang ikaw ibibigay ko kay Ali at aangkinin ko ang inaanak ko dahil pati bata nadadamay na." Iritable niyang sambit.

Nagsimula kaming kumain at habang kumakain ay panay ang kwento niyang binalak pang sundan ng kaibigan ni Ali ang kotse niya mabuti at may exclusive na parking para sa talent kaya hindi siya nasundan.

Isang linggo na mula noong mangyari iyon sa shooting at napapansin ko na rin na rin ang pagsunod ng kung sino at hindi na ako natutuwa sa mga ito.

Suot ko ang hoodie na bili ko, bumili kasi ako nang mga gamit gamit ang naipon kong pera noong nagtatrabaho ako sa France.

Hahakbang palang sana ako patawid ng bigla nalang may humila saakin sa Black Van na huminto. At nagtakip sa mga mata ko. Hindi ako nakapalag dahil sa gulat at kung tutuusin ay hindi ko rin kakayanin. Marami sila at ramdam ko rin na--

"Hoy 'wag kang kumain dito sa van parang gago naman!! Kakapalinis ko palang ng loob dahil sa kabobohan mo noong hiniram mo'to!!" Si Enzo ba 'yun o si Dirk?

Teka nga--  " Wait Mister can you speak again?"

"Huh? Trip mo Ari?--"

"Gago ka Enzo yari ka kay Kai Alistair mamaya tignan mo!!"

"Wait-- is that Russ?"

"How can you still recognize us?!"

"Well besides that you didn't change your voice-- I just remember that this Van that you're using is
Ilang araw ko nang hindi nakikita si Cal at aminin man ay gusto ko nalang siyang bawiin. Gusto kong maging makasarili at ipilit ang gusto ko pero ang maisip na masaya siya sa piling ni Via at Alistair. Masaya siguro siyang buo na ang pamiyang matagal niya nang inaasam.