No Words For Emotions (All Saints SERIES #2)

CHAPTER 1:

CALEL TOUSSAINT

It's been five years since i left Calel to my sister, i always visit our house but Anaizs seem so different.

Her stare is clearly Pas d'èmotion , and i really hate how she can't seem to remember any of our past.

Today is my flight to I'm leavi g for two years.

Wearing a light make-up and classy dress I leave my appartment. I have to choose and this is my plan just another year and I will take Calel from Anaizs and tell her my side.

Dior told me that her condition right now is hard she can't barely remember and they don't to push Anaizs limits.

Wren will drove me off in airlines so when she honk sakto lang sa pag-baba ko.

Her classy red ferrari I almost rolled my eyes on her attitude tsk.

Binaba niya ang bintana ng sasakyan at maarte akobg tinignan. "Hindi kita pag-bubuksan ng pinto mainit Ari."
Mataray niyang sambit tumaas ang kilay ko at inilagay sa backseat ang maleta.

"Ang arte iniwan lang din naman siya ni ka--" Asara ko sakaniya. Tumaray ito dahilan para mapangiti ako.

"Subukan mong banggitin tatadyakan kita Azalea." Banta niya.

"Oo na broken ka lang kaya ka ganiyan sabi ko naman sa'yo huwag mong laklakin lahat ng products na ini-endorse mo. Anyway Wala kang shoot?"

"Meron, tsk. Alam mo bang mahal bayad saakin tas gagawin mo akong driver? Dzuh?" Sambit niya habang matulin na pinapaandar ang pinakama mahal niyang sasakyan.

I tried to sleep but I can't thinking of Calel is worst part everyday. I can't touch him and hold him while asleep.

And worst I commit my biggest sin. Hindi ko naman na maibabalik dahil masyado akong pabaya sa desisyon ko noon. Seeing Anaizs and Alistair bond together with Cal is painful to see.

Humilig ako sa backrest nasa eroplano na ako at kaka-upo ko palang. Pumikit ako ng mariin para pigilan ang sarili sa pag-tayo at pag-punta kay Cal.

Mariin akong pumikit kasabay ng malalim na buntong hininga ko ay ang pag-upo ng kung sino sa tabing upuan ko.

Nasa tabi ako ng bintana kaya sumandal ako rito. Nakarinig ako ng buntong hininga kaya dumilat ako at napaayos ng upo ng makita kung sino ang katabi ko!!

Nanoot ang mahalimuyak at nakakaakit niyang amoy!! He is wearing a plain t-shirt and pants, nilalaro niya ang labi niya gamit ang right thumb niya kaya halos isiksik ko ang sarili sa bintana ng eroplano!!

Naramdaman niya siguro ang tingin ko kaya umangat ang kilay niya ngunit nanatiling naka-tingin sa harap. Kaya naman agad akong dumiretso ng upo at halos iharap ang mukha ko sa bintana ng eroplano.

Kung makikita ako ni Papà siguradong magagalit iyon. Dahil para sakaniya hindi ito elegante. Hindi magandang tignan ang ganito kaya laking pasalamat ko dahil wala siya o si Señora!!

Tumikhim ako at inabala ang sarili nakabaling ako sa bintana at hjndi lumilingon sakaniya. Ang brown kong buhok ay naka-tabing sa kalahatin bg mukha ko at halos mag-ka stiff neck na ako sa pwesto ko!!

This is not elegant and graceful move but i don't care!! Alistair is seating calmly beside me!! How unfair life could be?! He is definitely enjoying this flight while I don't even allowed to feel comfortable in my seat!!