ADA

Bölüm 6

Tuncay abimin yüzüne bakıp öylece kalakaldım.Sevinçten elim ayağıma dolaşmıştı.Bu kadar erken olucağını hiç beklemiyordum.
Yarın... İnanılır gibi değil.Yarın sefere çıkacaktım.Yıllardır beklediğim an sonunda geliyordu.O kadar şaşkın ve o kadar mutluydum ki ne yapacağımı bilemedim bir anda Tuncay abinin boynuna atladım.Kahkahalarla sırtımı sıvazladı.

-Hadi oyalanma da bir an önce eve git.Yapacak çok işin var,pılını pırtını toparla iyice.Sabah altıda da burda ol.

-Abi çok teşekkür ederim.Beni ne kadar mutlu ettin bilemezsin.

-Biliyorum Koray,biliyorum oğlum.

***
Tuncay abinin yanından ayrıldıktan sonra koşar adımlarla eve geldim.Annem salonda örgü örüyordu.

-Koray,sen misin ?

-Başka beklediğiniz biri mi var yoksa Nevin Sultan ?

-Nerdeydin oğlum sen akşam oldu,sabahın köründe gitmişsin evden ?

-Alple buluştuk ya.

-Niye o kadar erken ?

-İşimiz vardı işte anne boşver.Sen naptın ne var ne yok ?

-Mantı açtım ben de ne yapayım.Aç mısın koyayım mı bir tabak ?

-Aç olmasam bile yerim ben o mantıdan fıstık.

Kollarımı annemin boynuna dolayıp yanağına kocaman bir öpücük kondurdum.Belki de aylarca hatta yıllarca yiyemeyecektim o mantıdan.Annem diye söylemiyorum ama ben böyle güzel mantı yapan bir kadın daha görmedim.Annem bana gerçekten düşkündü biliyordum.Ne ondan ne evden ne de annemin mantısından ayrılmak kolay olmayacaktı.Alp sözünü tutmuş ve anneme birşey söylememişti neyse ki.Zaten o kadarını da yapacağını asla düşünmezdim.Ama yine de içimde Alp'e karşı bir dargınlık olmuştu.Benim yanımda değil annemin yanında olmayı seçmişti adeta.Denizdeyken belki aramızda geçen bütün tatsızlıkları unutur,geri döndüğüm zaman eski arkadaşlığımıza kaldığımız yerden devam ederiz diye düşündüm.Herkesten uzakta olup bir süre yalnız kalmak bana da iyi gelecekti.Annemin o nefis mantısını sindire sindire iyice tadını alıp bitirdikten sonra odama geçip eşyalarımı ayarlamaya başladım.Annemin her an odaya girme ihtimaline karşı yatağın altından gizli gizli topluyordum.

-Koray,yatıyorum oğlum ben.

Cevap veremedim.Annem şimdi uyuyacaktı ve sabah kalktığında beni yanında göremeyecekti.Bişey anlar diye vedalaşamıyordum da.
"İyi geceler annem.İyi geceler,benim güzel annem"diye fısıldadım içimden.

****

Annem uyuduktan sonra eşyalarımı rahat rahat bavuluma yerleştirdim.İçimde tatlı bir heyecan hafifte bir gerginlik vardı.Tam ben hazırlığımı yaparken telefonum çaldı.Saate baktım,gece yarısı.Kim arar ki bu saatte ? Ah tabi,Alp.

-Koray ?

-Noldu niye arıyosun bu saatte ?

-Koray konuştun mu Tuncay abinle ?

-Niye merak ettin ?

-Konuştun mu Koray bir net cevap ver.Gidecek misin kesin ?

-Evet gidicem.Kesin olduğunu da sana zaten daha önce söylemiştim.Şuan hatta bavulumu topluyorum.Yarın yola çıkıcam.Görüşürüz Alp.

-Görüşücez zaten merak etme.Ben de seninle geliyorum.

-Ne dedin sen ?

-Duydun ne dediğimi.Ben de gelicem seninle.

-Alp ne dediğinin farkında mısın sen ? Daha bu sabah fırça attın bana gitmemle ilgili.

-Evet öyle.Hala da Nevin teyzeyi üzmenin tarafında değilim.Ama seni yalnız bırakamam.Babanı aramak istiyorsan birlikte arayacağız.Başımıza ne gelecekse birlikte üstesinden geleceğiz.İkimiz de birbirimize ihtiyacı var.Senin yanında olmak zorundayım.Şimdi yarın limanın adresini mesaj at.Bu yolculuk ikimizim yolculuğu olacak.

-Alp sen artık benim dosttan çok öz kardeşimsin.Bunu bugün bir kez daha çok net bir şekilde anladım.

-Hadi hadi duygulandırma.Hep yanındayım limanda görüşürüz yarın.