Το Τετράδιο Της Μάγισσας (ΑΣΕ Συλλογή #2)

Πίσω το χθες

Πίσω το χθες, κοιτώ ίσια μπροστά
Και δεν μεθώ με έρωτα ποτέ ξανά
Σιωπηλές, φάλτσες νότες μου μετράν
Βουβές στιγμές που έκλαψα πικρά

Πέτρες και στάχτες τα πόδια μου πατάν'
Σκαλοπάτια ανεβαίνω δυναμικά
Ωκεανός εγώ, δεν σταματώ πουθενά
Και αν γίνεις στεριά θα πλημμυρίσω ξανά

Το σώμα σου να χαθεί στην άβυσσο μου
Φρόντισε να φτάσεις τον βυθό μου
Και αν δεν γίνεις κοράλλι, έστω γίνε κύμα
Να ταξιδεύεις, να μαθαίνεις του ανθρώπου την μοίρα

Στην στεριά πάλι μην ψάξεις να ριζώσεις
Δεν θα λάβεις από εμένα νερό για να σε σώσει
Στα βάθη μου τα νερά μου είναι καθάρια
Μα εσύ την λάσπη προτιμούσες πάντα

Στάσιμος

Στάσιμος

Στάσιμος

Στάσιμος

Πίσω το χθες, κοιτώ ίσια μπροστά
Και στην σκέψη μου δεν θα τριγυρίσεις ξανά
Τα δάχτυλα μου τώρα παίρνουν φωτιά
Χτυπήματα ρυθμικά γεννάνε αισθήματα πουλιά

Αποκαΐδια θάβω στην άμμο του βυθού
Μούμια ο γελοίος πόνος του μυαλού
Σαν κύμα υψώνομαι και καταπίνω ό,τι εχθρικό
Και αν μου κόψεις τον δρόμο θα πνιγείς στο νερό

Το σώμα σου να χαθεί στην άβυσσο μου
Φρόντισε να φτάσεις τον βυθό μου
Και αν δεν γίνεις κοράλλι, έστω γίνε κύμα
Να ταξιδεύεις, να μαθαίνεις του ανθρώπου την μοίρα

Στην στεριά πάλι μην ψάξεις να ριζώσεις
Δεν θα λάβεις από εμένα νερό για να σε σώσει
Στα βάθη μου τα νερά μου είναι καθάρια
Μα εσύ την λάσπη προτιμούσες πάντα

Στάσιμος

Στάσιμος

Στάσιμος

Στάσιμος

Οξυγόνο μου λες θα έχουμε και οι δύο
Εσύ λες θα χαίρεσαι τον ήλιο
Νομίζεις εγώ έχω διαλέξει το σκοτάδι
Τρομακτικά σου φαίνονται τα βάθη

Η ψυχή μου εμένα είναι νερό που κυλάει
Η σκέψη μου αέρας που θέλει χώρο να γυρνάει
Μία ελιά μπορεί να ζήσει χίλια χρόνια
Μα θα βλέπει πάντα την ίδια τετράγωνη πόρτα

Και δεν σου φταίνε οι συνθήκες
Δεν σου φταίει κανείς άλλος
Ο μόνος που φταις είσαι εσύ
Γιατί θέλεις να μείνεις στάσιμος

Η ίδια πάντα νοοτροπία
Παραμυθάκι χιλιο - ειπωμένο
Μου φαίνονται όλα τόσο αστεία
Γιατί να θέλω άλλο μ' εσένα να μπλέξω

Τελευταία συμβουλή: αν θέλεις το καλό σου
Φρόντισε η ψυχή σου να χαθεί στον βυθό μου
Ασ'την να κολυμπήσει να μάθει ό,τι μπορεί από τις μνήμες
Αλλά είμαι σίγουρη ότι θα πετάξεις ηλιαχτίδες

Δεν σε λυπάμαι
Σε αφήνω πίσω στο χθες
Τα δικά μου συναισθήματα πετάνε

(μείνε στάσιμος)