Το Τετράδιο Της Μάγισσας (ΑΣΕ Συλλογή #2)

Μοναξιά

Μοναξιά, μοναξιά, μοναξιά
Και πάλι μοναξιά
Είχα συνηθίσει να είσαι μαζί μου
Κι ας ήσουν μακριά

Ήσουν η δόνηση στο κινητό μου
Ο καλύτερός μου φίλος και ο άνθρωπός μου
Και με πλήγωσες τόσο που σε έδιωξα
Και τώρα νιώθω μοναξιά

Μοναξιά, μοναξιά, μοναξιά
Σε ό,τι γράφω τελευταία θα είναι λέξεις κλειδιά
Σαν να μην έφτανε κάθε κρυφός μου καημός
Ήσουν το κρυφό μου μυστικό

Ήσουν το γλυκό που έφτιαξα
Μα όταν το έφαγα
Στο στόμα μου πίκρισε

Εκείνο το χάδι που έψαχνα
Και όταν το γεύτηκα
Αγκάθι με τρύπησε

Είσαι η νύχτα μες την μοναξιά
Η κάθε ελπίδα που πέθανε ξαφνικά
Οι αγκαλιές που θέλω ξανά
Και νόμιζα δεν θα μου λείψουν

Μοναξιά, μοναξιά, μοναξιά
Νέα ενδιαφέροντα πρέπει να βρω ξαφνικά
Και ήθελα παλιά να κάνω τόσα πολλά
Αλλά να τα μοιραστώ μαζί σου

Και ίσως δεν έκανες ούτε τα μισά
Και θα αγανακτούσα μαζί σου για τόσα πολλά
Και τώρα κάθομαι και κλαίω απλά
Γιατί θέλω τόσο πολύ αλλά δεν πρέπει να σου μιλήσω

Ήσουν το γλυκό που έφτιαξα
Μα όταν το έφαγα
Στο στόμα μου πίκρισε

Εκείνο το χάδι που έψαχνα
Και όταν το γεύτηκα
Αγκάθι με τρύπησε

Είσαι η νύχτα μες την μοναξιά
Η κάθε ελπίδα που πέθανε ξαφνικά
Οι αγκαλιές που θέλω ξανά
Και νόμιζα δεν θα μου λείψουν

Ήσουν εκείνο το τελευταίο γλυκό που μαζί σου έφαγα
Στα δέκατα-ένατά μου γενέθλια
Εκείνη η όμορφη ευχή που το βράδυ περίμενα
Και κοιμήθηκα, πληγωμένη που την στιγμή δεν έζησα

Ήσουν εκείνη η τελευταία νύχτα
Που προσπάθησα με αγάπη να σου πω καληνύχτα
Μα το σε αγαπώ δεν μπορούσε να φτάσει στα χείλια
Και το τέλος σκεφτόταν η καρδιά