Το Τετράδιο Της Μάγισσας (ΑΣΕ Συλλογή #2)

Αυτό που με πονάει πλέον περισσότερο

Μακάρι να μπορούσες να αφήσεις τους φίλους μου ήσυχους
Ή να αφήσουν αυτοί εσένα
Να μην τους κάνεις να γελάνε και να φαίνεσαι σαν άγγελος
Ενώ πραγματικά είσαι δαίμονας

Μακάρι να σταματούσες να δίνεις και να παίρνεις χαρά
Ειδικά από αυτούς που είναι κοντά μου
Γιατί εμένα όταν έπρεπε να μου δώσεις χαρά
Ράγισες ξανά και ξανά την καρδιά μου

Και γιατί πρέπει να είσαι χαρούμενος
Με τους φίλους μου.
Τους δικούς μου φίλους.
Κι εγώ να μαραζώνω

Και είμαι ενθουσιασμένη για τόσα πράγματα γύρω μου
Αλλά είναι λες και όλα συνοδεύουν την θλίψη μου
Και δεν μπορώ να υπερνικήσω τον πόνο

Μακάρι να μπορούσαμε να γελάμε όλοι μαζί
Εγώ θα έδινα τα πάντα για να σε κάνω χαρούμενο
Για να δω το πιο αστραφτερό χαμόγελο
Και να σε δω να προχωράς στην ζωή σου

Μα αφού κοιμάσαι τα βράδια χωρίς τύψεις
Και ούτε ένα συγνώμη ποτέ δεν θα ζητήσεις
Εγώ πρέπει να γίνω φιλαράκι με τον πόνο
Τα δάκρυα που θέλουν να κυλήσουν να συγκρατώ με κάποιον τρόπο,
κάθε ώρα της ημέρας που δεν μπορώ να είμαι μόνη

Να ξέρω ότι περνάς καλά,
και αυτοί οι φίλοι που πιστεύω ότι με νοιάζονται και με αγαπάνε,
που ακούν τον πόνο μου καθημερινά,
σε κάνουν να γελάς
Και σαν μαλάκας να μπλέκομαι
σε ένα στρόβιλο ψυχικής οδύνης
με αγκάθια να με τρυπάνε
και σφαίρες όλοι να πυροβολάνε,
που μου στερεί την χαρά

Και απλά δώσε μου έναν γαμημένο λόγο
που έπρεπε αυτό να γίνει;
Άξιζα ακόμα και στα χειρότερα μου τόση θλίψη;
Μακάρι να μπορούσα να καθορίσω την συμπεριφορά καθενός
που της καρδιάς μου έχει αντικλείδι

Αλλά οι άνθρωποι έχουν δική τους βούληση και δική τους μνήμη.
Και με όποιον θέλουν θα γελάνε
Και όποιον θέλουν θα αγαπάνε

Οπότε σου δίνουν χαρά οι δικοί μου φίλοι
Εγώ μαραζώνω από την θλίψη
Και εσύ δεν έχεις ούτε μια τύψη