Το Τετράδιο Της Μάγισσας (ΑΣΕ Συλλογή #2)

Έτσι αξιολύπητη είμαι

Με κορόιδεψαν γιατί πληγωνόμουν φανερά.
Με έδιωξαν γιατί φώναζα τα συναισθήματα μου δυνατά.
Με μίσησαν γιατί σήκωνα τον μανδύα της υποκρισίας τους
και ξεσκέπαζα την αλήθεια.

Και σε κάθε παραμύθι που θα αφηγηθεί
θα ενσαρκώνω τον ρόλο της κακιάς.
Τι κι αν η ερμηνεία μου δεν σε πείθει καν,
αν δεν αναζητάς να πειστείς.
Μια ντουζίνα σπασμένα κομμάτια
που λερώνουν το χαλί σου αίμα
είναι η καρδιά μου.
Σε μαύρη σκουπιδοσακούλα κλεισμένα
θα τα πετάξεις στον κάδο.

Και δηλώνεις εκνευρισμένος. Την έχεις ποδοπατήσει.
Το φίμωτρο στο ένα χέρι απειλητικά κρατάς,
περιμένοντας να σου αντιμιλήσει.
Στο μυαλό απορείς πόσο θράσος πρέπει να έχει
για να σε προκαλεί και μετά να ζητάει εξηγήσεις.
Οι λέξεις σου όμως σαν βαλίστρες χτύπησαν την λάθος ουλή.
Ήσουν υποκριτής.
Και μέχρι να σφραγίσεις ότι δεν θα με ξαναδείς,
θα με μισήσεις.
Αν ήδη δεν με μισείς.

Και περνάνε σαν λεπτά οι μέρες
Ακόμα στο κρεβάτι μου βράδια αναρωτιέμαι
αυτή η ψυχή που μιλούσαν τα δυο σου μάτια πώς μπόρεσε να με βλάψει.
Ο θυμός έγινε ασπίδα της ευαλωσίας μου,
αλλά η ψυχή μου δεν αντέχει άλλο το σκοτάδι.

Ψάχνω τρόπους το θύμα στο παραμύθι του να συγχωρήσω.
Στης πόλης μας τους άδειους δρόμους σαν περπατώ
σκέφτομαι πόσο θέλω να του χαμογελάσω αν τον συναντήσω.
Άραγε η κακιά μάγισσα του παραμυθιού
ένιωσε άσχημα όταν ασπάστηκε το κακό;
Γιατί εγώ μόνο έναν βλέπω που μπορεί να μισήσει τόσο εύκολα εδώ,
κι αν ρωτήσω τον μαγικό καθρέφτη που μου χάρισες
ποιος είναι ο πιο κακός,
στοιχηματίζω την ψυχή μου ότι θα δείξει εσένα.

Λαχταρεί η καρδιά μου να γυρίσει πίσω
και να σου ρίξει ένα αγάπης βλέμμα.
Αλυσοδεμένη στα μπουντρούμια μου την μαστιγώνω,
ουρλιάζοντας της πως δεν πρέπει.
Δεν μπορεί.
Με βάναυσο τρόπο της υπενθυμίζω ξανά και ξανά
όλους τους τρόπους που με μισείς.

Και όλους τους λόγους που πρέπει να υποκρίνεται πως σε μισεί.

Στην ιστορία το όνομα μου έχει ήδη γραφτεί.
Είμαι ένα δαίμονας στο μυαλό σου και σε κάθε χαρτί,
μία κοπέλα απελπισμένη που δεν ξέρει να επικοινωνεί,
που βάζει φωτιά και όλα τα καίει,
που κανείς κοντά της δεν είναι υγιής.

Και θα μπορούσα εύκολα να πιστέψω τα όσα λένε,
αν δεν άκουγα την εσωτερική μου μουσική
Είμαι μια χορεύτρια πριγκίπισσα
που σαν έκπτωτος άγγελος πέφτει
και πληγωμένη πολεμάει τους εχθρούς της στην γη

Γάργαρο νερό είναι η ψυχή της που κυλάει,
κάνει κύκλους ανάμεσα στο σκοτάδι και το φως
Και σαν μια μικρή σταγόνα,
της είναι αδύνατο να κάνει ποτέ πολύ κακό

Σαν ένα άλλο σύμπαν όμως,
που οι άνθρωποι θεωρούν το νερό εχθρικό,
ενώ αυτό θέλει να τους δώσει ζωή κάθε λεπτό,
έτσι αξιολύπητη είμαι.