အိပ္မက္ထဲမွာ လို႔ေျပာလိုက္ေတာ့ သူခဏေတာ့ ၿငိမ္က်သြားသည္
"မင္းမယံုတာက အျပစ္ေတာ့မဟုတ္ပါဘူး"
"မင္းကိုမယံုတာမဟုတ္ပဲ ဒီလိုျဖစ္စဥ္ကိုမယံုနိုင္ေသးတာ"
"100 Million သံုးထားတာမို႔ မင္းငါ့ကိုကူညီေပးမလား"
"ဘာကူညီရမလဲ"
"ဘာမွမလုပ္ပဲ ဟိုေရွ႕မွာၿငိမ္ၿငိမ္ေလးထိုင္ေနရံုပဲ ေျပာရရင္Model လုပ္ခိုင္းတာေပါ့"
႐ုပ္တုေရွ႕ကခံုေပၚကိုလက္ညိဳးထိုးၿပီးထိုင္ခိုင္းသည္ ဆံပင္ေတြကို တဝက္စီးေႏွာင္လိုက္ၿပီးေနာက္ Apron တခုကိုဝတ္လိုက္သည္
သူ႔လႈပ္ရွားမူ႔ေတြကို အေသးစိတ္ၾကည့္ေနမိတာ..
မ်က္လံုးေပၚက်ေနတ့ဲဆံပင္ေလးေတြကိုအသာသပ္တင္ၿပီး စာအုပ္တအုပ္ကိုဖြင့္ျပသည္
"မင္းပံုကိုစာအုပ္ထဲမွာဆြဲထားေပမယ့္ ႐ုပ္တုမွာအသက္သြင္းဖို႔ အ့ဲဒီမ်က္လံုးေတြကိုမမွတ္မိဘူး.."
စာအုပ္ကိုၾကည့္လိုက္ေတာ့ က်ေနာ့္ပံုအစစ္အမွန္ပဲ.. သူ႔ရဲ႕စကားတခြန္းကေန လက္တေခ်ာင္းလႈပ္တ့ဲအထိ အကုန္လံုးကထူးဆန္းေနေတာ့တာ...
"ဒီ႐ုပ္တုကိုအၿပီးသတ္ၿပီး ေရာင္းစားတာပဲျဖစ္ျဖစ္ ပိုက္ဆံျပန္ရွာရမယ္ေလ မင္းအဆင္သင့္ျဖစ္ၿပီလား"
တစ္ေယာက္ေယာက္စကားကို လြယ္လြယ္မနာခံတတ္ေပမယ့္ က်ေနာ္ထိုင္ခံုမွာထိုင္ေနခ့ဲၿပီးၿပီ
က်ေနာ့္မ်က္လံုးေတြထဲၾကည့္လိုက္ ႐ုပ္တုကိုထြင္းထုလိုက္န႔ဲ လုပ္ေနသည္
လွ်ာေလးကတခ်က္ခ်က္ ႏႈတ္ခမ္းကိုသပ္သည္..
အေရွ႕ဆံပင္ေလးေတြကိုလည္း မၾကာခဏသပ္တင္သည္
ခံုေပၚကက်ေနာ္က ထိုင္ေငးေနရသူ ျဖစ္သြားသည္... သူကေတာ့ က်ေနာ့္မ်က္လုံးေတြထဲၾကည့္ကာ သူ႔အလုပ္ကိုသာ လုပ္ေနၿမဲ
က်ေနာ့္ကို အခ်ိန္ခဏေလးအတြင္းမွာ လႊမ္းမိုးထားႏိုင္တယ္လို႔ ခံစားမိသည္ လက္အိတ္ကိုခၽြတ္ၿပီး
"ဒီေန႔ ဒီေလာက္ပဲ.."
"ဒီေန႔?"
"ေအာ ေနာက္ရက္မွဆက္လုပ္မယ္"
