အကိုသူရကေတာ့ သူ႔အေၾကာင္းေတြ ေျပာျပေနတာပဲ။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းထဲမွာ ရီေဝေဝျဖစ္ေနတာနဲ႔ ဘာမွသိပ္မသိလိုက္ဘူး။ ကြ်န္ေတာ္ မူးၿပီလားမသိပါဘူး။ ကိုယ့္လက္ကိုယ္ျပန္ၾကည့္တာေတာင္ ဝါးေနတယ္။
ဝိုင္ကလည္း ေသာက္ေနတာ (7)ပုလင္းေလာက္႐ွိၿပီ။ အကိုသူရက စကားပဲေျပာေနေတာ့ သိပ္မေသာက္ျဖစ္ဘူး။ အဲ့ေတာ့ အကုန္ ကြၽန္ေတာ့္ပါးစပ္ထဲႀကီးပဲ။
----------***----------
ရြံ ့ႏြံဘက္သြားရေအာင္တဲ့ အကိုသူရကေခၚတယ္။ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း သြားခ်င္ေနတာနဲ႔ ေခါင္းညိတ္လိုက္တယ္။ လမ္းေလွ်ာက္ဖို႔ထလိုက္ေတာ့ လူကယိုင္တိုင္တိုင္။ ေခါင္းကလည္း ေနာက္ေနာက္ရယ္မို႔ မ်က္လံုးလည္း မဖြင့္ခ်င္ေတာ့။
ကုန္းပိုးရမလားတဲ့ သူကေမးတယ္။ ကြၽန္ေတာ္က အားနာတာနဲ႔ ဟင့္အင္းလို႔ ျငင္းလိုက္တယ္။ ကြၽန္ေတာ္ျငင္းလိုက္ေတာ့ အကိုသူရရဲ႕ လက္တစ္ဖက္က ေဘးတိုက္အေနအထားနဲ႔ ကြၽန္ေတာ့္ပုခံုးေပၚ ေရာက္လာတယ္။ က်န္တဲ့လက္တစ္ဖက္က ကြၽန္ေတာ့္ေခါင္းကိုဆြဲၿပီး သူ႔ခႏၶာမွာမွီေပးတယ္။ သူကထိန္းထားေပးမွာမို႔ မ်က္လံုးမဖြင့္ခ်င္ရင္ မဖြင့္ပါနဲ႔တဲ့။ အဲ့ဒါနဲ႔ ကြၽန္ေတာ္မ်က္လံုးမဖြင့္ဘဲ သူ႔ကိုမွီၿပီး လိုက္သြားလိုက္တယ္။
လမ္းေလွ်ာက္ရင္းနဲ႔လည္း အကိုသူရက စကားေတြေျပာေနတာပဲ။ ဘာေတြေျပာေနတာလဲေတာ့ ကြၽန္ေတာ္လည္း မသိဘူး။ တစ္ခါတစ္ေလလည္း ကြၽန္ေတာ့္ကိုေမးေနတာထင္တယ္။ ဘာေတြေမးေနမွန္းမသိေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္ကလည္း ျပန္ေျဖေနတယ္။
ရြံ ့ႏြံေတြဘက္မွာက တံတားေလးတစ္စင္း႐ွိတယ္။ အဲ့တံတားေလးက ရြံ ့့ႏြံေတြေပၚမွာ ေဆာက္ထားတာ။ လာတဲ့လူေတြက အဲ့တံတားေပၚမွာ လမ္းေလွ်ာက္။ သူငယ္ခ်င္းအဖြဲ႔လိုက္ေတြနဲ႔ လူငယ္စံုတြဲေတြပဲ အလာမ်ားၾကတာမို႔ လူကေတာ့ အရမ္းမ်ားမေန။
အကိုသူရက ကြၽန္ေတာ့္ကိုစိတ္မခ်လို႔ဆိုၿပီး တံတားေပၚကိုမတက္ဘူး။ ကြၽန္ေတာ္က မူးေနေတာ့ ေအာက္ကိုျပဳတ္က်မွာစိုးလို႔တဲ့။ ျပဳတ္က်ေတာ့လည္း ဘာျဖစ္လဲေလ။ သူ႔ရြံ ့ႏြံဆိုတာက အစစ္မွမဟုတ္ေလာက္တာကို။ ရြံ ့ႏြံဆိုတာက လႈပ္ေလျမဳပ္ေလလို႔ ကြၽန္ေတာ္ၾကားဖူးထားတာ။ ဒီမွာက မျမဳပ္လို႔ တံတားပါထိုးထားတဲ့ဟာကို လာၿပီးစိတ္ပူေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ကြၽန္ေတာ္လည္း မတက္ပါဘူး။ ေအာက္ျပဳတ္က်ရင္ မေသႏိုင္ေပမယ့္ လူေတာ့ညစ္ပတ္ႏိုင္တယ္ေလ။ အဲ့ေတာ့ ကြၽန္ေတာ္အညစ္ပတ္မခံႏိုင္ပါ။
