BENDEN BANA

BÖLÜM 10 : İHANET

Bu bölümle yolu yarılamış oluyoruz. Geriye on bölüm kaldı. Aralıksız attığım on bölümün ardından iki ünlük bir mola sonrası geriye kalan bölümlerin geleceğini söylemek istiyorum. İki günde yedek yapmak istiyorum. Hızlı ilerlersem bir gün de olabilir ara. 

İyi okumalar

***

BENDEN BANA

BÖLÜM 10: İHANET

15. 12. 2014

Bir yılın daha son günlerine girmişken mutluluktan ayakları yerden kesiliyor deyiminin vücut bulmuş haliydim resmen. Yedi aydır hayatımda olan adam beni mutlu etmek için elinden geleni yapıyor bana fazlasıyla değer verdiğini belli ediyordu.

Hala sevgili sayılmazdık. Öpüşmemiş veya el ele tutuşmamıştık ama çevremizdekiler bize bakıp sırıtıyor ve artık sevgili olalım diye serzenişlerde bulunuyorlardı.

Sanırım flört etmeyi seviyorduk.

Dün gece iyi geceler dedikten sonra bir mesaj atmış ve eğlenceli bir yere gideceğimizi söylemişti. Ne kadar nereye gideceğimizi sorsam da söylememiş sadece rahat şeyler giyinmemi belirttiği kısa bir mesaj atmıştı. Ne kadar rahat?

Sürprizlerden o kadar da hoşlanmadığımı o anlarda anlamış olabilirim.

Sabah uyandığımda ise akşam geleceği saati yazdığını görmüştüm. İşten çıkış saatime uyuyordu. İş çıkış saatim gelene kadar heyecanlıydım, bunu şimdi düşününce anlıyordum. Eve girip kıyafet dolabımın önüne ne kadar hızı çıktım bilmiyorum ama rahat ol dediği için pantolon görünümlü eşofman ile üstüme uzun sweat giymiştim. Umarım yeterince rahatımdır diye düşünerek aynadan kendime bakmıştım bir süre. O geldiğinde ise onunda eşofman ve sweat ile görünce rahatlamıştım bunu da hatırlıyordum net bir kareyle.

Arabada defalarca sormuştum. Gideceğimiz yeri söyle diye ama nuh demiş peygamber dememişti. Ağzı anca konuyu başka yerlere çekmek için çalışmıştı. Pes etmek üzereyken geçen hafta internette tanıtımını gördüğüm dans kursunun önündeydik. 'Hayır, şaka değil mi?' diye sesimi yükseltmiştim. Tamam, bağırmıştım. Heyecanımla beraber sesimi kontrol edememiştim. Koltuğumda doğrulup boynuna sarılmıştım. Saçımı öpmüştü.

Bu anılarımız hep bir amaç uğruna feda edilen anılar mıydı?

'Şaka değil. Senin istedin bende yerine getirmek için biraz çaba sarf ettim. Haydi dans etmemiz gerekiyor.'

Sesi neşeli ve halinden memnundu. Beni mutlu ettiği için daha çok mutlu oldu diye düşünmüştüm.

Sadece benim düşüncemmiş.

O gün o kursta iki saat kalmıştık ve ne kadar şarkı çaldıysa biraz öğretmenin gösterdiği kadar biraz da kafamıza göre dans etmiştik. Çok eğlenmiştik. Ben çok eğlenmiştim. Tebessüm edeceğim anılar olarak rafa kaldırdığım bir anım dahaydı işte.

Kurstan çıktıktan sonra ne kadar terli olmamıza bakmadan sahilde yürümeye karar vermiştik. Diğer dans edenlerin halini hatırladıkça gülerken kendimizle de dalga geçmeyi ihmal etmemiştik. Yürürken yavaş yavaş birbirine uzanan ellerimiz sımsıkı birbirine kilitlenmiş. Hiçbir şey demeden birbirimizin gözlerine bakmış ve sadece gülümsemiştik.

Ben ne kadar güzel güldüm bilmiyorum ama çok güzel gülmüştü.

Bana içten gelen bir gülümsemeydi.