Merhaba sevgili sevgililerim. Umarım hikayemin bu bölümünü severek okursunuz. Yorumlarınızı çok merak ediyorum.
Buraya tarih bırakırsanız mutlu olurum. Bende hemen bırakıyorum.
15 Ağustos Pazar 2021 de sizler için bu satırları yazıyorum:)
Ehemmiyet:Önem..
Sevmek, kaybetmekten korkmak duygusunal bağlanmıştır.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Ama sen genede pes etme...
Ne olursa olsun devam et.
🦋🕯️
Gözlerimi araladığımda alarmın çalmasına henüz çok vardı.Gece zor uyumuştum ve çok sık uyanmıştım.Üstümde sebebini bilmediğim bir mutluluk vardı ve bu mutluluk,beni korkutacak derecedeydi.
Yatağımdan kalktım ve üzerime giyecek bir şeyler aradım.Şortlu bir tulumum olduğunu hatırlayınca çok mutlu oldum çünkü en rahat şey şortlu tulum olabilir.
Üstüme onu giydikten sonra kemer kısmına ise renkli bir bandana taktım ve tatlı bir kombin yaptım.Saçımı da elimden geldiğince düzgün bir şekilde topuz yaptım ama saçım çok uzun olduğu için bu topuzu yapmak beni biraz zorlamıştı.
Sırt çantamı da alıp mutfağa gittim yiyecek bir şey bulamayınca yulafı alıp, üstüne süt döktüm.Biraz da muz dilimleyip,olabildiğince sağlıklı bir kahvaltı yaptım.
Matarama soğuk kahve koydum ve çantama onu da attım.Bazen içecek bir şeyler içmek istiyorum ve bu soğuk kahve ihtiyacımı karşılar diye düşünüyorum.
Ayağıma giyecek bir şeyler bulmaya çalışıyordum ama telefonum çalınca, hemen geri odama koştum.Arayan kişi 8 numaraydı.Hemde görüntülü arıyordu.Şaşkınlıkla telefonu açtım ve beklemeye başladım.
"Günaydın Vanessa."
"Günaydın Batı da bir şey mi oldu?"
"Yok ya öylesine aradım."
"Tamam o zaman ben kapatıyorum hemen evden çıkmam lazım."
"Peki."
Neden aradığını sorgulamadan telefonu kapatıp çantama attım.Ayağımada her zaman giydiğim spor ayakkabıyı giydim ve evden çıktım.
Beni almaya Sadık abinin geldiğini görünce çok sevindim ve tebessüm ederek arabaya doğru ilerledim.
"Günaydın Sadık abi."
"Günaydın Vanessa nasılsın?"
"İyiyim abi hayat bir şekilde devam ediyor.Sen nasılsın?"
"Bende iyi gibiyim,birkaç gündür üstümde büyük bir halsizlik var ama geçer birkaç güne."
"İnşallah geçer Sadık abi."
O kapımı açtı ben bindikten sonra da kendisi şoför koltuğuna binip,arabayı Batı'nın evine doğru sürmeye başladı.
