Merhaba sevgili sevgililerim.
Umarım hikayemin bu bölümünü severek okursunuz. Yorumlarınızı çok merak ediyorum.
Buraya tarih bırakırsanız mutlu olurum. Bende hemen bırakıyorum.
17 Eylül Cuma 2021 de sizler için bu satırları yazıyorum:)
🦋🕯️
"...Mamafih, ilerlemekten vazgeçmeyi hiç düşünmedi."
Mamafıh:Buna rağmen'
Dün artık tarih oldu.Yarın ise bir bilmece.Ama bugün sana hediyedir,bunun kıymetini bilmek gerekir.
E̶ y̶o̶l̶c̶u̶ y̶o̶l̶u̶n̶d̶a̶ g̶ü̶z̶e̶l̶s̶i̶n̶,y̶o̶l̶u̶n̶d̶a̶n̶ h̶i̶ç̶ ş̶a̶ş̶m̶a̶.B̶i̶l̶d̶i̶ğ̶i̶n̶i̶ b̶i̶l̶m̶e̶m̶e̶z̶l̶i̶k̶ y̶a̶p̶m̶a̶.D̶o̶ğ̶r̶u̶n̶u̶ y̶a̶n̶l̶ı̶ş̶ s̶a̶n̶m̶a̶.K̶e̶n̶d̶i̶n̶d̶e̶n̶ e̶m̶i̶n̶ o̶l̶ b̶a̶ş̶k̶a̶s̶ı̶n̶a̶ i̶n̶a̶n̶m̶a̶.U̶n̶u̶t̶m̶a̶ b̶u̶ h̶a̶y̶a̶t̶t̶a̶ h̶e̶r̶k̶e̶s̶ g̶i̶d̶e̶r̶ s̶e̶n̶ k̶a̶l̶ı̶r̶s̶ı̶n̶.K̶e̶n̶d̶i̶n̶d̶e̶n̶ b̶a̶ş̶k̶a̶ k̶i̶m̶s̶e̶y̶e̶ g̶ü̶v̶e̶n̶m̶e̶.
Her şeyi karala ama bu söylediklerimi karalama çünkü ömrünün sonuna kadar bu birkaç satıra ihtiyaç duyacaksın.Söz uçar yazı kalır derler ya,ben söylemeye gücüm yetmediği için yazdım.Uçan benim,kalan ise yazılarım.Uçmak bir kelebek olarak senin görevin ama yanında olmak istiyorsam bende uçmak zorundayım.
🦋
Gün ışığının penceremden içeri sızması ile uyandım.Çok uzun zamandır alarmla uyandığım için güneş ışığı ile uyanmak bana kendimi çok iyi hissettirdi.Dün sahilde biraz vakit geçirdik ve sonra geri Batı'nın evine geldik.Eski düzenimize devam etme kararı aldık.En baştan sanki hiç kötü bir şey yaşanmamış gibi davranmaya çalışacaktık.Evet biliyorum bu çok zor olacak ve evet biliyorum hiçbir zaman geçmeyecek.
Size yaşadığımız kötü şeyler bizi hayata bağlar diyen kişi bendim.Peki şimdi neden bu kötü şeyleri unutmak istiyorum?
Çünkü unutsak da hiçbir zaman oldukları yerden gitmeyecekler.Hep orada kalmaya devam edecekler.Bizim yerini hatırlamıyor oluşumuz onların gittiği anlamına gelmez.
Bir yer keşfederiz eğer hoşumuza giderse bizi mutlu eden bir yerse,hep oraya gideriz.Eğer gittiğimiz yer hoşumuza gitmezse birdaha oraya gitmeyiz.Gitmedik diye orada yaşadığımız kötü şeyler bir anda bitti mi?Tabii ki hayır.
Birkaç ay öncesine kadar her şeyi planlardım.En ufak detayları bile düşünür, hiç durmadan devam ederdim.Sabah kalkma saatim ve akşam yatma saatim arasında ki süre boyunca ne yapmam gerekiyorsa hepsini not alırdım.Hep çok düzenliydim,yaptığım her şey genelde aynıydı.
Peki ya şimdi ne değişti?Hadi birlikte görelim.
Plan yapamıyorum çünkü planlayabileceğim bir hayatım yok.
Her şeyi,her zaman olduğu gibi düzenlesem bile yaptığım hiçbir plan gerçek olmuyor.Hiç planlamadığım şeyler yapmak zorunda kalıyorum.
En büyük korkum değişmekti ve korkuma dönüşüyorum.Bilmiyorum belkide korkumu seninle aşıyorum.
Belkide sen korkunun kendisisin?Hatta diğer korkularımı bile korkutacak bir güce sahip olduğun için her şeyi kenarda bırakıyorum olamaz mı?
Ben konuşuyorum,anlatıyorum.Kime bilmiyorum ama içimdekiler benimle kalmasın diye dışarı aktarıyorum ama siz genede,konuşmuyor anlatmıyor diye hissetmiyor sanmayın kimisi içine atar çığlıklarını.Batıda öyle işte sesini sadece kendine duyurabiliyor.
Dışardan ufak fısıltılar duyuluyor ama kimse daha yakından dinlemek istemiyor.Araştırmadan,sorgulamadan,
çığlıklardan yansıyan fısıltıları bir kenara atıyorlar.Uğraşmak istemiyorlar kendi kafalarında olan biten kavgayı bile duyamayan o insanların Batı'nın fısıltısını duyabilme ihtimalini düşünmem bile saçmaydı.
