Merhaba sevgili sevgililerim.
Umarım hikayemin bu bölümünü severek okursunuz. Yorumlarınızı çok merak ediyorum.
Buraya tarih bırakırsanız mutlu olurum. Bende hemen bırakıyorum.
7 Temmuz Çarşamba 2021 de sizler için bu satırları yazıyorum:)
Cüret:Korkusuzca davranış, yüreklilik.
Sabah büyük bir yorgunluk ile,artık daha da korkunç gelen alarm sesim tarafından uyandırıldım.
Bedenim bile artık dur Vanessa diye bağırıyorken,ben daha yeni başladık diyordum ve hiç durmadan devam ediyordum.
Bilmiyorum sonuçta kelebeklerin ömrü kısadır.Diğer canlılara göre en az yaşayan biz kelebekleriz.Bizim az yaşamamız,doğanın kanunu fakat bu kanunu alt etmek de bizim elimizde.
Bu dünyada ki herkes gibi bir gün benimde yaşamım son bulacak.Ne zaman bilmiyorum ama bir gün benimde bedenim,parlak kanatlarım ve ışıltılı saçlarım boşluğa düşecek...
Ben Vanessa boşluğu doldurulamaz bir kelebeğim...
🦋🕯️
Her zaman ki rutinimi yerine getirmek için,zor bela yataktan kalktım.Penceremi araladım ve gökyüzüne baktım.Yeni doğan güneşi,kendini daha yeni yeni gösteren bulutları inceledim.Bir inanışa göre bulutlar bizim göz yaşlarımızdan oluşurmuş.Sonra zamanla birikip,birikip yağmura dönüşürmüş.Sonrada ağladığımızda akan her bir damla yaş bize geri gelirmiş.Evren aslında bizim gelip onu bulmamızı bekleyen,bir hazine.Fakat hiçbirimiz o hazineyi bulmak için çabalamıyoruz.En ufak bir zorlukta pes ediyoruz.
Altıma kot şort,üstüme ise bağlamalı askıları olan bir crop giydim.Mutfakta hızlıca ekmek arası şeyler yedim ve çantamı alıp kapının ağzına gittim.Güç bela ayakkabılarımı da giydikten sonra,acil bir şekide evden çıktım çünkü bugün biraz oyalanmıştım.
Arabayı görünce Sadık abinin geldiğini düşündüm ve çok sevindim.Normalde hep arabadan çıkardı fakat bugün,arabada beklemeyi tercih etmiş.Arka kapıyı açtım ve hemen arabaya bindim.
"Günaydın Sadık abi,hemen gidelim yoksa geç kalacağım."
Arabanın içindeki aynaya baktım ve bir kez daha beni o güzel gözler karşıladı.
"Sadık abiye benzer bir yanım var mı?"
"Kusura bakmayın sabah,sabah farketmedim."
"Sıkıntı yok."
"Siz neden geldiniz?"
Yüzüme gerçekten ancak bu kadar boş bakabilirdi.
"Geri gideyim istersen?"
"Yok yani farklı bir planınız mı var diye sormak istedim."
"Sahile gideceğiz.Bugün zaten benim antremanım yok,arkadaşlarda baya ısrar ediyordu.Kısaca bugün ikimiz içinde güzel bir gün olacak."
Açıkçası haklıydı,böyle bir molaya hem onun hemde benim ihtiyacım vardı.
"Çok iyi olmuş,teşekkürler."
Arabayı evime çok yakın olan sahile doğru sürmeye başladı.Hatta o kadar yakın ki üç katlı bir evim olsa manzarası deniz olurdu.Şu an tek katlı,tatlı bir evde oturduğum için bu çok mümkün değildi.Arabayı sahil kenarında bir yere park ettik ve arabadan indik.Daha şimdiden deniz havası fazlasıyla iyi gelmişti.
"Büfeden bir şey ister misin?"
"Soğuk bir gazoz iyi olabilir."
"Hemen efendim."
