Merhaba sevgili sevgililerim.
Umarım hikayemin bu bölümünü severek okursunuz. Yorumlarınızı çok merak ediyorum.
Buraya tarih bırakırsanız mutlu olurum. Bende hemen bırakıyorum.
14 temmuz Çarşamba 2021 de sizler için bu satırları yazıyorum:)
🦋🕯️
Başlangıç bütünün yarısıdır.
O an ilk yaptığım şey arkama bakmak oldu.8 numara çoktan gitmişti.Eve girebilirim yedek anahtar var fakat telefonum ve cüzdanım onun evinde kalmıştı.
Saksının içinden anahtarı çıkarttım ve eve girdim.Artık geceyi bir şekilde geçirecektim fakat sabah hemen gidip eşyalarımı almam gerekiyordu.
Eve gittikten sonra normalde hemen duş almam gerekiyordu.Hastanenin o kötü kokusunun üstümden gitmesini isterdim.
Lakin şu an tam tersini hissediyorum.Hastane kokusu gitsin istiyordum ama sanırım gitmesini istemediğim,farklı kokular vardı.
Belki saçmalıyor olabilirim hatta büyük bir ihtimal öyle.Hatta belki de 8 numara haklıydı.Ben onun dengesini bozduğum gibi kendi dengemi de bozuyor olamaz mıyım?
Hayatımın düzeni onla tanıştığım 2 günde mahvoldu.Yemek yiyemiyorum,çalışamıyorum ve şimdi duş bile almak istemiyorum.
Her ne olursa olsun annemi dinlemeye devam edeceğim.Pes etmeyeceğim,sonucu ne olursa olsun çabalayacağım.Bu sefer tek bir fark var.Ne için çabalayacağımı bilmiyorum.
Belki intikam...
Belki aşk...
Belki iş...
Belki mutluluk...
Belki de hepsi:)
Bildiğim tek şey düşeceğim, kalkacağım,yorulacağım,ama sonucu çok güzel olacak.
Çabalamaya değer misin,bilmiyorum ama çabalayacağım.
🦋🕯️
Sabah olsun diye çok bekledim,sabrettim ve en sonunda 8 numaranın evde olduğu saatler gelince,başka bir çantaya bir miktar paramı koydum.
Altıma siyah pantolon,üstüme ise beyaz gömlek içine siyah dantelli bralet giyip birkaç düğmemi açtım.Dün bana 8 numaranın verdiği kıyafetleri katlayıp dolaba koydum.Yıkayamadım.
Çalışmaya gitmediğim için spor ayakkabı giymeme gerek yoktu o yüzden topuklu bir ayakkabı giydim.
Artık hazır olduğunu düşününce evden çıktım.
Sadık abiyi burada görmeye alışmışım bu yüzden biraz garip geldi ama çok da problem değildi.
Taksi durağına doğru yürüdüm,sıradaki arabaya bindim ve onun evine doğru gitmeye başladım.
Beni görmek bile istemeyen bir adamın evine,yüzsüz gibi gitmek istemezdim fakat bütün eşyalarım oradayken ve bana getirme zahmetinde bulunmayacağı için,mecburen kendim gidiyordum.
Taksi evin önünde durdu.Ücretini ödeyip indim ve belki de o eve son kez baktım.Sonra boynumdaki kolyeye odaklandım.Bunu benden almamıştı bende ona vermeyecektim.Onunla çalışsam da, çalışmasam da bu kolye hep boynumda olacak.
Eve doğru bir adım attım anahtar da burada kalan çantamda olduğu için, kapıyı çaldım.
Açan kişinin 8 numara olmasını beklerdim ama ne yazık ki kapıyı açan kişi bir kadındı.
