Soraya - on hold-

Hoofdstuk 1.

~1~ 

Met een zucht laat Soraya haar oude koffer naast zich op de grond zakken. Ze is er eindelijk na een lange reis. Het heeft wel een paar dagen geduurd, maar hier staat ze dan voor het kasteel van Heer den Bosch. Haar moeder had van een stel vrouwen gehoord dat de oudste zoon en vrouw van Heer den Bosch bevallen waren van hun eerste kindje. Zij zochten nog een dienstmaagd om bij hen in dienst te komen. Gauw heeft ze al haar spullen bij elkaar gezocht en is ze op reis gegaan. Zonder maar te weten of ze haar aannemen, ze weten zelfs niets van haar komst.

Toch is ze wel blij dat ze van huis is weggegaan. Ze woonde samen met haar ouders en twee broers in een armzalig dorp wat dagen verderop. Haar ouders vonden het gelijk goed dat ze op weg ging. Haar ouders hebben eigenlijk op dit moment niet genoeg om voor hen vijven te zorgen. En ja, haar broers vertikte het om het huis uit te gaan.

Ze pakt haar koffer van de grond en loopt de trap op naar de grote deur. Twee bewakers houden haar tegen. Ze zet een glimlach op, haalt een keer diep adem en begint dan: 'Goedemiddag, ik zoek werk als dienstmaagd en hoorde dat de oudste zoon van Heer den Bosch er één zocht'

De bewakers overleggen even met elkaar, terwijl zij daar zenuwachtig staat. 'Volgt u mij maar' zegt één van de bewakers dan. Ze loopt achter de bewaker aan het kasteel binnen. Op de één of andere manier valt er iets zwaars van haar schouders af. Ze recht haar rug en loopt wat harder. De bewaker heeft blijkbaar aardig haast.

'Wilt u zich nog wat opfrissen? Dan kunt u dat hier doen. Dan ga ik even wat rondvragen. Blijf hier wachten tot ik u weer ophaal' zegt de bewaker kort af en loopt gelijk weer weg. Soraya kijkt om zich heen. Ze ziet een schaal met water staan. Daarnaast staat een houten bankje. Ze zet haar koffer er naast en gaat eerst rustig zitten.

De gang waar ze in is, is gewoon prachtig. Kandelaren die aan de stenen muren hangen. 's Nachts zullen deze wel branden. De grote ramen die tot het plafond komen. Met een prachtig uitzicht naar buiten. Ze is op de tweede verdieping van het huis.

De bloemen die in prachtig versierde vazen staan. Ze staat op en strijkt haar simpele jurk glad. Ook controleert ze gauw of hij niet smerig is geworden door de reis. Als ze dat heeft gedaan wast ze eerst haar handen in de schaal. Ze gaat voor een raam staan en kijkt naar buiten. Ze ziet drie mannen te paard galopperen door de tuinen. Alle drie zijn ze deftig gekleed en de mantel die ze alle drie dragen wappert door de snelheid.

Er lopen wat dienstmaagden over het erf. Ze ziet een tuinman die in de tuin bezig is met het knippen van de bloemen. Ze zoekt de drie mannen op, maar kan ze helaas niet vinden. 'Juffrouw?' hoort ze dan achter zich. Gauw draait ze zich om. Het is niet de bewaker, maar een jonge man. 'U komt voor de baan?' vraagt de jonge man. 'Dat kom ik zeker, als hij nog niet bezet is' antwoord ze met een glimlach. 'Volg mij dan maar' zegt hij en draait zich om.

De mensen hier hebben blijkbaar haast, want de jongen loopt er ook al gelijk van door. Gauw pakt ze haar koffer en loopt wat vlug achter de jongen aan. 'Heeft u al eerder gewerkt als dienstmaagd?' vraagt de jongen. 'Dat niet, maar ik hielp mijn moeder in huis' antwoord ze wat hijgend. De jongen stopt plotseling met lopen en ze botst zowat tegen hem. 'Wat is uw naam?' vraagt hij dan. 'Soraya Doorn'

De jongen klopt op de houten deur en wacht tot er wordt geantwoord. Dan opent hij de deur en laat haar als eerst de kamer inlopen. Er staat een jonge vrouw in de kamer met een baby op de armen. Het eerste wat haar opvalt is dat de vrouw er vermoeid uit ziet. Dat zal wel als ze nog geen dienstmaagd in dienst had en zelf voor de baby moest zorgen. 'Mevrouw den Bosch mag ik u voorstellen aan Soraya. Zij is op zoek naar een baan als dienstmaagd.'

'Dank u wel, wilt u ons nu alleen laten?' vraagt de vrouw. De jongen verlaat de kamer. Daar staat ze dan alleen met haar koffer nog in haar handen. 'Soraya, ga zitten als je wilt' zegt de vrouw en wijst naar een bank in de kamer. 'Oh graag, mevrouw' antwoord ze en gaat op de bank zitten. De koffer zet ze naast zich neer. 'Oké, waar zal ik beginnen. Vertel eens wie je bent en hoe je hier bent gekomen' zegt de vrouw en gaat zelf op een stoel zitten.