Soraya - on hold-

Hoofdstuk 11.

~11~

'Stil maar lieve Sarah' fluistert ze naar het kleine meisje in haar armen. Het is haar taak om vannacht bij haar te blijven. Het probleem alleen is, is dat Sarah het op een brullen heeft gezet. Het liefst wil ze even op bezoek bij haar moeder en vragen om hulp. Ze heeft zelf wel een klein vermoeden waar de huilbuien vandaan komen.

Als ze even terug rekent komt ze er al snel achter dat ze ruim drie bijna vier maanden in het kasteel rond loopt. Sarah was al een paar weken oud toen ze kwam. Dat laat merken dat de tandjes bij de kleine Sarah door beginnen te komen. Toch is het nog best vroeg voor zo'n meisje. Ze blijft wiegend door de kamer heen lopen. Dit zal een zware nacht voor haar worden.

Ze houdt haar pink voor het mondje van Sarah die er na een poosje op begint te sabbelen. Nu hoopt ze maar dat ze snel in slaap zal vallen. Kan zij tenminste ook nog wat rust pakken. Morgenavond slaapt ze misschien in haar eigen kamer, maar er is een groot feest morgen in het kasteel.

Heer van den Bosch is weer terugkomen op het kasteel en zijn zoon Lodewijk is weer aan de betere hand. Ze heeft hem zelfs al door het kasteel zien lopen vanmorgen. Blijkbaar was hij onderweg naar het eten, want niet veel later zag ze Natalia dezelfde kant op lopen.

Ze kijkt omlaag en merkt dat Sarah eindelijk wat rustiger in haar armen ligt. Blijkbaar is de pijn weggetrokken. Nu maar hopen dat het niet voor korte duur is. Ze kiest ervoor om op de stoel te gaan zitten, want ze is bang dat Sarah wakker wordt als ze haar in de wieg legt. De laatste paar dagen wordt ze ook aardig snel wakker van dingen die er om haar heen gebeuren.

Als ze merkt dat Sarah echt slaapt sluit ze zelf haar ogen. Het is toch soms nog wel best vermoeiend om voor een baby te zorgen. Ze moet er van glimlachen, want ergens achter in haar hoofd hoort ze haar moeder al klagen. Soraya, kinderen zijn een gave en de taak van de vrouw is om voor hen te zorgen. Het zijn prachtige wondertjes die gewoon extra aandacht nodig hebben.

Ja, dat zou haar moeder inderdaad tegen haar hebben gezegd. Ze opent haar ogen en pakt wat onhandig de deken die over de stoel hangt. Deze legt ze over haar eigen benen en schoot neer. Sarah ligt zo ook wat warmer en slaapt dan hopelijk beter.

De volgende morgen wordt Soraya wakker door het gehuil van Sarah. Moeizaam opent ze haar ogen. Ze heeft niet de hele nacht door kunnen slapen helaas. Sarah was nog een aantal keren wakker geworden. De laatste keer toen ze sliep heeft ze haar maar warm in het wiegje gelegd. Langzaam staat ze op en loopt naar de wieg. Haar rug doet zeer van het slapen op de stoel.

Terwijl een gaap haar mond verlaat tilt ze Sarah op. 'Stil maar meisje' sust ze naar haar. Ze houdt haar pink voor het mond van het meisje die er gelijk op begint te zuigen. Voorzichtig voelt ze in het mondje van Sarah en voelt wat harde puntjes. Onder zijn de tandjes echt al aan het doorkomen. Ze begint door de kamer heen te lopen en stopt bij de gordijnen. Ja, als ze die wil opentrekken moet ze een hand vrij krijgen.

Op hoop van zegen haalt ze haar pink uit de mond van Sarah en opent de gordijnen. Sarah opent haar mond en haar ogen worden groot. Soraya knijpt haar ogen dicht en doet een snel schietgebedje. Als er geen gehuil komt opent ze voorzichtig haar ogen. Sarah kijkt haar met grote ogen aan. Een glimlach is zelfs te zien op haar gezichtje door de zon die door een kier komt.

Gauw opent Soraya de gordijnen en de kamer wordt verlicht door de zonnestralen. Ze houdt haar pink voor het mondje van Sarah die er dit keer rustig op begint te sabbelen. Blijkbaar is de pijn in haar mondje even weggetrokken.

Buiten op de gang vraagt ze aan een knecht of hij Natalia wil sturen. Nu kan Sarah dan ook mooi rustig drinken en doet het bij Natalia minder pijn. Ze sluit de deur achter zich en gaat op de stoel zitten. 'Wat zit je toch naar mij te kijken' zegt ze zachtjes tegen het meisje. Als je haar ogen zo ziet heeft ze die echt van haar moeder.