Soraya - on hold-

Hoofdstuk 7.

~7~

De volgende morgen is ze weer op tijd in de kamer van Sarah. Gisteren heeft ze echt nog heerlijk genoten van haar vrije dag. De hele avond heeft ze nog lekker gelezen in haar boek. Alleen ze heeft het boek nu uit. Net als de andere boeken. Ze kan wel opnieuw beginnen met lezen, maar dat is nog te snel. Eerst moeten er wat weken voorbij gaan als ze het boek weer wil lezen. Vergeten doet ze niet zo snel.

Sarah ligt nog lekker in haar bed te slapen. Soraya loopt naar de andere kant van de kamer en opent de gordijnen iets. Zo komt er wat licht in de kamer, maar schijnt dat nog niet op Sarah. Bij het raam blijft ze staan en staart naar buiten. Vandaag is het gewoon weer zoals anders. Dit keer mist ze alleen haar boeken. Haar vingers tikken op een maat tegen het raam aan. Zo blijft ze staan tot er geluid uit het bedje komt.

Als ze bij het bedje komt ziet ze dat Sarah nog steeds rustig ligt te slapen. Gisteren kwam Natalia nog haar vertellen dat als Sarah wakker zou worden ze haar wel naar de kamer van Natalia mocht brengen. Dan zou ze haar wel in bed voeden. Maar blijkbaar is Sarah daar nog te slaperig voor.

Soraya loopt weer langzaam terug naar het raam. Ze heeft in deze kamer ook verder niets te doen. Alles ligt netjes en is opgevouwen. Zelf hoeft ze ook niet even haar ogen dicht te doen. Gisteren heeft ze wel genoeg geslapen. Het is nog bijzonder dat ze vannacht gewoon een oog dicht heeft kunnen doen. Ze rekt zich een keer uit. Verveelt staart ze naar buiten. Daar gebeurt blijkbaar ook helemaal niets. Misschien ook nog wel te vroeg.

Ze kwam langs die ene klok en zag dat deze op zeven stond. Ze heeft ook geen idee wanneer de rest allemaal wakker wordt. Die mogen vaak lang genoeg in hun bed liggen met hun rijke leven. Vooral de broers die nog maar weinig taken hebben. Er wordt zachtjes op de deur geklopt.

Soraya loopt er snel naartoe en opent deze. 'Goedemorgen meneer den Bosch' zegt ze beleefd. Richard de vader van de broers staat voor haar. 'Goedemorgen Soraya. Mag ik even bij mijn kleinkind kijken. Ik moet voor een paar dagen weg en wil toch even afscheid nemen' zegt hij. 'Natuurlijk meneer. Ze slaapt alleen' fluistert ze als stilte teken. Ze zet een stap opzij en Richard loopt langs haar heen.

Soraya ziet dat hij over het wiegje heen buigt. Zijn hand die zacht het hoofdje van Sarah streelt. 'Wat groeit ze toch snel' fluistert hij. Soraya gaat dichter bij hem staan. 'Dat doet ze inderdaad meneer. Vooral als je haar een paar dagen niet ziet merk je het echt' antwoord ze.

Ze weet dat Richard het erg druk heeft de laatste tijd en weinig tijd met zijn familie kan doorbrengen. 'Daar heb je helemaal gelijk in Soraya. Pas je goed op haar als haar ouders er niet zijn. Over een paar dagen hoop ik dat ze weer gegroeid is' zegt hij. Soraya doet de deur voor hem open. 'Goede reis meneer' zegt ze als hij langs haar heen loopt. Hij knikt naar haar en loopt weg.

En daar staat ze weer tegen het raam aangeleund. Net als of er niets is gebeurt. Ze sluit haar ogen en luistert naar de eerste vogels die wakker worden. Het gefluit van de vogels hoor je echt door heel het kasteel heen. Iedere ochtend heeft ze hen nog gehoord. De kleintjes die smeken om het eten bij hun ouders. Net zoals de kleine Sarah dat straks gaat doen.

Ze ziet een koets het erf afrijden. Daar zal vast Richard in zitten. Achter de koets rijden een stel andere mannen met hem mee. Ze probeert te zien wie het zijn. De broers blijven blijkbaar op het kasteel. Wel ziet ze dat de vader van Hendrik en Theodor mee gaat. Richard zit blijkbaar niet in de koets maar rijdt er inderdaad ook achter.

Zacht gehuil hoort ze achter zich. Het gehuil blijft aanhouden en Soraya loopt naar het bedje toe. Sarah haar ogen zijn open gesperd. De jonge dame is inderdaad wakker en heeft trek gekregen na een lange nacht slaap. Soraya haalt haar uit de wieg en verschoont haar eerst. Nadat Soraya weer een schoon jurkje aan heeft loopt ze met haar naar de gang. Ze houdt haar pink voor het mondje van Sarah die er gelijk op begint te sabbelen.