Soraya - on hold-

Hoofdstuk 13.

~13~

Langzaam wordt Soraya wakker uit haar slaap. Het is stil en rustig in de kamer van Sarah. Ze slaapt blijkbaar nog. Ergens vannacht heeft Lorenzo de kamer verlaten. Niet omdat hij het zelf wilde, maar omdat zij hem eruit duwde. Ze vertrouwde haar eigen lichaam gewoon niet meer. Die zoenen van Lorenzo maakte echt wel iets los in haar. Een warmte die ze nog nooit eerder heeft gevoeld.

Het leek absoluut niet op de liefde die ze van haar ouders kreeg vroeger. Het was een gevoel die haar hele lichaam in brand zetten. Langzaam staat ze op en rekt zich uit. Haar vinger legt ze op haar lippen neer. De warmte van zijn lippen die ze stiekem toch wel mist. 'Kap ermee Soraya' zegt ze tegen zich zelf. Dit had nooit zo ver mogen komen.

Ze had gelijk van zijn schoot af moeten gaan, dan was ze er ook niet in slaap gevallen en had hij haar ook niet gezoend. De gordijnen schuift ze opzij. Ze hoopt op zonlicht, maar het blijft net zo donker als net. Het zou toch niet nog midden in de nacht zijn? Ze kijkt naar buiten en ziet donkere wolken waar grote regendruppels uitvallen. Het is dus slecht weer vandaag.

Haar mond voelt droog aan. Misschien wel verstandig om wat te gaan drinken. Zij mag nu ook niet ziek worden. Een blik in het wiegje zegt voor haar genoeg. Sarah ligt nog rustig te slapen. Als ze snel genoeg is wordt ze vast niet eerder wakker.

Zachtjes loopt ze door de gangen heen richting de keuken. Daar aangekomen pakt ze wat appels uit de mand en neemt een kan met water mee. Op de gangen is het rustig en ze komt niemand tegen. Aan de ene kant is ze daar ook wel weer blij mee. Hoeft ze ook aan niemand uit te leggen waarom ze niet in de kamer van Sarah is. Sarah ligt nog steeds te slapen als ze de kamer in loopt.

Het is nog steeds donker in de kamer terwijl de gordijnen helemaal open zijn. Dan moet ze toch weer de kamer uit om voor licht te zorgen. Met een stokje in haar hand loopt ze de gang op en beneden aan de trap stopt ze bij de haard. Het stokje begint gelijk te branden. Snel loopt ze weer naar boven en steekt de kaarsen aan in de kamer.

Normaal gesproken doet een andere dienstmaagd dat, maar die slaapt blijkbaar nog. Eigenlijk is het ook echt geen weer om er op tijd uit te gaan. Ze veegt een appel schoon op haar schort en neemt een hap. De zoete smaak zorgt ervoor dat ze zich gelijk een stuk frisser voelt. Haar dorst wordt er ook nog minder van.

Juist op zulke momenten kan ze zich verschrikkelijk vervelen. Ze weet nu al dat ze de rest van de dag in deze kamer zit. Met zulk weer gaat ze al helemaal niet naar buiten met Sarah. Vooral nu de koorts nog steeds in Sarah zit. Ze voelt aan het hoofdje van Sarah. Ze heeft inderdaad nog steeds koorts.

De rest van de ochtend blijft ze rustig in de stoel zitten. Uiteindelijk valt ze zelfs nog even in slaap en schrikt dan wakker van de zuster die de kamer in komt lopen. Achter haar komt Natalia ook de kamer ingelopen. 'Hoe gaat het met haar?' vraagt de zuster. 'Ze heeft de nacht aardig goed geslapen. Ze is een paar keer wakker geworden, maar verder ging het naar mijn idee prima' antwoord Soraya. 'Dan ligt het echt aan de tanden die door gaan komen. Als ze ziek zou zijn slaapt ze de hele nacht niet' antwoord de zuster en haalt Sarah uit haar wiegje.

'Heb jij wel een beetje kunnen slapen?' vraagt Natalia als de zuster Sarah onderzoekt. 'Ik heb prima geslapen verder mevrouw' antwoord Soraya. Ze laat maar weg dat Lorenzo nog tot laat in de kamer is gebleven. Ze bijt op haar onderlip om niet de gedachten in haar hoofd te laten komen. Dan krijgt ze het gelijk weer warm en zou ze heel erg warrig gaan doen.

'Heeft u wel goed kunnen slapen mevrouw?' vraagt ze terug. 'Ik ben wel een paar keer wakker geworden. Bang dat er iets mis zou zijn met haar, maar dan stelde Lodewijk me gerust dat jij op haar zou letten' antwoord ze. 'Dan heeft uw man dat goed gedacht. Anders zou u de hele tijd bij haar zijn geweest terwijl zij wel goed heeft geslapen' glimlacht Soraya.