Soraya - on hold-

Hoofdstuk 17.

~17~

's Avonds als iedereen aan het eten zit wordt er gevraagd of ze langs wil komen samen met Sarah. Ze heeft geen idee wat haar te wachten staat. Dat heeft ze eigenlijk weinig sinds ze gisteren terug is gekomen in het kasteel. Haar broer heeft werk gekregen in de stallen. Hij heeft wel zelf besloten om een klein huisje op te gaan zoeken. In het kasteel wonen bij de andere mannelijke knechten leek hem weer niets.

Ze tilt Sarah op vanuit haar wiegje en loopt met haar richting de eetzaal. Ze heeft gisteren verder een hele rustige dag gehad. Vannacht heeft ze ook heerlijk kunnen slapen. Sarah heeft de hele nacht doorgeslapen. Iets wat haar erg goed bevalt. Het enige nadeel is, is dat op een stoel slapen niet heel erg fijn is voor je rug. Twee wachten doen voor haar de deur open naar de eetzaal.

De mensen die er zitten, praten nog rustig met elkaar verder. Ze heeft eigenlijk helemaal geen idee wie haar heeft geroepen. Natalia draait zich om en wenkt haar naar hen toe. Blijkbaar was het Natalia. Rustig loopt ze naar voren.

'U had mij geroepen mevrouw?' vraagt ze zachtjes. Ze vraagt het zo dat de andere er geen last van hebben. 'Ja, ik wilde graag mijn mooie dochter eens bij het avondeten hebben' antwoord ze en neemt Sarah over uit haar armen. 'Ik wacht hier tot ik haar weer kan meenemen' zegt ze zacht en gaat tegen de muur aan staan.

Een plekje wat haar prima bevalt. Nu hoeft niet iedereen haar te zien. Toch heeft ze het gevoel dat ogen zich in haar branden. Voorzichtig kijkt ze op in de ogen van Lorenzo. Hij houdt haar in de gaten heeft ze door. Voor hem scheelt het dan ook dat hij uitzicht heeft op haar.

Wat moet hij toch van haar. Hij heeft met een ander meisje in zijn kamer liggen, ja hoe gaat ze dat mooi onder woorden brengen. Misschien was het ook alleen maar een zoen? Hard knijpt ze in haar hand die ze achter haar rug heeft. Waag het niet om het goed te praten, hoort ze een stem in haar hoofd.

De stem heeft gelijk. Hij heeft het verknalt en dan hoeft zij het niet goed te praten. De rest van de maaltijd blijft zij rustig tegen de muur aan staan. Ze voelt zich een beetje nutteloos. Het liefste wil ze gewoon iets gaan doen. Al is het maar iets wat ze kan doen. De groep staat ineens op en verlaat de kamer. Soraya loopt er maar snel achteraan. De familie loopt richting de woonkamer.

Daar gaan ze allemaal zitten bij elkaar. Niet veel later komt er een grote kan met wijn de kamer in. Het begint echt op een gezinsavondje te lijken. Iedereen praat en lacht met elkaar. Niet veel later komt Lisa bij haar staan. 'Leuk hé toekijken' fluistert ze grijnzend. 'Geweldig' antwoord ze sarcastisch. 'Ik heb liever gewoon iets te doen' gaat ze verder. Lisa knikt instemmend. 'Toch vind ik het wel een mooi gezicht. Zo'n gezin bij elkaar. Veilig, gelukkig en de goede sfeer die er hangt'

'Daar heb je wel helemaal gelijk in. Doet me echt denken aan thuis' antwoord Soraya glimlachend. 'Trouwens', begint Lisa, 'ik mag volgende week ook een weekje naar huis om mijn ouders op te zoeken'

'Oh, dat is wel super leuk' antwoord Soraya enthousiast. Ze slaat gauw haar hand voor haar mond als ze Lorenzo ziet kijken. Ze zijn niet meer zachtjes aan het fluisteren, maar echt gezellig met elkaar aan het kletsen. 'Super leuk' fluistert ze dan zo stil mogelijk. 'Ja, ik heb het toch maar gewoon aan mevrouw den Bosch gevraagd. Ze was gelijk enthousiast en zei dat ik het ook echt wel had verdiend. Gewoon even uit alle werkdruk'

'Je werkt ook echt hard, maar begin volgende week al?' vraagt Soraya. 'Ja, mag gelijk aan het begin van de week mag ik richting huis' antwoord Lisa glimlachend. 'Denk dat je ook wel een paard mag meenemen van hier. Ik zou dat gewoon vragen'