Neva_onat: Eminim sana pek çok kişi nasıl iyi bir sanatçı olduğunu söylemiştir
Neva_onat: Ama ben sanatçı değilim ve kimse nasıl bir sanat eserine dönüşebileceğimi bana göstermedi
Neva_onat: Yüzümü değil İlkay, bedenimi çiz
Vote ve yorum sayıları düşmüş... Eyvahlar olsun...
Birazasli iyi okumalar diler!
Evin içi kokuyordu ama öyle güzel kokuyordu ki sesli bir nefes almaktan çekinmedim. "Ne bu koku?" diye sordum kapıyı kapatan İlkay'a bakarken. "Çok güzel kokuyor. Markası ne bu kokunun?"
"Bilmem." diye düşündü. "Sanırım oturma grubunun oralarda bir yerdeydi."
Kürkümü omuzlarımdan sıyırırken az önceki soğuktan sıcacık bir eve girmenin rahatlamasını yaşıyordum. "Alayım." dedi kibarlıkla ve daha omuzlarımda duran kürkü alıp vestiyere astı. Kendi kot ceketini çıkarıp içindeki ince kazakla göz kırptı. Sonra da bahsettiği kokuya doğru ilerlemeye başladı ama ben, resmen bir görgüsüz gibi, ne İlkay'ı ne de kokuyu önemsemeden cama doğru ilerledim.
Tamam, yüksekteydik ama... Bu şey muhteşemdi. Zirve yani. Görünen tüm manzaraların üstünde olmak, yukarıdan bakmak, tepede olmak... Muhteşemdi. Zaten başlı başına binanın kendisi muhteşemdi, manzara nasıl olmasındı ki?
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Daldın." dedi İlkay elinde tuttuğu minik bir şişeyle gelirken. Başımı manzaradan zar zor alıp elindeki şişeye çevirdim. "Floral kokularmış. Baskın olan gül ve misk kokusu... Hm... Bir yerden tanıdık geliyor sanırım."
Yüzümde alaylı bir gülümseme oluşurken şişeyi alıp burnuma götürdüm. "Hiç de gül gibi kokmuyor. Hayır, gül kokusunu bilmesek inanacağız."
"Biraz zorlarsak sahibiyle iletişime geçip gerçek bilgilerini alabiliriz." dedi gülerek. Ciddi olmadığını düşündüm. Ciddi olamazdı. Ciddiydi. Kahretsin.
"Abart abart." dedim içeri doğru süzülürken. Ama daha ne kadar abartabilirdi ki? Ev, ev değil, bildiğin yeni nesil müze! Doğrudan ışık yakmamıştık ama eşyaların kenarlarında bulunan ledler tuhaf bir şekilde aydınlık yaratıyordu. Kahretsin ki hiç renk olmamasına rağmen çok sakinleştirici bir büyüsü vardı.
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
"Bu salon sana büyük kaçmış." dedim dan diye.
"Emin misin?" Sesinde alaylı bir ifade vardı. "Bence küçük bile sayılabilir." Gözlerime baktı. "Ama şu an fark ettim ki manzarası çok güzel."
