Küçük kızın hıçkırıkları tüm parkı dolduruyordu.
O sırada arabası tamirde olduğu için yürümeyi tercih eden Özgür hıçkırık sesleri duydu. Duraksadı,sesin nereden geldiğini anlamaya çalıştı. Parktan geldiğini anlayınca hızla parka girdi.
Gördüğü 8 yaşlarında bankta bankta ce'nin pozisyonu almış küçük kızı gördü. Korkutmamak için küçük adımlarla yanına yaklaştı ve önünde diz çöktü.
Haraketliliği hisseden Nazlı korkup hızla doğruldu. Özgür küçük kızı korkuttuğu için kendine kızdı.
"Merhaba" Dedi kısık sesle.
"Sen kimsin?" Diye sordu küçük kız ürkekçe.
"Buradan geçiriyordum ve sesini duydum. Adım Özgür."
"Bana zarar vericek misin?"
"Hayır tabii ki, sana asla zarar vermem." Deyip ellerini avuçladı küçük kızın. "Adın ne senin? Neden buradasın?" diye ekledi.
"Ben yetimhaneden kaçtım. Adım Nazlı."
"Neden kaçtın peki?"
"Oradaki herkes bana çok kötü davranıyor." Arkadaşlarıyla anlaşamıyor diye düşündü Özgür.
"Müdürhe hanım ellerimi acıttı." Diyerek ellerini gösterdi karşısındaki adama. Özgür böyle bir şey beklemediği için şaşırdı. Elerini öptü küçük kızın.
Hızla ellerini çekti Nazlı. "Ellerim pisler,öpme." Dedi sert çıkarmaya çalıştığı sesiyle.
Küçük kızın bunu demesi üzerine alfaladı. Tekrardan öptü ellerini. "Olsun," dedi "yinede öperim ben." Diyerek devam etti cümlesine.
Nazlı şaşırdı ilk önce. Anlamadığı bir şekilde güvendi karşısındaki adama.
Özgür küçük kızın burada tek kalmasını istemiyordu. Evine götürmek,yaralarını sarmak istiyordu.
"Yurda geri dönmen gerek." Dedi küçük kıza. Nazlı korkuyla baktı karşındaki adama oraya geri dönmek istemiyordu. Başıyla reddetti. Korkuyordu.
Özgür karşısındaki kızın korkutuğu anlayınca konuşmaya başladı. "Söz veriyorum,bir daha hiçbir şey yapamayacaklar sana. Eğer istersen alırım seni oradan." Dedi Küçük kıza.
"Nasıl yani?" Diye sordu Nazlı merakla. Kurtarabilir miydi onu gerçekten?
"Eğer sen de istersen alırım seni oradan, benim ile birlikte yaşarsın. Benim kızım olursun. Bir daha oraya dönmezsin." Diyerek yanıtları Nazlı'yı.
"Seninle yaşarsam bana kötü davranır mısın?" Diye sordu Nazlı. Aile kavramını bilmiyordu. Daha önce onu evlat edinen kişiler olmuştu fakat Nazlı her şeyden ürküp, çoğu gece kabus gördüğü için aileler istememişlerdi onu.
"Hayır tabii ki, sana asla kötü davranmam. Sen yeterki kabul et. Alırım seni yanıma. Kimse zarar veremez."
#
Gecenin sonunda Özgür Nazlı'yı ikna etmiş, yetimhaneye bırakmıştı. Müdürhe hanım ile Nazlı'ya ve diğer tüm çocuklara zarar vermemesi için uzun bir komuşma gerçekleştirilmiş, eğer öyle bir şey yaparsa mesleğini elinden alınacağını söylemişti. Yapabilirdi bunu. Çevresi geniş bir adamdı.
Nazlı'yı evlat edinmek için uygun birisiydi. Yaklaşık 8 ay 19 gönlük bir süreç sonunda Nazlı'yı evlat edinmişti.
Bu süreç boyunca Özgür bey karısı ile kızını tanıştırmıştı. Çocukları ile sadece bir kaç kere buluşturabilmişti. En büyük oğlu asker olduğu için kardeşini çok fazla görememişti. Diğer oğlu polisti, görüşme saatleri pek uyuşmamıştı. birkaç kere gelmişti kardeşini görmeye.
Eve geldiği zaman tüm vaktini ona harcayacaktı.
En küçük oğlu üniversiteye gidiyordu. Sadece tatilde gelebilmişti Ailesinin yanına. Son senesiydi. Sadece Bir ay kalmıştı bitmesine. Psikolji okuyordu o da.
En büyük abi Ateş; 27 yaşında, asker.
Bir küçüğü Aras; 24 yaşında,polis.
En küçük abi Asrın; 22 yaşında psikoloji okuyor. Son bir ayı kaldı.
Oy vermeyi ve yorum yapmayı unutmayın.
