Nazlı (Aile Hikayesi)

12.

Selamm.

Oy verip yorum yapmayı unutmayın lütfen.

Saat yedi olduğun da babamlar gelmişlerdi, abilerim sırayla beni öpüp hazırlanmaya gitmişlerdi.

Babam bana bir şey söyleceğini ve onu salonda beklememi istemişti. Kısa bir süre sonra babamın yanıma gelmesiyle ayağa kalkıp hiçbir şey demeden ona sarıldım. Babamı bir saat görmesem özlüyorum.

Babam kucağında benimle tekli koltuğa oturdu. Ne söyleceğim merak ederken konuşmaya başladı, "güzelim, birazdan gelecek olan ailenin bildiğin gibi seninle yaşıt iki çocuğu var. Asel ve Asil ikizler. Şu ana kadar neler yaşadığını biliyorum, senden tek istediğim içe kapanık bir kız olmaman. Oradaki çocuklar sana kötü davrandılar evet ama bu hiç kimseyle arkadaş olmayacağın anlamına gelmiyor bebeğim. Birazdan gelecek olan ikizleri seveceğini düşünüyorum. Eğer istemediğin herhangi bir şey olursa bana, abilerine veya annene söyle olur mu? Çekinme bizden. Senin mutlu bir çocukluk geçirmen için elimden gelen her şeyi yapmaya hazırım ben. İstersen spor veya sanat kurslarına yazdırırım seni, sosyalleşmen için. "
Diyerek bana baktı. Ne diyeceğimi Bilmiyordum şu anda.

Beni bu şekilde düşünüp mutlu olmam için elinden gelen her şeyi yapan bir babam vardı. babam en büyük şansımdı. Sıkıca sarıldım ona. Hiçbir şey demedim, dakikalarca babama sarıldım. En sonunda bi' cevap vermem gerektiğini düşünüp göğsünden kafamı kaldırdım ve konuşmaya başladım.

" Gelen ikizlerle iyi anlaşmaya çalışacağım baba. Dediğin kurslara gitmek isterim ama bana biraz zaman versen? Şu anda okul benim için öncelikli. Orada arkadaş edinmeyi çok istiyorum."

"Tabii ki okul senin için öncelikli. Orada arkadaş edineceğine eminim. İstediğin zaman farklı aktivitelere yazdırırım seni."

"Teşekkür ederim baba." Diyerek tekrar sarıldım. Birkaç dakika sonra annemin sesiyle ona baktık ikimiz de. Saat sekiz olmak üzereydi ve misafirlerimiz geleceklerdi.

Herkes salona geldi, babamın kucağından kalkıp diğer koltuğa geçtim bir yanıma Aras bir yanıma Asrın abim oturdu. Annem diğer tekli koltuğa geçti, Ateş abim Asrın abim ve Aras abime bakış atarak yanına oturdu.

Beş altı dakika sonra kapının çalmasıyla hepimiz ayaklandık. Annem kapıyı açtığı zaman arkasındaki babam, onun yanındaki Ateş abim, onun arkasında benim elimi tutan Asrın abim ve Asrın abimin yanında duran Aras abim sayesinde görünmüyordum.
Neden bu kadar uzunlardı ki.

Babam bir eli annemin belindeyken diğer elini kapıda duran adama doğru uzattı. Adam tebessüm ederek elini tuttu ve kısa bir selamlaşmadan sonra salona geçtik. Gözüm çocuklarını ararken adını henüz bilmediğim adam yanındaki kadın ile birlikte koltuğa oturduktan sonra bana bakıp elini uzattı. Yanımda duran Asrın abime biraz daha yanaşıp kafamı kaldırarak ona baktım. Bana doğru eğilip sorun olmadığı söylediği zaman çekinerek adamın yanına gidip elini tuttum.

"Merhaba küçük prenses. Sen Nazlı olmalısın. Ben Selim Demirci. Bildiğin üzere babanın iş ortağıyım. Yanımda gördüğün güzel kadın da eşim, Selin Demirci." yanında duran kadın bana elini uzattı bu sefer. Onun elini tuttuğumda gülümseyerek memnun olduğunu söyledi. Ona aynı tebessüm ile karşılık verip geri abimin yanına gittim. Şu an çocuklarının neden burada olmadıklarını merak ediyordum. İlk defa birileriyle arkadaşlık kurmak için bu kadar heyecanlanmıştım. Ama şu an burada değillerdi.

Babam ne düşündüğümü anlamış gibi Selim beye ikizlerin neden burada olmadıklarını sordu.

Selim bey mahçup olmuş bir şekilde cevapladı, "inanın ikizler buraya gelmek için çok heveslilerdi fakat Asel kendini iyi hissetmediğin söyledi. Asil de ikizini yalnız bırakmak istemedi. Şu an bakıcıları onlarla ilgileniyor." dediği zaman gözlerim dolmuşlardı. Yine olmamıştı. Yine yalnızdım. Sabahtan beridir onların gelmelerini bekliyordum, geldikleri zaman ne yapacağımızı düşünüyordum, arkadaş olup olmayacağımızı, beni sevip sevmeyeceklerini. Geçen günlerde abimin söylediği söz şu anki durumum için çok uygundu. Hayallerim suya düşmüşlerdi resmen.

Babama odama çıkacağımı söyleyip yanlarından ayrılmıştım. Tam uzanacaşım sırada Ateş abim gelip yanıma oturdu. "Üzülmüş mü benim miniğim?" Diyerek elimi tuttu. Ben bir şey demeden konuşmaya devam etti. "Gelmedikleri için hayal kırıklığına uğradığını biliyorum güzelim. Evet çok kötü bir durum ama üzme kendini bu kadar. Biz varız senin yanında. Hem bak Selim amca da söyledi. Gelmek istemişler sadece Asel'in karnı ağrıdığı için evde kalmışlar."

"Biliyorum abi ama bugün yeni arkadaşlar edineceğim için çok ümitlenmiştim." dediğim zaman hızlıca beni kollarının arasına aldı.

"Biliyorum güzelim ama yapacak bir şey yok. Yeni arkadaşlar edinen kadar benim senin en yakın arkadaşın." diyip benimle birlikte yatağa uzandı. Abime daha sıkı sarılıp gözümü kapattım ama abim aklına ne geldiyse birden kaldırdı beni. "Üstünü değiştir öyle uyu bebeğim rahatsız olursun. Şu ana kadar nasıl olmadın onu da bilmiyorum ama. " dediğin de üstümdeki elbiseye baktım. Gerçekten bununla rahat edemezdim. Tamam, kot tulumla bile uyuyabilen bir insanım ama bu elbise çok rahatsız ediciydi.

Ben üstümü değiştirmek için giyinme odasına girdiğim de abim de üstünü değiştirmek için kendi odasına
gitmişti. Az sonra o da geldiğinde tekrardan abime sarılıp uyumuştum.

Çook fazla beklettim biliyorum. Ama gerçekten yazmak için aklıma hiçbir şey gelmiyordu ki tatilden önce okuldan dolayı wattpad'e neredeyse hiç girmiyordum. Sadece bildirimle göz gezdirip çıkıyordum. 15 tatil olmuşken yazayım dedim ve bu bölümü yazarken bile bazı yerlerde tıkandım. Yorumlarda fikir verirseniz çok mutlu olurum kitapta olmasını istediğiniz sahneler vesaire.