Fourteen
I didn’t knock on the door, diridiretso lang ang pagpasok ko sa loob nang bahay. I know he is expecting me to come, so that’s what I did. Diretso akong pumasok sa loob nang bahay, alam ko naman kung saan ko say makikita eh.
“I didn’t expect you to come right away” pagsasalita nya habang nakatalikod sakin at nakaharap sa bintana.
“Ako din, but I need answers. And I know ikaw ang makakapagbigay sa akin ng mga yun.” Prangka kong sinabi sa kanya, ayoko na magpaliguy ligoy pa.
“What do you want to know first” tanong nya sakin. Ano ng aba? Bakit para akong na blangko bigla, inilibot ko ang paningin ko sa loob nang bahay. Everything looks so familiar; it’s feels like I know everything here. Lahat nang bagay na makikita mo dito sa loob ah parang makalumang bagay maliban sa mga gadgets.
You can say na hindi mahirap si Zach sadyang mga sinauna na bagay lang talaga ang nandito sa pamamahay nya. Lumapit ako sa una kong nakita na alam kong pamilyar ako dahil nararamdaman ko. Isang pin na nakalagay sa maliit at babasagin na box, I opened the box and I know he is already looking and following my every move. Humarap ako sa kanya habang hawak ang pin, it’s a bronze pin na may tatlong dyamante sa dulo at may korona sa pinaka tuktok.
“That’s yours.” Sabi nya sa akin sabay nang pagupo nya sa upuan at hindi padin inaalis ang tingin nya sakin. It’s weird, but something inside me ay alam na sa akin ang bagay na ito.
“How?” isang tanong, tanong na alam kong nakaktakot ang mga sagot. Alam ko na sa isang tanong na ito ah hindi na magiging normal ang lahat.
Alam ko na hindi pa ako handa, pero alam ko din na kailngan ko nang simulang tanggapin ang anomang malalaman ko. Tumayo sya sa kanyang kinauupuan at unti untingg lumapit sakin, kinuha nya ang pin at inipit sa buhok ko.
Something feels right, the way na lumalapit sya sa akin ay parang tama pero may isang bahagi nang pagkatao ko ang kumukontra. May parte nang Sistema ko ang hindi gusto ang mga nangyayri.
“Amare, I gave this to you before. God knows how many demons I killed so that I can give this to you.” He said with sadness in his eyes, parang bumalik sya sa nakaraan. I closed my eyes, Amare it’s not my name. But I know it’s me. I need more details; I need to know all. I cried, hindi ko alam kung ano bang nangyayri.
“Don’t cry Amare, it’s hard. I know, kahit ako hindi pa handa sa lahat.” Pinahid nya ang luha na tumulo sa aking mata, at unti unti nya kong niyayakap. Comforting, hindi ko alam ang dapat kong maramdaman. Love is it possible na sa isang yakap lang mararamdaman mo na agad ang pagmamahal ng isang tao. Contented, mahirap man ipaliwanag pero nararamdaman ko na parang kontento sya sa pagyakap sakin na animo nakita na nya ang hinahanap nya. Sadness is what I am feeling right now, and I don’t know why.
“Amare, we are lovers before. From your past life, I am yours and so was I.” okayyyyyy, should I believe on this?
“Past life? Please tell me everything, I am more confused now and it’s killing me” pagpapahayag ko na alam kong mukha akong nagmamakaawa sa kanya. It is indeed killing me, parang bawat salita na binaban
Matapos ang aking pagiyak ay inalalayan nya ako paupo sa mahabang upuan, kumuha sya ng kape at iniabot sa akin. Black coffee with chocolate powder and mint, how? Paano nya nalaman na ito ang gusto ko?
BINABASA MO ANG
Young Alpha's Mate(Tagalog V.)
Manusia Serigala- Christine Evans, isang babaeng Extra ordinary. Independent, Strong, brave, at sikat sa school. Senior High School Student. Wala na syang kakailanganin pa sa buhay nya. Ngunit hindi nya akalaing magbabago ang lahat sa pagdating ng isang WEREWO...
