Over Jurken & Tiara's

24. Te Mooi Om Waar Te Zijn

16 JANUARI

Beatrice knipoogde naar me terwijl ik de deur sloot, en haar daarmee veilig verstopte in mijn kamer. Louis had haar gisterenavond weten binnen te smokkelen in het paleis, een laatste kans voor ons beiden om samen te zijn voor ze koningin werd, en het was alles waarom ik gewenst had. Het was vroeg in de ochtend -of heel erg laat in de avond, ik had geen idee meer- en ik had het belachelijke idee gekregen om haar chocomelk aan te bieden. Ik had me te laat bedacht dat ons personeel 's nachts niet werkte, en dat ik er dus zelf voor zou moeten zorgen. Ik ademde diep in, in een poging om me voor te bereiden, en wandelde dan op mijn tenen richting de keuken.

Het was donker in de gangen, en ijskoud, en ik kreeg al bijna spijt dat ik Louis niet om hulp gevraagd had. Ik wilde hem echter niet wakker maken, niet na de gunst die hij me vanavond al verleend had, dus ik beet op mijn tanden en zette door. Ik geraakte onopvallend in de gigantische paleiskeukens, en keek tevreden in het rond. Chocomelk maken leek me niet zo moeilijk, en mijn gsm vertelde me dat ik niet veel meer moest doen dan melk in de microgolf zetten. Ik vulde snel twee tassen met plantaardige melk, en draaide de timer op vijf minuten. Ik ging op een van de lege stoelen aan de werktafel zitten, en speelde verveeld met een van de lepels die ik genomen had. Iemand achter me kuchte, en ik draaide me geschrokken om. Mijn oma stond naast de microgolf met haar handen in haar zij. Ze had een vreemde blik in haar ogen terwijl ze naar de tassen in de microgolf keek.

"Ik, euh—"

"Niet doen alsof ik stom ben, Victoria."

Haar stem klonk luid en hard in de verlaten keuken. Ik keek naar mijn voeten, alsof ik me zo kon verbergen voor haar vragen. Ik wist dat het hopeloos was zodra ze haar keel schraapte.

"Is die mok voor Beatrice?"

Ik keek geschrokken op, maar mijn oma's blik bleef even hard. Ik overwoog een tel lang om tegen haar te liegen, om te zeggen dat ze fout zat, maar ik wist dat het niet zou uitmaken. Het zag ernaar uit dat ze het antwoord eigenlijk al wist, en misschien was het maar beter om voor de korte pijn te gaan. Ik knikte. Ze schudde haar hoofd om duidelijk te maken dat ze teleurgesteld was, en wandelde in kordate passen naar de stoel op het hoofd van de tafel.

"Ik had verwacht dat met Beatrices naderende verjaardag jullie zo stilaan wel zouden beseffen dat jullie geen tijd hebben voor dit soort onbenulligheden."

Ze ging zuchtend op haar stoel zitten. Ik probeerde mijn gezicht neutraal te houden, maar ik slaagde er amper in.

"Ik weet niet wat u bedoelt."

Mijn oma's blik vond de mijne, en het leek plots alsof ze elke gedachte kon lezen die ik ooit gehad had. Ik slikte en wendde mijn blik af. Ik nam een van de lepeltjes en draaide het enkele keren om in mijn handen om mezelf af te leiden, aangezien mijn oma duidelijk nog niet klaar was met me.

"Ik weet al sinds het Zuidbal waarmee jullie bezig zijn."

Ik schudde verward mijn hoofd. Hoe? Niemand wist van ons, op onze vrienden na. Ik had mijn ouders enkel verteld dat ik lesbisch was, niet dat ik een relatie had met Beatrice, dus het leek me onmogelijk dat ze ervan wisten. En nog meer onmogelijk dat ze het zomaar tegen mijn oma zouden zeggen. Ik wilde er bijna naar vragen, maar ze gaf me de kans niet.

"Begrijp je het dan niet, Victoria?"

Ze gebruikte een toon die heel duidelijk maakte dat ik wel degelijk iets moest begrijpen. Ik wist alleen niet wat, en ik schudde verward mijn hoofd. In de verte piepte de microgolf enkele keren irritant, maar ik deed geen moeite om op te staan.

"Op een dag zullen jullie koninginnen zijn. Het zit in jullie bloed om te trouwen met iemand die goed is voor jullie land, en ik kan je garanderen dat jij niet bent wat Migne nodig heeft."