MELODİ

1. KEŞİF

Selamlar efendim!

Dert Ortağı'nın gala bölümünde karşılaştığımı beyefendi Kaya'nın baş erkek karakter olduğu daha önce texting olarak yayımladığım ama sınav dönemi yoğunluğundan dolayı kaldırmak durumunda kaldığım Melodi'ye hoş geldiniz!

Kurgu eski halinden farklı olacak, müzikal bir yolculuğa çıkmaya hazır mısınız?!

Hazırsanız hemen buraya başlangıç tarihlerini alabilirim.

İyi okumalar!

***

Sımsıcak bir günde, saat öğleden sonra 3 sıralarında siz de benim gibi güneşin altında ıssız bir yerde otobüs bekliyorsanız hayat hepimiz için de çok zor.

Kalın telli, uzun ve gür saçlarımı bir kez daha arkaya attım ve telefonumdan otobüs saatlerine bakmaya çalıştım. Bir sonraki otobüsün yarım saat sonra olduğunu gördüğümde çocuklarının birer birer yoldan çıktığını gören Ali Rıza Bey moduna girip durağın camına yaslanıp yere çöktüm. Anlayamıyordum, küresel ısınma hangi safadaydı? İlkbaharın başlarında neden böyle sıcaktı hava?

Babamı aramaya çalışsam da açmıyordu, toplantıda olduğunu düşünüyordum. Peki benim bu kuş uçmaz kervan geçmez yerde ne işim vardı?

Yanlış otobüse binmiştim...Gitmem gereken yere daha önce gitmemiştim o yüzden otobüsü karıştırdığımın geç farkına varmıştım. Ne var? İki yerleşim yerinin isimlerinin çok benzer olması benim suçum mu?

Babama söylesem beni aldırtabilirdi ama dediğim gibi telefonunu açmıyordu. Yaz sıcağının altında suyum bile olmadan kalmıştım. Bu durakta otobüs beklerken ölecektim, manşetleri şimdiden görebiliyordum. "Genç kız sıcaktan nasibini aldı! Eridi gitti!"

Alnım terlediğinde terimi elimin tersiyle sildim. Bakışlarımı etrafta gezdirdim, burayı görebileceğim gölgelik alan aradım. Karşı tarafta apartmanlar vardı, iki apartman arası gözüme çarptığında yaslandığım yerden uzaklaştım. Sıcak beyin hücrelerimi de yakmış olmalıydı.

Apartmanların arasına doğru yürürken güneşe ve sıcağa saydırıyordum, nihayet gölge alana ulaştığımda bir binanın duvarına yaslanıp yere çöktüm. Gelen serinlik hissiyle derin bir nefes aldım. Anlaşılan bugün de ölmeyecektim!

Şarjını bitirmemek için telefonumla ilgilenmemeye karar verdim ve çantamı açıp onu içine attım. Mayışma hissiyle kafamı da duvara yaslayıp gözlerimi kapattım. Bu binalardan bir hayırsever çıkıp bana su veremez miydi? Çünkü ben ortalıkta market bile göremiyordum. Taksi çağırmak da aklıma gelmişti ama ne kadar tutacağını kestiremiyordum. Yanımda fazla nakit yoktu.

Beş dakika kadar öylece otobüsü gözledim. Daha sonra hafifçe esen rüzgarın bedenime ulaştırdığı serinlik hissiyle sarmalandım. Kendi kendime gülümsediğim sırada yakın bir yerden gelen gitar sesiyle gözlerimi açtım. Bir süre yavaşça dokunulan gitar tellerinin ahengini dinledim. Daha sonra bu işle uğraşmaya başladığımdan beri duyduğum en güzel erkek sesi kulaklarıma doldu.

Sesin ve melodinin hissettirdiği şeyle yutkundum, kaynağı neydi?

"Tenindeki çizikler kabuk bağlar
Ruhundakiler zor birer karar
Hisset hayatımın satır başı
İmkansızlığın akıl dışı..."

Yaralayıcı ve kalem harikası sözler algılarıma yavaşça dokunduğunda ayaklandım. Öyle etkilenmiştim ki bu sesin nereden geldiğini acilen bulmam gerekiyordu!