HALAS

18. BÖLÜM: "BEN KİMİM?"

Playlist: Carla Morrison - Devuélvete

18. Bölüm: "Ben kimim?"

"N'apıyorsunuz siz burada?" Biraz öfkeli birazda şaşırmış bir ses duydum. Korkuyla hızla kafamı çevirdiğimde Asaf dedenin kapı eşliğinden bize baktığını gördüm. Kendimi ondan bir adım geri çekerek uzaklaştırmaya çalıştım fakat kalbim sanki onun ellerinde gibiydi. Adımlarımı harekete geçirip hiçbir şey olmamış gibi korkuyu yüzümden attım.

"Sıraç'la kitaplarıma bakıyorduk dedecim, kitap okumak istediğini söyledi bende yardımcı olayım dedim." Asaf dedenin koluna girip yavaşça sorun yok der gibi kolunu okşadım. Bakışları bir nebze daha yumuşadı. Kafasını salladı.

"Ben çıkıyorum, Mehmet'le az işimiz var sizde aşağıya inin."

"Bu saatte, bir şey mi oldu dedecim?" Merakım öne çıktı. Mehmet amcalar gelmemişti üstelik Asaf dede onun yanına gidiyordu. Kesinlikle bir şey olmuştu. 

"Önemli bir şey yok sen merak etme güzel kızım." Diyerek kolunda olan elimin üzerine elini koydu güven verir gibi.

"Tamam o zaman Feriz'de seninle gelsin yoksa aklım sende kalır." Bizden birinin onların yanında olması gerekiyordu ki ne olup bittiğini erkenden öğrenebilirdim.

"Gerek yok ben gidip geleceğim." Diyerek bizi odada yalnız bırakıp çıktı.

"Bu saatte? Ne oldu acaba?" Sıraç'ın sesini duyduğumda sanki bundan haberi varmışta salağa yatıyormuş gibi bir hali vardı. Hayır Hayır hali yoktu öyleydi. Bir şeyler bildiğinden şuan o kadar emindim ki.

"Yaaaa," dedim yüz hatlarına inceleyerek. Duvar kadar sertti şuan. "Ne oldu acaba? Ne olmuş olabilir ki?"

Dudaklarını büzdü. Kalkan kaşlarını izledim. Bu yüzünün altında bir şeyler yatıyordu ve bunun nedense hiç hayra alamet olduğunu düşünmüyordum. "Neyse aşağıya inelim biz."

Bir daha konuşmadan odadan çıkıp aşağıya salona indik kimse bizim yokluğumuzu farketmiş gibi değildi koyu bir muhabbete dalmışlardı. Emir bile...

"Kardeşim imkanı yok bu sene kesin Fenerbahçe şampiyon." dedi sinirle Serhat.

"Sizde her sene aynı şeyi diyorsunuz." Elindeki çatalı tatlısına batırırken söylendi Nare.

"Bu sene kesin bak görürsünüz." Derken Emir onun arkasından elini sallayarak dilini yana doğru çıkarmıştı. Bu halleri komiğime giderken Feriz'in yanına oturdum. Göz göze geldiğimizde yavaşça  kafasını iki yana salladı. Gözlerimi ondan çektim. Ne olduğunu bilmiyordu.

"Neyse ya yarın ne yapacağız?" Dedi Hazne bize dönerek.

"Ne vardı ki yarın?"

"Unuttum deme sakın bana?" Bir anda yükselen sesiyle Cemreye baktım.

Gözlerimi ona diktim. "Unutmasam niye sorayım?"

Yapmacık bir gülümseme attı. Şuan anlık nefret ediyoruz birbirimizden bakışı atıyorduk. "Doğukan'ın doğum günü vardı?"

Gözlerim açıldı. "Şaka y'apıyorsuuuunn ben onu unutmuşum." Diyerek elimi kafama vurdum.

"Yaaa işte. Aptal." Firdevs Hanım repliğini canlandırarak bana tiksintiyle baktı. Gülümsedim.

"Bu Doğukan yavşak Doğukan mı?" Emir'in ağzından çıkan sözlere karşı hepimizin ağzından 'hayır öyle biri değil' nidaları çıktı. "Hee yavşak Doğukan." Diyerek arkaya yaslandı. Gözlerimi devirdim. Emir'in kıskançlığı normal düzeyde değildi.