9 Kuyruk -SasuNaru-

21

Naruto:Peki sen neden burdasın?

Kiba:...

Kiba bu soruyu duyunca yüzünden bir gölge geçmişti. Anlaşılan onunda morali çok bozuktu.

Naruto:Yanlış birşey mi dedim?

Kiba:Ah...hayır hayır.

Naruto:Sen benden daha üzgün gözüküyorsun.

Kiba:Ahaha...biraz olabilir.

Naruto:Neden bu kadar üzgünsün? Senide mi dışlıyorlar?

Kiba:Yok asla. Ben hiçbirzaman dışlanmadım. Daha doğrusu dışlamalarına izin vermedim.

Naruto:Vay canına...peki o zaman ne oldu?

Kiba:...sadece benim için çok önemli birini kaybettim diyelim.

Naruto:Oh...afedersin.

Kiba:Önemli değil! Hem azda olsa iç dökmek benide rahatlatıyor.

Naruto:İstersen biraz daha içini dök.

Kiba:O kadarda gerek yok aslında.

Naruto:Bu senin için önemli olan kişi neyin oluyordu?

Kiba:...köpeğim.

Naruto hemen kafasını Kiba'ya çevirdi. Kiba'nın ise gözleri dolmuştu. Köpeğinden bahsetmek bile canını acıtıyordu.

Naruto:Özür dilerim! Özür dilerim! Bu konuyu hiç açmadım varsay!

Kiba kolu ile göz yaşlarını silerek...

Kiba:Ahahaha!...takma kafana.

Naruto:Ama köpeğin adına üzüldüm...ismi neydi?

Kiba:İsmi Akamaru'ydu.

Naruto:...Akamaru için üzüldüm. Konuyu değiştirmeye ne dersin?

Kiba:Mesela nasıl bir konu?

Naruto:Bilmem. Ağaçlar olabilir,çiçek böcekler belki?

Kiba:Pftt...AHAHAHAHAHA! Çok komiksin.

Naruto:*Güler*Ehehehe.

Kiba:Söylesene Naruto. Nerde yaşıyorsun?

Naruto:Oh yaşadığım ve şuan biraz uzakta.

Kiba:Evini gösterir misin? Arada seni ziyarete gelirim.

Naruto: GERÇEKTEN Mİ?

Kiba:Evet!

Naruto: Olur! Tabii!

Naruto hemen ayağa fırladı. Kiba'da yavaş yavaş ayaklandı ve eve yürümeye başladılar.

Naruto:Ah ama şimdi hatırladım. Ev sahibi ben olmadığım için seni getirmeme kızabilirler.

Kiba:Sorun değil. Sadece evin yolunu öğrensem yeterli. Eve girmeyecektim zaten.

Naruto:Eve girmeni çok isterdim! Ailemle tanışmanı!

Kiba:Acelesi yok canım. Tanışırız birgün.

Naruto:Yani yok tabii de.

Kiba:Telefonun var mı?

Naruto:Ehm...maalesef-