And Action (Gream / DreamNotFound) TŁUMACZENIE PL

Rozdział 17

Clay:

Jestem w drodze

5 minut

George siada boleśnie na ławce przed firmą, czekając na przybycie Claya. Bolało go serce.

Czy Clay w ogóle go polubi? Po kłamstwie, a potem filmowaniu z Techno? George nawet nie wie, czy Clay uważał, że mają ze sobą coś wspólnego. Może zaprosił George'a do swojego domu tylko po to, żeby się z nim bawić.

George siedział tam, patrząc na swoje kolana, tylko myśląc i myśląc. Nawet nie zdawał sobie sprawy, kiedy wysoka postać podeszła, by go dać, klękając i przytulając go. Znajomy zapach spowodował tylko, że cicho płakał w szerokie ramiona tamtego.

"Czy wszystko w porządku?" mówi cicho Clay, przyciągając George'a jeszcze bliżej do siebie, nie przejmując się dziwnymi spojrzeniami ludzi chodzących wokół nich.

"Proszę, zabierz mnie do domu" szepcze.

Serce Claya wali mu jak młotem w piersi, gdy George brzmiał z bólu, a także, jak nazywa jego mieszkanie swoim domem.

Clay podnosi go na nogi, a George krzywi się lekko na to, jak bardzo był obolały. Poszli do jego samochodu i pojechali do domu. Przez całą jazdę George opierał się o okno, wpatrując się bez celu na zewnątrz. Między dwoma mężczyznami nie padły żadne słowa.

Clay otworzył drzwi swojego mieszkania i zauważył, jak kuśtyka do jego sypialni. Clay wzdycha i podnosi George'a w stylu ślubnym i zamiast tego przenosi go do swojej sypialni. George ze zmęczeniem pozwala mu, na wpół zasypiając w jego ramionach. Blondyn delikatnie kładzie go na łóżku i wchodzi z nim do łóżka, przyciągając George'a blisko jego klatki piersiowej. Clay pocieszająco przeczesuje dłonią włosy George'a.

"Wszystko będzie dobrze, kochanie," Clay delikatnie grucha. "Jestem tutaj z tobą."

-

Kiedy George budzi się kilka godzin później, stwierdza, że ​​miejsce obok jest puste. Siada natychmiast, lekko spanikowany. Gdzie się podział Clay?

Jak na zawołanie, Clay wchodzi do sypialni z prostą białą koszulką i szarymi joggerami z dwiema butelkami wody w dłoni. Uśmiecha się widząc, że George nie śpi.

"Hej, obudziłeś się."

"Tak, zrobiłem" mówi po prostu.

"Woda?" Clay siada na skraju łóżka i podaje mu butelkę.

"Tak proszę."

Po wypiciu ćwiartki butelki zakręca ją i kładzie na nocnym stoliku.

"Idę pod prysznic" mówi George.

Clay tylko kiwa głową. "Nie musisz pytać."

George idzie pod prysznic. Wreszcie mógł się oczyścić. Zarumienił się zawstydzony.  Pewnie brzydko pachniał, kiedy ucinał sobie drzemkę z Clayem. Kiedy skończył, wyszedł z łazienki, widząc Claya siedzącego na łóżku, opartego o zagłówek, przewijającego telefon.

"Clay…" mówi George, nerwowo odwracając wzrok.  "M-musimy porozmawiać?"

Twarz Claya spoważniała, ale nadal była delikatna. "Tak?" George siada obok niego.

"Tak." George mówi pewniej, tym razem nawiązując z nim kontakt wzrokowy, ale potem się waha. Czy Clay się na niego wścieknie?

"O czym chcesz rozmawiać?" Clay podpowiada mu delikatnie. Po tym, jak George milczy przez chwilę, posyła mu tylko delikatny uśmiech. "Nie musisz mi mówić, co się dzisiaj stało, jeśli nie chcesz. Ale zawsze będę tu słuchać."