Beomgyu'nun düşünmeden yaptığı bir hareket, ailesinin onu yatılı bir okula göndermesiyle son bulmuştu. Beomgyu buradan kimseye bulaşmadan ayrılma planları aynı odada kaldığı 4 çocuk tarafından suya düşmüştü...
|092021| |022722|
"İyi günler." ailesiyle beraber müdürün odasından çıktıklarında Beomgyu hiçbir şansının kalmadığını, her türlü bu yatılı okula gitmek zorunda olduğunu anladı. Babası oğluna gri valizi uzattı. Valizi alıp omzundan indirdiği çantasının kulbunu tutup, eğdiği başıyla babasına yalvarırcasına bakıyordu. Belki babası bu bakışlara dayanamaz ve çocuğunu okula göndermekten vazgeçer diye düşünmüştü.
Lakin Bay Choi'nin kalbi taştan yapılmış gibiydi. Sözünden dönmez, yaptıklarından pişmanlık duymazdı. Çocuk sadece omzunun sıvazlandığını hissedince yavru köpek bakışları atmaktan vazgeçti.
"Dik dur, yoksa kamburun çıkar." dedi annesi gülümseyerek. Aralarında ufak bir sarılma gerçekleştikten sonra annesiyle babası çıkışa doğru ilerlemeye başladı. Tabi ayrılmadan önce herkesin söylediği "Kendine dikkat et!" emsalinde bir şeyler söyledi annesi.
Bıkkınlıkla nefes verdi çocuk. Ahşap merdivenlerden yukarı çıkıp odasına ilerlemeye başladı. 'Acaba odada birlikte kaldığım çocuklar nasıldı?' genelde insanlar böyle düşünürdü ama Beomgyu'nun aklında şuan nasıl buradan kurtulacağı vardı. Buraya kendi isteğiyle gelmemişti.
Ailesi, Beomgyu'nun bir kız arkadaşı olduğunu öğrendiğinde çok sinirlenmişti. Normal aileler bunu anlayışla karşılardı ama onun ailesi biraz garipti. Çok dindar insanlardı ve oğullarının en az 18 yaşından önce sevgili yapmalarını istemiyorlardı. Ayrıca sevgili yapmanın derslerini kötü etkileyeceğinide düşünüyordu ailesi, bu yüzden Beomgyu'ya ceza olarak onu bir erkek yurduna bırakmaya karar vermişlerdi.
Beomgyu'nun yurtlara karşı olan önyargısı ailesinin onu zorla buraya bırakmasından dolayı değildi, -tamam nefretinin büyük bir kısmı bundan dolayıydı- arkadaşlarından duyduğu yurt anıları onu çok korkutmuştu. Yemeklerin çok kötü olduğunu, çocukların çok asabi olduğunu, öğretmenlerin ve müdürlerin çok katı olduğunu duymuştu. Buradan herhangi bir şeye bulaşmadan, kimseyle yüz göz olmadan ayrılmayı planlıyordu.
Kalıcağı odaya ulaştığında sessizce içeri girdi. Saat sabahın 6'sı olduğu için herkes uyuyordu bu yüzden ışığı açmamıştı. Odayı incelemeye çalıştı, 5 tane yatak olduğunu gördü, yataklardan 4 tanesi doluydu. Duvarlar posterlerle kaplıydı. Sadece bir tane dolap vardı. Beomgyu bu kadar küçük bir odayı 4 kişiyle paylaşıcağını düşününce içine bir iğrenme duygusu kapladı. Odanın içi iğrenç kokuyordu -bir odada 4 tane ergen erkek olduğu için pek de şaşırılacak bir durum değildi-. Etrafı havalandırmayı düşündü ama çocukların uyanabileceğini düşünüp bu fikirden vazgeçti.
Boş olan yatağa ilerlerken yerdeki tişörte takılıp düştü. 'Cidden mi? Bu pislikler kıyafetlerini kirli sepetine atmıyor mu?' diye sinirle geçirdi içinden. Beomgyu bu sırada bir şey fark etti, oda 4 kişinin olduğu bir odaya göre fazla sessizdi. Herkes uyusa bile odada bir nefes alma sesi bile yoktu. Yatakları kontrol etmeye karar verip ayağa kalktı. Bu sefer çok dikkatli bir şekilde gitmeye çalıştı, tekrar düşmek istemiyordu ne de olsa.
Kendisine en yakın olan yatağa -karşıdaki yatak- ilerlediğinde göz ucuyla baktı, hiçbir şey göremeyince yatağın üzerindeki pikeyi çekti. Beomgyu'nun gözleri gördüğü şeylerle fal taşı gibi açılmıştı. Yatağın içi 2 tane yastıkla doluydu. Işığı açıp diğer yataklarıda kontrol ettiğinde hepsinde yastıkların olduğunu gördü, noluyor burada?
O sırada pencerede bir hareketlenme olduğunu fark edince gözlerini pencereye yöneltti. Korkuyla ne yapıcağını bilemeyen Beomgyu eline fişe takılı olmayan gece lambasını aldı. Dolabın yanına saklanıp beklemeye başladı, heyecandan ve korkudan kalbi titriyordu. Pencerenin açılma sesini duyunca bağırarak pencere tarafına koşup elindeki lambayı sallamaya başladı, o sırada penceren içeri giren 'sapıkta' üzerine gelen çocuk ile bağırmaya başladı...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
