Beomgyu'nun düşünmeden yaptığı bir hareket, ailesinin onu yatılı bir okula göndermesiyle son bulmuştu. Beomgyu buradan kimseye bulaşmadan ayrılma planları aynı odada kaldığı 4 çocuk tarafından suya düşmüştü...
|092021| |022722|
Müdürün odasından çıkıp kendi odasına gitmeye başladığı sırada Yeonjun ile karşılaşmıştı. Sabah ki karşılaşmalarından sonra aralarında gariplikten dolayı konuşmaya yüzü yoktu Beomgyu'nun. Yanından sıyrılıp hızlıca uzaklaşıcağı sırada Beomgyu'nun omzundan tuttu Yeonjun.
"Noldu, bu hareketler ne böyle?" dedi samimi bir gülümseme ile. Bu gülümseme Beomgyu'ya son derece korkunç gelmişti. "N-ne hareketleri, ne yaptım ki?" dedi titrek sesiyle. Yeonjun gülerek sırtına vurdu Beomgyu'nun. "Sabahtan beri hiç günaydın, nasılsın vs. sorular yok? O kadar sevdiğim ceketimi bile verdim sana, karşılığı bu mu?" Beomgyu derin bir nefes verdi, neyse ki dün gece hakkında konuşmamıştı.
"Ö-özür dilerim." dedi başı eğik bir şekilde. Yeonjun samimi, tıpkı bir abi gibi omzunu sıvazladı Beomgyu'nun ve yoluna devam etti. Beomgyu, bu gerçekle yüzleşmesi gerektiğini düşünerek arkasını dönüp, "Yeonjun!" dedi. Yeonjun, adını duyup arkasını döndü. Yutkunduktan sonra konuşmaya başladı Beomgyu; "Şey... Dün gece olanları hatırlıyor musun?" parmaklarıyla oynuyordu, gerildiğinde hep bu hareketi yapardı.
"Hmm... Bir düşüneyim... Ah, diğer çocuklardan duyduğum kadarıyla sarhoş olup dağıtmışsın her yeri-"
"Hayır, ondan bahsetmiyorum!" Yeonjun'un sözünü kesip utançla ağzındaki baklayı çıkardı. Yeonjun anlamaz bir bakış attı Beomgyu'ya. "Yani, sen ve ben... Birlikte, bir şey yaşamıştık... Hatırlamıyor musun?" dedi utana sıkıla. Yeonjun hâlâ anlamıyordu Beomgyu'nun ne demek istediğini.
"Beomgyu, ben partinin neredeyse yarısında sarhoş olmuştum, salonun ortasında dans ettiğini bile diğer çocuklardan öğrendim. Eğer sana yanlış bir şey yaptıysam özür dilerim." Beomgyu, Yeonjun'un dediği şeylerle rahatlamış gibiydi. Gülümseyip, "Hayır, önemli bir şey olmadı. Hadi gel, odaya gidelim birazdan okula gitmemiz gerekecek." dedi Yeonjun'un omzuna kolunu atıp. Yeonjun, yanlış bir şey olmadığını düşünüp gülümseyerek odaya ilerlemeye başladılar birlikte.
Beomgyu, Yeonjun'un yüzündeki gülümseyi görünce gözlerini ondan almamıştı. Bir insanın bu kadar mükemmel görünmesi gerçek olabilir mi, diye düşündü. Ona yakın olmak istiyordu...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
