Beomgyu'nun düşünmeden yaptığı bir hareket, ailesinin onu yatılı bir okula göndermesiyle son bulmuştu. Beomgyu buradan kimseye bulaşmadan ayrılma planları aynı odada kaldığı 4 çocuk tarafından suya düşmüştü...
|092021| |022722|
"Siz ne yaptığınızı zannediyorsunuz?" müdür, başını eğmiş, ne yaptıklarını gayet iyi bilen iki çocuğa sinirle bağırdı.
"Okuldan kaç, sigara iç, yasak oan her şeyi yap, kavga çıkart... Siz kendinizi ne zannediyorsunuz?"
Beomgyu, başını kaldırmdan hafif yana çevirip yanında oturan Yeonjun'a baktı. Gözünün altında bir morluk vardı, saçları karışıktı. Beomgyu'nun gözleri, Yeonjun'un dudaklarına kaydı. Beni neden öptü ki, diye düşündü içinden.
"Bir kez sorucam, doğru düzgün cevap verin... Kavgayı kim çıkarttı?"
Beomgyu başını kaldırıp müdürün gözlerinin içine baktı. Müdür o sırada Yeonjun'dan bir itiraf bekliyormuş gibi gözlerini Yeonjun'dan çekmiyordu.
"Cevap versenize!"
Beomgyu artık itiraf etmenin zamanı geldiğini düşünüp tam ağzını açıcağı sırada Yeonjun'un konuşması bir olmuştu.
"Ben yaptım."
Yeonjun hâlâ başı eğik, gözlerini sıkmış bir şekilde oturuyordu. Müdür alayla sırıttı.
"Hah... Tam da beklediğim isim. Neden yaptın?"
"Aramızda bir tartışma çıktı, kendime hâkim olamadım, saldırdım."
Beomgyu gözlerini sonuna kadar açmış Yeonjun'a bakıyordu. Neden suçu üzerine almıştı ki?
"İkinizinde velisini arayacağım. Çıkabilirsiniz." dedi müdür az öncekine göre sakin olan sesiyle.
İki çocukta müdürün odasından çıkmıştı.
"Yeonjun!" Beomgyu'nun seslenmesine rağmen Yeonjun onu dinlemeyio yürümeye devam etti. Yeonjun'un peşinden giden Beomgyu sorularını art arda sıraladı;
"Neden suçu üzerine aldın? Neden sessizce durmadın? Ben, kendim her şeyi açıklayacaktım." Yeonjun, Beomgyu'nun dediklerini umursamıyordu.
Beomgyu, Yeonjun'u omuzundan tutup çeviriceği sırada, sinirle kolunu çekip Beomgyu'yu itti.
Geriye doğru giden Beomgyu şok olmuş bir şekilde Yeonjun'a baktı. Yeonjun'un hiç ağladığını görmemişti çünkü.
"Canım istedi, suçu üzerime aldım oldu mu? Rahatladın mı?" dedi.
Beomgyu gözlerini hızlıca açıp kapadı.
"Her şeyi neden kendi başına halledebiliceğini düşünüyorsun?" dedi Beomgyu sakin bir sesle.
"Çünkü yapabilirim! Anladın mı? Her şeyi halledebilirim, anladın m-"
Yeonjun'un sözünü kesen şey, kendisine gelen sarılmaydı.
