KAFES +18 |Tamamlandı|

❄️KAFES ❄️2️⃣2️⃣

22. Neden  şimdi!

Herşey ne kadarda karmaşıktı böyle bir türlü şu  kahrolası hislerinden emin değildi ama şimdi bildiği tek birşey varsa oda şu karşısında en az bir melek kadar güzel  olduğuydu ama duygularında bir türli emin değildi. Ama çok aptalacaydı zaten bunu çok uzun zaman önce biliyordu ve en yakın arkadaşanın kardeşini sevmemek için kendiyle büyük bir savaş vermişti ama şimdi artık herşey çok değişmişti. Kendisine verdiği bütün sözler bu karşısında durmuş olan kadın yüzünden bozuyordu.  Onun kendise bakan şaşkınlık dolu yüz ifadesine aldırmadan birkaç adımda yanına gitmişti. Bu hırçın kadın onu sonunda konuşturmuştu....

Nehir esen rüzgardan dolayı çok üşüyordu ama biraz önce duyduğu kelimelerden dolayı kaskatı kesilmişti kendisine yaklaşan adama engel bile olamamıştı. Ne olmuştu şimdi  her birlikte  buluştukları ortamda kendisini yok sayan bir adam şimdi gelmiş karşısına ne diyordu böyle sinirlendi! Bu aptal koca dev ne diyordu böyle başında durmuş onu izleyen adamı görmesiyle hemen bir kaç adım geri gitti.

"Sen ne dediğini bilmiyorsun! Şimdi ben gidiyorum ve  böyle birşey söylememiş gibi yapalım!" Nehir sinirle arkasını döndü aptal adam ne olacak gelmiş kemdisine ne söylüyordu. Bunca yıl dayandı şimdi artık acısını kendisi yaşamayı öğrenmişti ona ihtiyacı yoktu. Ama bileğinde hissettiği elle durmak zorunda kalmıştı. Başını öfkeyle kedisine bakan adama çevirdi.

"Seni sevdiğimi söyledim! Gidiyormusun?" Nehir hayretle ona baktı bu adam ne diyordu kendisiyle dalga geçiyordu herhalde ona birkaç defa bu kelimeyi söylemişti  ve kendisi her seferinde aşağılamıştı şimdi karşısına çıkıp ne dediğini sanıyordu ki!

"Bırak kolumu! Sen kim olduğunu sanıyorsun karşında o aptal kız yok! Seni sevmiyorum ben şimdi bırak kolumu dedim!" Yalandı onu çok seviyordu ama ona bir okadarda kızgındı kendisini her seferinde aşağılayan adam şimdi karşısına çıkmış kendisini sevdiğini söylüyordu çok sinirlenmişti. Genç adam irkilmişti böyle bir tepki beklemediği çok belliydi ama kolunuda bırakmamıştı. "Seni kırdığımın farkındayım ama lütfen yapma benim sebeblerim vardı sen küçük bir kızdın daha on yedi yaşındydın ve bense hayatında ki tek bir günü bile kesin olmayan bir adamdım." Nehir gözlerinin dolmaması için başını sert rüzgara çevirdi o günü çok iyi hatırlıyordu onu sevdiğini söylediğinde karşısında ki adam gülmüş ve kendisinin başını okşayarak gitmişti  hemde o gün doğum günüydü arkadaşınının ablasıyla o gün çıkıp gitmişti ve onu acıyan kalbine hiç düşünmeden gitmişti. O günü ölse dahi asla unutmayacaktı. Hayatında asla unutamacağı acı dolu bir gündü.

"Yalan söylemeyi kes! Ben sana birden fazla kez sevdiğimi söyledim ünüversiteyi bitirdiğim ilk gün yine söylediğimde beni dinlemedin bile çekip gittin ve şimdi karşıma çıkmış ne dediğinin farkındamısın sen!" evet onunla tum anıları hep en acılıydı ama bu acılarla yaşamayı çoktandır öğrenmişti! Asiliği hırçınlığı hep bu yüzdendi onu çok seviyordu ve karşılık bulamamasından dolayı çok üzülüyordu ama şimdiyse aptal adamkarşısına durmuş onu sevdiğini söyleyemezdi!

"Benim o gün gitmem gereken çok önemli bir işim vardı sende biliyorsun ki hayatımda asla düzenli bir şekilde değildi ve sende çok küçüktün." Nehir bakışlarını ona çevirdi çok sinirlenmişti. Bu okadar basit değildi. " Peki gittikten sonra neden hiç aramadın yada yanıma gelmedin ben sırf seninle konuşa bilmek için abime binlerce yalan söylemiştim. "Nehir o günü hatırlayınca gözleri dolmuştu. Ama ağlamayacaktı heleki bu adamın yanında hiç düşünmüyordu.

" Bunların hiç biri seni sevmem için engel değildi! Ama sen sevmediğin için kendince çok engel bulmuşa benziyordun!" Nehir sinirle elini çektiğinde kurtara bilmişti ama bildiği bir şey varsa oda eğer karşısında ki genç adamın kolunu bırakmasaydı o asla yapamazdı.