KAFES +18 |Tamamlandı|

❄️KAFES❄️ 2️⃣4️⃣

24. Neden üzülüyorum?

Soğuk havada esen rüzgarla birlikte ikiside birbirinden bakışlarını alamamıştı çünkü ikiside yıllar öncesindendir birbirlerini görmemişlerdi Tuğçe hafifçe sendelendiğinde hemen bir kaç metre uzağında duran adam bir kaç adımla hemen yanına bitmişti ve onu belinden tuttuğu gibi kendisine çekti. Tuğçe o kadar çok şaşırmıştı ki ne konuşa bilmiş ne de hareket ede bilmişti. Öylece kala kalmıştı etrafta onlara bakan gözleri umarsamıyorlardı bile daha doğrusu Tuğçe hiç birşeyi umursayacak halde değildi bile  o kadar şaşkındı ki tepki bile vermemişti.

"Seni okadar çok özledim ki anlatamam." duyduğu kelimlerden dolayı girdiği tıranstan çıktığı gibi kendisine sarılan adamdan uzaklaştı.

"Senin burda ne işin var!"  çok şaşkındı karşısında ki adamı görmeyi hiç beklemiyordu. Hele burda görmeyi asla beklemiyordu hala gördüklerine inanamıyordu.

"Dün geldim ve direk senin yanına gelmek istedim ama evlediğini öğrendim... Biliyormusun  hayal kırıklığına uğradım ama yinede seni bulmak istedim. Seni çok özledim." karşısında ki adamım yüzünde ki hüznü görmemesi imkansızdı ama bunu takmadı artık pek bir şey taktığıda yoktu zaten. Hayatı altus olnuştu bide şimdi onunla tekrardan karşışalması hiçte iyi olmamıştı bu çok can sıkıcıydı.

"Bunun beni artık alakadar ettiğini  sanmıyorum!" dediği gibi arkasını dönmüştü ki birden bileğinde hissettiği kocaman elle durmak zorunda kalmıştı. Bundan nefret etmeye başladı kocasıda kendisşne baskı kuruyordu hayatında sevdiği iki adamda ona eziyet etmişti!

"Seni hala seviyorum?" Tuğçe duyduğu kelimlerden dolayı gözlerini sıkı sıkı kapadı bundan bir iki yıl önce bu kelimeleri duysaydı belki çok mutlu ola bilirdi ama şimdi hiç birşey hisetmiyordu. "Buraya geldiğinde bazı şeylerin artık değiştiğinin farkındasındır değilmi!" Tuğçe bileğini çektiği gibi geriye adım attı ve karşısımda ki adam kaşlarını çatarak baktı. Onlar için artık çok geçti!

"Evet ama bunu değiştirebiliriz. Bu senin elinde?" Tuğçe duyduklarına inanamadı karşısında ki adamı baştan aşağıya izledi kahve renkli gözkerine baktı ama o eski gözler değildi onun bakışlarında ki değişiklikten değildi değişiklik aksine bakışları hala aynıydı ama artık Tuğçe onu eskisi gibi görmüyordu . Kaşlarını çatarak ona baktı.

"Saçmalamayı kes Salih! Ve hemen burdan gidiyorsun seni görmek bile istemiyorum!" dediğinde sesi yükselmiş ve onları izleyen korumaların dikkatini dahada çekmişti.   Ama Salih tam aksine ona dahada yaklaşarak gözlerinin içine bakarak konuştu.

"Seni bukadar çok özlediğim halde gideceğimi sanıyorsan yanılıyorsun!" Tuğçe  duyduklarıyla okadar çok şaşırmıştı ki ne diyeceğini şaşırmıştı. Tuğçe endişeyle etrafına baktı ve bu sefer sesini alçatarak konuştu.

"Saçmalama kes Salih sen benim yerine  kariyerin seçtin! İngiltere'ye gittiğinde herşey bitmişti zaten , ve bende şimdi evli bir kadınım yani  her ikimizinde hayatları birkaç yıl önce çoktan ayrıldı!" Tuğçe'nin sesi bu sefer dahada mesafeli ve soğuk çıkmasıyla Salih hem şaşırmış hemde bir adım geri atmak zorunda kalmıştı. Karşısında üç yıl önce sevdiği kadın vardı görünüşünde bir değişiklik yoktu aksine sanki dahada güzelleşmişti ama ona olan bakışları sanki bir yabancıdan farksızdı. Bu onu yaralasada ses etmedi. Hala inanamıyordu nasıl olurda onun evlenmesini gerektirecek bir duruma girmesine neden oldu ki eğer burada olsaydı bunlar asla yaşanmazdı!

Elbette onun evli olduğunu biliyordu ama bildiği birşey daha varsa oda onun bu evlilikte hiç mutlu olmadığıydı ve şimdi buraya gelme sebebi bu karşısında duran bir meleğin güzelliğini anımsayan güzellikte ki kadını tekrar kazanmak ve elde etmekti. Nedense bunun hiç zor olmiyacağımı düşündü çünkü istediklerini almakta hiçte zorlanmıyordu. Sayısız kadın  tanıdı ama nedendir bilinmez ama her tanıştığı kadında Tuğçe'nin güzel yüzünü ve narin teninini aramaktan dolayı zevk almamaya başlaması ne kadarda saçma olsada oluyordu ve onu elde ettiğinde artık sadece kendisine ait olacak ve bu arzusuda son bulacaktı. Onu terkederek çok büyük bir hata yapmıştı ve şimdi onu kaybettiğini bilmesine rağmende çabalamadanda gitmek hiçte niyetinde değildi.