KILLS and KISSES

15

Φτάσαμε στο σαλόνι. Ο Βασίλης και η Αγγελίνα ήταν ήδη εκεί. Καθίσαμε και περιμέναμε και τους υπόλοιπους. Προσπαθούσα να αποβάλλω όλα τα συναισθήματα που είχα για να φαίνομαι σαν να είχα μόλις ξυπνήσει. Αλλά με τα νεύρα που είχα δύσκολο. Είχα νεύρα που έπρεπε να έρθουμε εδώ. Αλλά είχα και νεύρα με τον εαυτό μου που τον άφησα να λυγίσει. Άρα είχα και νεύρα με τον Αχιλλέα που το πήρε πάνω του. Και τώρα ήταν μονίμως με ένα πονηρό χαμόγελο. Πώς κρατήθηκα και δεν του έχωσα σφαλιάρα ένας θεός ξέρει.

"Πώς ήταν ο ύπνος σου Μαρίλια?", με ρώτησε η Αγγελίνα.

"Μμ καλός ήταν, θα μπορούσε να ήταν και καλύτερος όμως", είπα και έριξα μια ματιά στον Αχιλλέα και αμέσως άρχισε να εξαφανίζεται το χαμόγελο του.

"Γιατί Μαρίλια δεν ήταν αναπαυτικό το κρεβάτι?", ρώτησε ο Αχιλλέας κοιτώντας με φανερά θυμωμένος.

"Εεε και αυτό", απάντησα αδιάφορα.

"Γιατί τι άλλο δεν σου άρεσε Μαρίλια? Μήπως θέλεις να αρχίσω να σε ρωτάω και να μου λες τι σε χάλασε?", είπε πονηρά έτοιμος να αρχίσει να λέει ότι είχε συμβεί. Για καλή μου τύχη εμφανίστηκε ο Μιχάλης. Να ναι καλά ο άνθρωπος αυτός.

"Γεια σας παιδιά. Που είναι οι άλλοι δύο?"

"Εδώ είμαστε", είπαν ταυτόχρονα λαχανιασμενοι.

"Αργήσατε βρε παιδιά άντε", είπε ο Μιχάλης.

"Ε βρε Μιχάλη δεν βλέπεις τα παιδιά είχαν δουλειά, όπως και κάποιοι άλλοι αλλά τέλος πάντων", είπε ο Αχιλλέας που σίγουρα με κοίταξε αλλά είχα καρφώσει το βλέμμα μου στον Μιχάλη για να μην καρφωθω εγώ η ίδια.

"Τέλος πάντων, καθίστε. Σήμερα δεν θα κάνετε τίποτα. Έχετε ελεύθερη την μέρα σας. Βγείτε έξω, καθίστε μέσα, κάντε ό,τι θέλετε. Αύριο θα πάμε σε μια gallery στην οποία γίνεται μια έκθεση. Θα σας ενημερώσω με τις λεπτομέρειες αύριο. Ότι χρειαστείτε πάρτε με τηλέφωνο γιατί θα βγω έξω. Καλά να περάσετε", είπε ο Μιχάλης και έφυγε.

Εγώ αμέσως σηκώθηκα να πάω στο δωμάτιο μου αλλά με σταμάτησε η Κώννα.

"Βρε βιαστική περίμενε. Να δούμε τι θα κάνουμε πρώτα", μου είπε.

"Ναι σωστά έχεις δίκιο", είπα και ξανά κάθησα.

"Λοιπόν τι λέτε να κάνουμε σήμερα?", ρωτάει ο Ραφαήλ.

"Να καθήσουμε μέσα, δεν έχω όρεξη", απάντησα.

"Μμ ναι φταίει που είσαι από τον ύπνο ε Μαρίλια?", ρώτησε ειρωνικά ο Αχιλλέας και δεν απάντησα, απλά τον κοίταξα δολοφονικά.