KILLS and KISSES

12

Γυρίσαμε στα παιδιά και δυστυχώς ο Βασίλης είχε χάσει τον αγώνα άρα όλα κρίνονταν πάνω στον Αχιλλέα ο οποίος φαίνεται να έχει ηρεμήσει αρκετά από πριν. Μετά το τηλεφώνημα του Μιχάλη ήταν σαν να μην έγινε τίποτα πιο πριν. Τέλος πάντων καλύτερα έτσι θα είναι ήρεμος στον δρόμο.

Σε αυτόν τον γύρο οδηγάει η Hana. Είναι ύπουλη, πολύ ύπουλη αλλά δεν νομίζω να μπορεί να πάει κόντρα στον Αχιλλέα. Την βλέπω να περνάει από μπροστά του και του κλείνει το μάτι. Αρε προβλήματα που έχει ο κόσμος. Αλλά χέστηκα κιόλας ο Αχιλλέας έχει δικαίωμα και μυαλό, να βάλει το απαφτο του όπου θέλει.

Μπήκαμε στο αμάξι όλοι στις θέσεις μας. Με το που μπήκαμε μέσα, ματσα μουτσα άρχισαν να ακούγονται από τον Βασίλη και την Αγγελίνα. Καλά κατάλαβα, μόνο που δεν θα συνουσιαστούν εδώ μέσα. Τέλος πάντων καλά κάνουν τα παιδιά μωρέ.

Περιμένοντας τον πυροβολισμό παρατηρώ πως ο Αχιλλέας είναι ανήσυχος.

"Έχεις αγχωθεί για τον αγώνα;", τον ρώτησα

"Όχι τίποτα δεν έχω μια χαρά είμαι"

"Σίγουρα γιατί είναι σαν να σε απασχολεί κάτι"

"Σου είπα όχι Μαρίλια"

"Καλά ντε απλά ρώτησα. Αλλά δεν μου το βγάζεις από το μυαλό εσύ κάτι έχεις"

"Μμμ βασικά ξέρεις κάτι; Ναι έχω κάτι στο μυαλό μου αυτή την στιγμή. Βασικά πολλά έχω αλλά δεν είναι αυτό το θέμα μας", είπε πονηρά. Πωω κατάλαβα

"Έλα ποια σκέφτεσαι να γαμας αυτήν την φορά θέλω να το ακούσω αυτό"

"Οχουυ καμία ξεκόλλα την διάθεση θέλω να σου φτιάξω", ε κατάλαβε ότι μου φέρθηκε σαν ζώο και προσπαθεί να το αλλάξει.

"Γιατί τι έχει δεν κατάλαβα;"

"Είσαι λίγο ντάουν κάτσε να αρχίσει ο αγώνας και θα σου πω εγώ", είπε και κοίταξε τον δρόμο και μπαααμ ο Αχιλλέας έβαλε μπρος.

Πάτησε αμέσως γκάζι έτρεχε απότομα αλλά με προσοχή και κατάλαβε πως μου άρεσε. Σε κάποια φάση έκανε και ζικ ζακ και απλά περνούσα καλά μόνη μου. Ο Βασίλης με την Αγγελίνα είχα κάνει τα πίσω καθίσματα κρεβάτι και ο Αχιλλέας πάω στοίχημα είχε ξεχάσει πως είναι σε αγώνα.

Πάντως δεν ξέρω πως το κάνουμε αυτό που από την μια μαλώνουμε και βριζομαστε και την άλλη κάνουμε μαλακίες και γελάμε. Είναι ωραίο συναίσθημα για να πω την αλήθεια. Και συμβαίνει συχνά. Είμαστε διπολικοί; Βρε λέτε; Εεε κλαιν σιγααα.