KILLS and KISSES

17

Καθόμουν με τον Αχιλλέα στο σαλόνι και δεν μιλούσε κανένας μας. Επικρατούσε η απόλυτη σιωπή. Ξαφνικά σηκώνεται και πάει στην κάβα με τα ποτά. Ανοίγει ένα ουίσκι και βγάζει ένα ποτήρι.

"Περίμενε", φωνάζω.

"Τι έγινε"

"Εμ θέλεις να πάμε να καθήσουμε στο δωμάτιο σου και να πιούμε εκεί μωρέ"

"Γιατί εδώ τι έχει?"

"Απλά θα κοιμούνται μωρέ και μπορεί με την φασαρία να τους ενοχλούμε, ενώ στο δωμάτιο εε είναι δωμάτιο κατάλαβες είναι πιο κλειστός χώρος και εμ ναι αυτό. Άμα δεν θέλεις καθόμαστε και εδώ. Ξέρεις κάτι. Άστο κάνε πως δεν το είπα ποτέ. Θα πάω στο δωμάτιό μου να μην σε ενοχλώ", είπα και πήγα να φύγω αλλά με σταμάτησε.

"Σταματά μωρέ σταματά. Όταν είσαι αμήχανη ή θα μιλάς πολύ ή καθόλου ε? Θέλω να πάμε να καθήσουμε στο δωμάτιό μου. Θα στο πρότεινα κιόλας. Έλα πάμε"

"Σίγουρα?"

"Πολύ σίγουρα", είπε και πήγαμε στο δωμάτιο του.

Μπήκαμε μέσα και αμέσως κάθησα στο κρεβάτι. Δεν είχα συνειδητοποιήσει πως είχε πάρει μαζί του δύο μπουκάλια ουίσκι. Έλα Χριστέ μου.

"Τι να τα κάνουμε και τα δύο ρε Αχιλλέα?"

"Ένα για εσένα και ένα για εμένα"

"Και άμα δεν τα πιούμε?"

"Δεν θα πάμε χαμένα, σταματά να ανησυχείς για βλακείες"

"Καλά φέρτο μου, βάλε και τραγούδια. Όχι πολύ δυνατά, ξέρεις"

"Ξέρω ξέρω"

Καθόμασταν χαλαρά και πίναμε ακούγοντας μουσική. Είχα αρχίσει να γαληνευω. Για να μην με πάρει ο ύπνος σηκώθηκα και άρχισα να χορεύω. Ο Αχιλλέας έβγαλε το πουκάμισό του, ακούμπησε τους αγκώνες του στο κρεβάτι και με κοίταξε με ένα πολύ έντονο βλέμμα. Δεν έδωσα σημασία και συνέχισα να χορεύω. Αλλά το βλέμμα του έγινε όλο και πιο έντονο.

"Τρέχει κάτι Αχιλλέα?"

"Όχι απόλυτος τίποτα"

"Σίγουρα?"

"Αχα", είπε και σηκώθηκε σιγά σιγά από το κρεβάτι. Ήρθε προς το μέρος και με έπιασε από την μέση με αποτέλεσμα να σταματήσω να χορεύω.

"Γιατί σταμάτησες?"

"Μήπως γιατί ήρθες και με έπιασες?"

"Όχι για να σε σταματήσω, για να χορέψουμε μαζί", εξκιούσμι?

"Από πού και ως που?"