Μαρίλιας POV
Άνοιξα τα μάτια μου με δυσκολία. Ένιωθα το κεφάλι μου πολύ βαρύ και έτοιμο να σπάσει. Δεν θυμώνουν τίποτα από το χτεσινό βράδυ. Αμυδρά και μόνο το γεγονός ότι χορεύαμε και πίναμε με τα παιδιά. Μετά ένα τίποτα με μπόλικο καθόλου μέσα στο μυαλό μου. Κοίταξα γύρω μου ήμουν στο δωμάτιο του ξενοδοχείου και δίπλα μου ήταν ο Αχιλλέας και κοιμόταν. Αυτήν την φορά και οι δύο φορούσαμε πιτζάμες. Καλό αυτό, άρα σημαίνει ότι δεν έγινε τίποτα μεταξύ μας. Προσπάθησα να σηκωθώ και μετά βίας τα κατάφερα. Κοίταξα το κινητό μου η ώρα ήταν 9, επίσης στην οθόνη υπήρχαν γύρω στις 30 κλήσεις του Μιχάλη και των υπολοίπων τεσσάρων παιδιών. Μα τι στο καλό έγινε και ανησύχησαν τόσο; Όπως και να είχε θα ασχολιόμουν αργότερα με αυτό. Τώρα έπρεπε να κατέβω κάτω να πιω κανέναν καφέ μπας και μου περάσει ο πονοκέφαλος.
"Μμμμ μικρή που νομίζεις ότι πας με αυτά τα χάλια", άκουσα τον Αχιλλέα να μουρμουρίζει μέσα από το μαξιλάρι
"Να πιω κανέναν καφέ και να φάω τίποτα μπας και συνέλθω", απάντησα
"Πφφφ, κάτσε εδώ θα τους πούμε να μας φέρουν πάνω το πρωινό μην κουράζεσαι", είπε ακόμα μισοκοιμησμένος
"Καλά οκευ πάω στο μπάνιο πάρε τηλέφωνο να τους πεις να φέρουν πρωινό γιατί πεινάω", απαίτησα
"Μάλιστα κυρία Μαρίλια", είπε με έναν τόνο ειρωνίας
Μπήκα φουριόζα στο μπάνιο. Τώρα πρόσεξα ότι είχα το χέρι μου δεμένο. Έλα Χριστέ και Παναγιά, τι σκατα έγινε χτες; Συν ότι για κάποιον λόγο ένιωθα λες και έκανα κάτι που δεν θα έπρεπε. Δεν ξέρω γιατί. Τέλος πάντων, έκανα τα απαραίτητα, βγήκα από το μπάνιο και περίμενα να δω το τραπέζι στρωμένο, αφού είχα ακούσει φωνές προηγουμένως. Και είχα δίκιο. Πω πω πολύ πλούσιο γεύμα, πάλι καλά θα φάω χεχε. Πριν καθήσω να απολαύσω το πρωινό μου συνειδητοποιώ ότι ο βλάκας δεν είναι στο τραπέζι. Γυρίζω το κεφάλι μου 360 μοίρες και τον βλέπω να ξαπλώνει. Έλεος το ζώον.
Όμως είχα την ευκαιρία να τον εκνευρίσω. Ανέβηκα αργά πάνω στο κρεβάτι για να μην με καταλάβει. Έπεσα πάνω του και άρχισα να τον γαργαλάω. Δεν ήξερα αν γαργαλιόταν αλλά από ότι φαίνεται γελούσε, που σημαίνει πως το σχέδιο μου έπιασε τόπο.
"Μικρή σταμάτα τώρα να με γαραγαλααας", είπε γελώντας
"Όχι δεν σταματάω έχει πλάκα", είπα σατανικά
"Έτσι είσαι ε τώρα θα δεις", είπε και μου έπιασε τα χέρια ρίχνοντας με στο κρεβάτι προσεκτικά για να μην χτυπήσει το χέρι μου. Βρισκόταν όπως καταλάβετε από πάνω μου, κοιτάζοντάς με μέσα στα μάτια.
"Έχει πλάκα τώρα μικρή;", ρώτησε καθώς και οι δύο προσπαθούσαμε να βρούμε τις ανάσες μας για άλλη μια φορά.
Για κάποιον λόγο είχα ξεχάσει και τον πονοκέφαλο και τον στομαχόπονο. Προσπαθούσα να φύγω αλλά μάταια. Ήρθε όλο και πιο κοντά μου. Ένιωθα την καυτή ανάσα του κοντά στο αυτί μου, " άμα το ξανά κάνεις αυτό δεν θα σου πιάσω μόνο τα χέρια θα κάνω και άλλα που δεν θα σου αρέσουν", είπε με έναν πονηρό τόνο στην φωνή του.
Ένιωσα το σώμα μου να ανατριχίαζει όλο και πιο πολύ σε κάθε λέξη που έλεγε. Τα έλεγε λες και τα εννοούσε. Σηκώθηκε από πάνω και κάθησε στο τραπέζι ανενόχλητος. Τον ακολούθησα και κάθησα και εγώ. Όμως, με έτρωγε η περιέργεια να μάθω τι έγινε χτες.
"Ε-εμ Αχιλλέα; Να σε ρωτήσω; Τ-τι εγ....", "δεν έγινε κάτι σοβαρό βγήκες από το κλαμπ πήγε να σε βιάσει κάποιος τον σταμάτησα αλλά έπεσες κάτω σε έφερα στο δωμάτιο έδεσα το χέρι σου πήγες φόρεσε πιτζάμες και κοιμηθήκαμε. Αυτό μόνο", με διέκοψε και είπε χωρίς να πάρει ανάσα.
Δεν είπα τίποτα και συνέχισα να τρώω. Είχα την εντύπωση ότι κάτι μου έκρυβε. Αλλά δεν πρόλαβα να ρωτήσω γιατί κάποιος χτυπούσε την πόρτα μανιωδώς. Σηκώθηκα να ανοίξω ήταν τα παιδιά, χωρίς τον Μιχάλη.
"Τι έγινε χτες;", ρώτησαν και οι τέσσερις σαστισμένοι
"Τίποτα μάγκες ένα περιστατικό με την Μαρίλια την έσωσα ήρθαμε στο ξενοδοχείο, τέλος", απάντησε αδιαφορία ο Αχιλλέας. Και εγώ απλά συμφώνησα.
Κάθησαμε στο σαλόνι και τους είπα αυτά που μου είπε ο Αχιλλέας, διότι εγώ δεν θυμώνουν τίποτα από το περασμένο βράδυ. Με την σειρά τους μας εξήγησαν ότι ο Μιχάλης τους είχε ενημερώσει για την σημερινή ημέρα. Αλλά θα είμαστε μόνοι μας χωρίς αυτόν για να δει πως θα τα πάμε. Μας είπαν ότι θα πηγαίναμε σε μια βίλα που ανήκει σε έναν κύριο Jefferson ο οποίος είναι συνεργάτης του Μιχάλη και θα μας ενημερώσει ο ίδιος για τα υπόλοιπα. Εγώ και ο Αχιλλέας ντυθήκαμε βιαστικά και κατεβήκαμε κάτω με τα παιδιά και η λιμουζίνα μας πήγε στην βίλα που μας περίμενε ο κυριούλης.
_______________________________________
Χελλοουυυυυυ 💕
Ήταν μικρούλη το ξέρω.
Τι πιστεύετε μέχρι στιγμής;
Φιλιααααααα!
أنت تقرأ
KILLS and KISSES
أدب نسائي- θα πεθάνεις! Εσύ φταις για όλα! Με κατέστρεψε κτήνος! - έπρεπε και εσύ να πεθάνεις, μαζί με τους γονείς σου, τους φίλους, όσους γνώρισες ποτέ στην ζωή σου! Έτσι κλάψε κλάψε μικρή μου λίγο πριν πας να τους βρεις. Είσαι ένα κακομαθημένο κορίτσι που...
