Olağandışı

10. Bölüm

Babam hastane işlemlerini bitirene kadar bir plan bulmamız gerekiyordu. Sarılmamız bitmiş çoktan Bade yan koltuğa oturmuş Cansel ise kafasını Bade'nin omzuna yaslamıştı. Elimde beyaz bir şey gördüm. Yukarıya doğru boru çıkıyordu. Üç ayaklı direğe benzeyen bir şeyin üzerinde cam bir şişe duruyordu. Elime serum mu takmışlardı? Farketmemiştim. Bir hemşire geldi.

"Küçük hanım serumun bitmiş. Babanız işlemleri halletsin taburcu edeceğiz seni. Bir daha bu kadar çok heyecan yapma ama tamam mı?"

Başımı "tamam" anlamında aşağı yukarı salladım. Kapı açıldı.Hemşire çıktı. Sonra tekrar kapı açıldı. İçeri o girdi. Bıraksana bir nefes alayım diye bağırmak istiyordum. Elinde çikolata mı vardı? Allah'ım sen bana yardım et! Başımı onu görmemezlikten gelerek Bade ve Cansel'e çevirdim. Cansel, Bade'nin omzundan başını kaldırmış bir bana bir ona bakıyordu. Bade ise öyle bakıyordu ki bilmesem ben bile hiç bir şey bilmediğine inanacaktım. Boş boş bakıyordu. Cansel ise yakamızı ele vermek üzereydi. Gözlerini kocaman açmıştı. Kalkıp suratına çakmamak için kendimi zor tutuyordum.

"Selam... Müsaitseniz geçebilir miyim?"

Geçemezsin desem ayıp olur muydu? Saçmalama Asel tabiki ayıp olur. Eee gitsin o zaman gelmesin. Of of.

"T-tabi geçebilirsin gel." Bade ne yapıyorsun? Hasta olan benim o da hasta ziyaretine gelmiş. Hasta bensem ben istemiyorsam geçemez. Allah Allah.

"Teşekkür ederim. Geçmiş olsun Asel. Nasılsın iyi misin?"

Başımı evet anlamında salladım. Yanıma sandalye çekip oturdu.

"Ne tür çikolata seviyorsun bilmiyorum. O yüzden hepsinden bir kaç tane aldım. Bunlar sana afiyet olsun."

"Teşekkür ederim gerek yoktu A- Emre. " Pot kırıyordum! Bade'nin bakışını üzerimde hissettim. Ardından babam odaya geldi.

"Eveet kızlar anlatın bakalım neler oluyor?"

"Şey... Baba sonra konuşsak bak misafirimiz var. Evde konuşalım lütfen. Emre tanıştırayım. Bizim sınıftan bir arkadaşım." Evet babacım bizim sınıftan vampir arkadaşımız...

"İyi bakalım evde konuşuruz. Ben Ömer Aksoy Asel'in babasıyım." Niye bugünlerde herkes sadece isim söyleyemiyor?

"Emre Demir bende memnun oldum." Aa yalan söylemek oldu mu şimdi Ateşçim niye yalan söylüyorsun çok ayıp!

"Kızlar çikolatalardan yemek ister misiniz? Her çeşitten getirdim. Buyrun" dedi Emre. Ne gerek vardı bunu demene şimdi?

"Bademli var mı? " Bade isminden mi bilinmez bademe karşı bir zaafı vardı.

"Var var " Sırıtarak cevap vermişti.

"Ayy bende fıstıklı alabilir miyim!?" dedi Cansel.

Hayır hayır hayır. Ciddi olamazlardı. Dün yaşadığımız şeyi unutup bu kadar normal davranamazlardı. Hadi normal davranıyorlar çikolata savaşına girmemeliydiler! Alnımı kaşımaya başlamıştım. Ya her şey batıyordu bana çok abartıyordum yada ortada abartılacak bir şey gerçekten vardı. Resmen hepsi durmuş bir hastane odasında hiç bir derdimiz yokmuş gibi -yanımızda bir vampir yokmuş gibi- çikolata yiyorlardı!

"Baba ne zaman çıkacağız sıkıldım odamda oturmak istiyorum artık."

"Çıkış işlemlerini hallettim istediğimiz zaman gidebilirmişiz."

'İyi tamam çıkmak istiyorum hadi çıkalım" dedim yataktan kalkarak.

Daha fazla dayanamıyordum. Evime gitmek istiyordum odamda otumak yastığıma sarılarak müzik dinlemek istiyordum. Kafamı dağıtmak istiyordum. Bu sefer gerçekten ne istediğimi biliyordum.