Olağandışı

22. Bölüm

🌼

Eve girdim eşyalarım gelmişti. Saat çok geç olmasına rağmen masamı, sandalyemi, komodinimi kurdum. Artık kitaplığımıda amcamlarla yerleştirirdim. Yatağıma uzandım, tavanımı seyretmeye başladım. Gerçekten gitmiş olabilir miydi? Bana her zaman arkamda olduğunu söylerken doğru mu söylüyordu? Gerçekten arkamda olacak mıydı? Annemi özlemiştim. Hemde çok... Kapım tıklatıldı. "Gir" dedim her kim tıklatıyorsa.

"Benim..." dedi ve ekledi amcam "Gelebilir miyim?"

"Gel." dedim oturarak. Tebessümle yanıma geldi ve yatağın ucuna oturdu.

"Nerdeydin? Merak ettim." dedi.

"Emre'yleydim." dedim. Bana bir süre hiçbir şey söylemeden baktı. Sonra konuşmaya başladı.

"Neden?" dedi ben ayaklarımı bağlayıp bağdaş kurarken.

"Öyle... Neyse bunun için gelmedin herhalde. " dedim.

"Anneni suçladığım için özür dilerim." dedi beklemiyordum bunu şaşırmıştım.

"Ne?" dedim.

" Halalarınla konuşuyorduk. Ayda halan bir şeyler dedi. Bir suçlu arayacaksak bunun sadece annen olmadığını abiminde suçunun olduğunu, aşkın bir suç olmadığını söyledi. Sanırım ikna oldum." dedi ve birden kalkıp kapıya ilerledi. Kapının önünde durdu ve bana doğru döndü. "Babaannen seni görmek istiyor. Ağladığı parka gelsin de o bilir dedi."deyip çıktı. Ağladığım park mı?

"Güzel kızım oturabilir miyim?"

"Fıstık. Ye de güzel yüzün toparlansın. Ne zamandır yemek yemiyorsundur kim bilir... Adın ne senin?"

"Asel..." deyince yanımdan kalktı gitti.

Telefonu elime aldım. Bir video vardı.

"Aman torunumun doğduğu gün bugün böyle şeylerle mahvetmeyin. Zaten zor duruyorum bu ortamda. Sırf onun için duracağım daha fazla." dedi kadın. Nerden tanıdık geliyordu bana?

O muydu? Evet nerden tanıdık geldiği oradandı. İsmimi söyleyincede kalkıp gitmesi... Hemen telefonumu ve cüzdanımı elime alıp parka gitmeye karar verdim. Taksi çevirecektim ama bir taksinin geçmesini bekleyecek zamanım yoktu. Sormam gereken ve söylemek istediklerim vardı. Koşa koşa giderdim ama yine de o soruları soracaktım. Yakınlarda taksi durağı vardı. Oraya gidecektim. Hızlı adımlarla yürüdüm. Taksi durağına yaklaştım ve bir taksi istediğimi söyledim. Parka doğru ilerledik ve parkın girişinde durdu.

"50 lira abla." dedi şoför. İçimden "yuh" desemde parayı uzattım ve taksiden indim.

Daha önce ağladığım banka doğru ilerledim. Tek bir farkla; bu sefer ne ağlıyordum ne de kimse bana bakıyordu.

Evet ordaydı. Öncesinde ona teyze dediğim babaannem denilen kadın orada oturuyordu. Arka tarafında durmama rağmen benim geldiğimi hissederek arkasına baktı ve banktan kalkarak bana sarıldı. O sarılıyordu ama ben ona sarılmıyordum.

"Oy Allah'ım sonunda. " dedi ağlamaklı sesiyle. " Daha o gün doğduğun gündeydik. Seni kucağıma almıştım. O gün bilerek geldim buraya. Sarılma umuduyla ama sarılamadım. Her şeyi yeni öğreniyordun ve benim sana gelip sarılman kafanı daha fazla karıştırırdı. Çok özledim seni Asel çok..." dedi. Daha sonra benim koluma girerek banka otutturdu.