Kaderin yalnızca filmlere konu olmadığını biliyordum artık. Neredeyse bir seneden fazla bir zaman boyunca o zarfın evimdeki varlığından habersiz yaşamıştım.
Uzak bir köye gittiğim gün vicdan azabıyla tutuşan şeref bu mektubu anneme :korkusuzca vermisti.
-2012 -
-"Merhaba efendim ben Şeref ,sirkette güvenlik personeliyim.Nil hanımın bana çok iyiliği dokundu ,ailem ve çocuklarım için yaptıklarını unutamam."
Lütfen ona teşekkürümü dile getirdiğim bu mektubu iletir misiniz efendim? diyerek elindeki zarfı anneme vermiş .Kendisi açarsa sevinirim,cümlesini de yolun yarısına kadar gittikten sonra arkasını dönerek eklemiş. Bunları annemden duymam için delirmeme ramak kalmalıymış meğer...Annem de o gün Şeref'e bir bardak çay ikram etmek istemiş .Kızının yardım ettiğini düşündüğü, bu zavallı adamı alelade kapı ağzından uğurlamaya gönlü el vermemiş fakat Şeref acil bir işi olduğunu defaten söyleyerek çabucak uzaklaşmış.Nitekim o günden kısa bir süre sonra öleceğini Şeref'te biliyordu...
Ben her zaman insanlarla iletişimi olan biri oldum. Üniversite yıllarında da köy okullarına gönderdiğim ufak tefek yardımlardan sonra çalışma masam renkli zarflarla dolardı:Bunların hepsi de teşekkür mektubuydu.
İşte annemde bu mektubu onlardan biri sanarak kitaplığımın arasına gelişigüzel savurmuş, Şeref'in çocuklarına hediyeler aldığımı ,durumlarının yetersiz oldgunu bu mektubunda diğerlerinden farksız oldgunu düşünerek bana söyleme gereği bile duymamış.
Kader nasıl bir hapsoluştur ki kaçmaya karar verdiğim gün o mektubu kitaplığımı silerken tekrar bulan annem beni bu şehire bir kez daha hapsetti!.
Hümeyra teyze oğluna kavuştu, yanı başında gömülü olan oğlu,ona :Aslında onu hiç terketmedigini buna mecbur kaldığını anlatıyordur herhalde...
Karanlıkların bir şafaktan bir şafağa aydınlanacağını bana Serdar öğretmişti.Av.Serdar ATABEY :Benim herşeyim ve annesinin karagözlü tek kuzusuydu şimdi onun aydınlığını karartanların yetersiz delilden dolayı serbest bırakalışının 2. yılı...
ŞİMDİ OKUDUĞUN
GECENİN AYDINLIĞINDA
Mystère / ThrillerDizlerimin üstüne basıp kan kokan topraktan kalktım.O ana kadar hiç konuşmamıştım.İçimden :Delirmek için en uygun zaman bu dedim,kendi kendime.En kolayı bu olur.Buna onu unutarak dayanabilirim,unutmak içinde;"aklımı kaybetmem gerekir. "