Taehyung'un önünde eğilip yakalarını sıkıca kavradı ve "Bu yaptığını yanına bırakacağımı sanıyorsan, çok yazık ediyorsun Kim. Benimle uğraşmak istemezsin." sözlerini keskin bir bıçak gibi sarf etti, ezeli rakibine. Buna karşılık duyduğu cevap başlay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Life Goes On - Bts
-
Oy Sınırı : 27
Yorum Sınırı : 90
-
Okurken keyif alacağınız bir bölüm olması dileğiyle,
'Hayat Devam Ediyor, Değil mi?' adlı bölümümüz için,
İyi okumalar.
Taehyung'un bakış açısından;
Yaşamak.
Kimisine göre nefes almakla gerçekleştirilen bu eylem, çoğu insan için öyle olmadığını bildiğim kadar değerliydi.
Ciğerlerinden giren hava mutlu etmiyorsa seni, ikinciyi çekmek için tekrar heyecanla şişirmiyorsan göğsünü; nasıl yaşadığını iddia edebilirdin ki?
Ben ise, artık iddia edebilen taraftaydım. Hayatım yanımda yatıyordu, nasıl yaşamıyorum diyebilirdim?
Göğsümde uykuya dalmasının ardından yatağıma taşımıştım bizi. Bu yarım saatlik süreç boyunca uykusundan kalktığı tek an, gözlerini hafifçe aralayıp yanında olduğumu teyit ettiği andı.
Sonra da yaklaşıp kollarını dolamıştı zaten bana, ben de hayatın beni kolları arasına almasına izin vermiştim.
Kalkıp temizlenmem ve altıma bir iç çamaşırı geçirmem gerektiğinin farkındaydım ancak şu bozulmasını hiç istemediğim andan ayrılamıyordum.
Artık benimdi ve onundum ancak yine de korku öyle kolay gitmiyordu işte. Hele ki canımız pahasına girdiğimiz dava ne kadar ertelesek de bizi beklerken.
Tüm bizi bekleyen sorumluluklara rağmen, bugün de erteleyecektik davayla ilgilenmeyi çünkü bugün Yoongi'nin abisinin ölümünün 11. yıl dönümüydü.
Ve ben miniğimin bunun acısını özellikle bu günlerde ne denli zor atlattığını bizzat tecrübe ederek öğrenmiş bir adamdım.
Aslında şu geçirdiğimiz tüm senelerde, neredeyse her diyaloğumuzda; abisinin katiline oldukça benzeyen yüzüm sayesinde kazanmıştım bu tecrübeyi.
Bana baktıkça acılarının pekişmesini anlayabiliyordum. Kesinlikle hak etmemiştim yaşadıklarımı ancak zaten o da hak ettiğimi iddia etmiyordu
Staj senemiz hariç çalıştığımız senelerin hepsinde bugün, izin almıştı Yoongi. Acısını göstermek istemezdi. Öfkesini göstermekten hiç çekinen biri olmamıştı ancak acı farklıydı işte.
Ancak bu sefer böyle olmayacaktı. Hem abisini yad edecek hem de sevdiği ve sevildiği adamın desteğini hissedecekti yanında.
Onu affettiğim için pişman olmayacağımı biliyordum. Yoongi sevdi mi her hücresiyle seven biriydi ve onun bu halleri senelerce hayallerimi süslemişken şimdi yaşıyor olmak, kalbimi sıkıştıran türden bir mutluluk veriyordu bana.
