Taehyung'un önünde eğilip yakalarını sıkıca kavradı ve "Bu yaptığını yanına bırakacağımı sanıyorsan, çok yazık ediyorsun Kim. Benimle uğraşmak istemezsin." sözlerini keskin bir bıçak gibi sarf etti, ezeli rakibine. Buna karşılık duyduğu cevap başlay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Starset - My Demons
-
Beğenerek ve keyif alarak okuduğunuz bir bölüm olması dileğiyle;
'Zor Karar' adlı bölümümüz için,
İyi okumalar.
Yoongi'nin Bakış Açısından;
Taehyung denen sik herifle kavgamızdan ve dış kapının önünde verdiğim, geri dönüp onu yine dövme isteğimi bastırabildiğim zorlu bir iç savaştan sonra eve gelmiştim. Girdiğim duşta bile aklımdan çıkmayan davanın beni daha fazla germesine izin vermeden, bulduğum ilk bornozu giyip çıktım.
Ertesi gün gittiğim iş yerinde, ofistekilere selam verip odama geçtim. Gergindim. Bu, çok şaşılası bir şey değildi. İşim veyahut karakterim gereği gergin olmam normaldi. Ancak bu seferki taş üstünde taş bırakmamak isteyeceğim türdendi.
Gidip müdürle konuşmalı ve davayı bana vermesini istemeliydim. Kim bilir, belki verdiğim emeği ve hırsımı görünce fikrini değiştirirdi.
Hayalimsi düşüncelerimden sıyrılıp bugün gireceğim duruşmanın dosyalarına biraz daha bakmalıydım. Bahsederken bile hayal demem, acınasıydı. Ne ara bu hale gelmiştim cidden.
Dosyaların kendimi bulamayacağım bir duruma ve kahvemin son yudumlarına geldiğim sırada; arayan sekreterim, müdürün odasına çağırdığını söyledi. Tamam, bu dava mevzusunu konuşmak için bir fırsat olabilirdi.
Denileni yapmazdan önce üstüme çeki düzen vermek için uğradığım lavaboda, aynadaki yansımama baktım ve derli toplu olduğuma karar erdikten sonra hızla müdürün odasına doğru yürümeye başladım.
Kapıyı tıklatıp içeri girdim ve müdürün masasının önünde ellerimi bağlayıp, müdürümüzün önündeki işi bitirmesini bekledim. İşini bitirince, yani sanırım,
"Otur lütfen Min." dedi.
O konuşmaya başlamazdan önce kendi mevzumu açma niyetlisiydim ki, içeri Taehyung girdi. Harika zamanlama cidden şerefsiz diye içimden söverken müdürün;
"Sen de şu koltuğa otur bakalım Kim. İkinizle konuşacaklarım var." demesi üzerine, sövmem şaşkınlığa döndü.
İkimizle ne işi olabilirdi ki? Taehyung da şaşırmış görünüyordu ancak bana yandan sırıtmayı da ihmal etmiyordu. Hâlâ işin dalgasındaydı piç.
Müdür gergin şekilde konuşmaya başladı;
"Arkadaşlar. Biliyorum, ikinizi birden çağırınca şaşırdınız. Ancak bu işi yapabileceğine inandığım sizden başka insan yok."
Ortamın git gide daha da gerildiğini hissediyordum. Keşke şu güveniyorum inanıyorum zart zurtlarını bıraksaydı da konuya girseydi hemen. Taehyung'a baktığımda dudaklarını ısırmış ve gergin halde onun da benim kadar heyecanla beklediğimi gördüm. Ortak olduğumuz tek nokta, şu odada yaşadığımız duygulardı sanırım.
