Taehyung'un önünde eğilip yakalarını sıkıca kavradı ve "Bu yaptığını yanına bırakacağımı sanıyorsan, çok yazık ediyorsun Kim. Benimle uğraşmak istemezsin." sözlerini keskin bir bıçak gibi sarf etti, ezeli rakibine. Buna karşılık duyduğu cevap başlay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Safety Net - Ariana Grande
-
Beğenerek ve keyif alarak okuduğunuz bir bölüm olması dileğiyle;
'Beklenmedik Bir Yakınlık mı?' adlı bölümümüz için,
İyi okumalar.
Yoongi'nin bakış açısından;
Boşluk.
Kimisi için somut bir eksiklik durumunu ifade etmek kullanılan, kimisi için hislerinin tarifi olan bu kelime; benim için elinizi koysanız göğüs kafesimin sol tarafında rahatlıkla hissedilebilecek bir kavram.
Benden kalbimin sevgisini sığdıramadığı insanı almışlardı. Önümüzdeki ay.
Bugünlerde yaşadığım ruh halini, gözlerimin doluluğunu fark etmezdi insanlar.
Kim, Min Yoongi mi ağlayacaktı? Gözüne toz kaçmıştır, yanlış görmüşüzdür, o ve ağlamak mı?
Bakışlarında, acımı dışa vuramayacağıma dair anlamlar olurdu çevremdeki çoğu insanın. Hatta bazen acımın bile olamayacağına dair.
Oysaki ben, yemin ederim birilerini sevebilmeyi denerdim. Belki kalbimin dört odasını kapsayacak kadar sevmeyi birine has kılmıştım ancak denerdim.
Biri vardı ki, nefret ederken sevmeyi öğretiyormuş gibi hissettiriyordu. Bakışlarım nefretle bakardı ona, öfkeyle. Ne ara dolar olmuştu?
Her baktığımda acımın kaynağını gördüğüm, canımı daha da yakan ve öfkeyle dolmamı sağlayan yüze; nasıl olmuştu da değişmeye başlamıştım?
Şimdi Taehyung mutfakta beni düşüncelerimle bırakmışken tam olarak bunları düşünüyordum. Hak etmiş ve itiraz edecek bir şey bırakmamıştım. Ağlasam da düzeltemeyeceğim, düzelmeyecek durumlar listesine bir madde daha eklemiştim.
Bir de dava meselesi vardı tabi. Sanırım bildiklerimi dile getirmenin vakti gelmiş de geçiyordu.
Hızla ayağa kalkıp müdürün odasına yürüdüm ve kapıyı çalmadan girdim içeri. Belki insanlar bugünlerde yaşadığım üst üste gelen olayların ciddiyetinin ve içimde sakladığım acımın yıldönümü zamanları olduğunu bilmiyordu ancak ben biliyordum.
Sabır mı? İşte o tam olarak şu an bana yaklaşmaya korkan duygumdu.
İçeri ani dalışımla şaşıran müdürün bir şey demesine izin vermeden konuşmaya başladım;
"Dong Jun'un o geceki rolünün sadece suçüstü yakalayan olmadığını biliyorum müdürüm."
Dediğim şeyle yüzü ilk başta şaşkınlıkla doldu. Ağzının aralanması, kaşlarının çatılması ve bunların yerini sakinliğe bırakması saniyelerini aldı.
