Taehyung'un önünde eğilip yakalarını sıkıca kavradı ve "Bu yaptığını yanına bırakacağımı sanıyorsan, çok yazık ediyorsun Kim. Benimle uğraşmak istemezsin." sözlerini keskin bir bıçak gibi sarf etti, ezeli rakibine. Buna karşılık duyduğu cevap başlay...
Oops! Bu görüntü içerik kurallarımıza uymuyor. Yayımlamaya devam etmek için görüntüyü kaldırmayı ya da başka bir görüntü yüklemeyi deneyin.
Sweater Weather - The Neighbourhood
-
Beğeneceğiniz, zevk olarak okuyacağınız bir bölüm olması dileğiyle,
'Uzak Durmamız İyi Olacak Mı?' adlı bölümümüz için,
İyi okumalar.
Günümüz
Taehyung'un bakış açısından;
Değişim.
Zamanla çoğu insan gibi, hangi anlamda olacağı belirsiz olmasının yanında yaşayacağımdan kesinlikle emin olduğum ancak büyük çaplı olmamasını dilemekten de geri kalamadığım; kaderim olan olay.
Duygularım ise, en çok bu olaya maruz kalmasını dilediğim parçamdı.
Ancak isteğimin imkansızcasına geri çevrilişine senelerce şahit oldum. Her kalbim kırılışında, baktığım kırık parçaların sahibine karşı aşamadım içimdekileri.
Aşamadım aşmasına, bu adama karşı bitmesini istediğim aşkım hep aynı kaldı ancak etrafını öfke ve hayal kırıklığı kaplamasını engellemedi bu değişmeyen durum.
Öyle kalın ve erişilmez duvarlarla kaplandı ki etrafı bu aşkın, şimdi bana ait olmasına rağmen ben bile göremiyorum.
Bir tek alışkanlıktan kalma hissi benimle şimdi. Eski Taehyung'un hislerine ihanet etmek istemeyen bir yanım var, işte o bırakıp gitmemi engelliyor bu adamı.
Beni seviyor, onu seviyorum. Pişmanlığının farkındayım, bu pişmanlığın duvarların ardındaki aşkımı tekrar gün yüzüne çıkarmaya yetmediğinin veya beni kırdığı kadar onu kırdığıma kendimi ikna etmeden, her şeyin sürekli en başa saracağının farkında olduğum kadar.
Yine de ben, içimdeki bunca öfkeye rağmen, onun bana kıydığı kadar kıyamıyordum da ona.
O kadar kıyamıyordum ki, içimde ona ufak da olsa hak veren bir yanım olduğunu fark etmiştim. Abisinin onun için ne derece önemli biri olduğunu anlamıştım o gece ve, acısı yüzünden bana yaşattığı acıları anlayan bir yanım olduğunu kabul etmiştim.
Ve, ne olursa olsun bu seneki acısını tek başına atlatmasına izin vermeyecek kadar bu adamın esiri olduğumu.
Tıpkı dün gece hasta haliyle yatağına yatırdığımdan beri yanından ayrılmayışım gibi, o gün de bırakmayacaktım onu.
Abisinin ölüm yıldönümüne 2 gün kalmıştı ve her ne kadar bir süredir zaten bunun acısını yaşadığını fark etsem de, o gün çok daha kötü hissedeceğini biliyordum.
Senelerce yaşadığım acının sebebini öğrendiğim an sonsuza dek terk etmeliydim onu belki ancak, bir mucize gerçekleşmişti, o da beni sevmişti.
