DİPSİZ KUYU - İNKİTAM SERİSİ I - FİNAL

BÖLÜM XXII - AŞK BÖCEKLERİ

Evet çok güzel bir bölümle sizlerleyim...

30 AĞUSTOS ZAFER BAYRIMINIZ KUTLU OLSUN 🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷🇹🇷

-*-

Tim hengameden kurtulup demin bulundukları dama yeniden geçmişlerdi, Kerem kar maskesini çıkarıp, “Ersin Ceren teğmeni ara-” demişti ki Ersin birden çıkıştı.
“En son ben aradım, sıra onda.”
Kerem’in kaşları çatıldı, “Lan bu timde bir tane aklı başında adam yok mu?” diye bağırdı. “Ben ara ‘nerdesin aşkım’ oyna mı diyorum? Karargahla konuşmam lazım.”

Ersin “Ha... Onu diyorsunuz,” dedi kafasını kaşıyarak. “Emredersiniz komutanım!” diyerek telefonu çıkarıp aradı. “Kerem komutan albayla görüşecek.”
“Veriyorum astsubayım.”
Ersin gülümsedi, ne tatlı demişti öyle, “Sende benim teğmenimsin...”
Karşıdan önce bir öksürük ardından da “Komutanını ver astsubay!” diyen sert sesi duyan Ersin gürledi, “Emredersiniz komutanım!” ve telefonu Kerem’e uzattı.

“Of of!” dedi Kerem başını sağa sola sallayarak. “Komutanım.”
“Söyle yüzbaşım. Yakında sizin timin adını ‘Aşk Böcekleri’ diye değiştireceğim. Tim, tim değil, aşk topluluğu maşallah!”
“Emredersiniz komutanım!” dedi başını çevirip timine ters ters bakarak.
“Söyle.”
“Komutanım Katarina kod adı teröristi elimizden kaçırdık. Ama çok uzaklaşmış olamaz. Muhtemelen köy taraflarındaki dağlık alandadır. Eğer İHA’ları çıkarabilirseniz, izninizle peşine düşelim.”

“Birde izninizle diyor utanmadan. Sanki ‘Yok yüzbaşım dönün’ desem, tıpış tıpış döneceksiniz de...”
“Şey komutanım. Yani çok uzaklaşmamıştır.”
Albay yanağını kaşıdı, “Tamam başımdaki derdin komutanı, benden haber bekle.”
“Emredersiniz komutanım!”
“İpek nasıl?”
“İyi komutanım. Biraz işkence görmüş. İstihbaratla hastaneye gönderdik. Şimdi Ali Kerim de gitti peşlerinden.
“Anlaşıldı yüzbaşı.”

Kerem telefonu geri verdi Ersin’e ve time “Toplanın,” dedi. Hepsi yanına geldi, “Karargahtan haber gelene kadar kamuflajlarınızı giyinip, mühimmatınızı kontrol edin. Emir geldiği an harekete geçeceğiz, helikopter bizi alıp en güvenli noktaya bırakacak ve operasyona kaldığımız yerden devam edeceğiz,” dedi.
“Emredersiniz komutanım!”
“İyi hadi kurtulalım şunlardan.”

***

Esmira haftasonu için gelmiş ve Erdem’in operasyonda olduğunu öğrenince de Birsen'i de alıp, Sanemlere gelmişti. Kızlarla oturmuş sohbet ederken Havin sinirine engel olamıyordu.
“Fesat senin bu abin! Biz sarmadan bahsediyorduk, nerelerinden anlamış, çektiği mesaja bak. Sen benim kardeşimle bizim cinsel hayatımızı nasıl konuşur, ona nasıl akıl verirsin, demiş. Edepsiz. Fikir neredeyse işte...”
Esmira’nın çekirdek boğazında kalacaktı. “Sizin cinsel hayatınız mı çok affedersin Havin abla?”
“Canım... Immm... Şey...”

“Aman iki yetişkin insanlar canım, yaşadıklarından size ne?” dedi Ayşe kızlara uyaran bakışlarla.
Sanem omuz silkti, “Valla benim Can’ım öyle abimden tırsmasa, bizim de olurdu özel bir hayatımız. Ama beyefendi öperken bile neredeyse abimden icazet isteyecek, verirse de ‘Emredersiniz komutanım’ diyerek öpecek. Hayır yarın öbür gün evlendiğimizde çocuğu nasıl yapacağız onu bilmiyorum inan. Ona sorarsan ‘komutanımın kız kardeşiyle sevişemem’ der şimdi.”
Ayşe Ferman’ın dizlerinde uzandığı anı düşünüp iç çekti, “Geçen Ferman da gelip dizlerimde uyudu. O kadar masum ve tatlıydı ki.”

“Masum ve tatlı mı?” diyerek suratını ekşitti Sanem. “Ayşe ablacığım çok pardon da gelmişiz kaç yaşına, evleneceğiz yani yakında. Ne yapayım ben masum ve tatlıyı. Bana yaramaz, seksi ve ateşli adam lazım. Ama ben Can’ı o kıvama getireceğim.”
“Aaaa...” diye onun dizine vurdu Havin. “Abin duymasın valla seni değil, o Can’ın canını alır. Kız kardeşimi yoldan çıkardın diye. Bilmiyor ki kız kardeşinin yolu yol değil. Garibim cefasını da Can çekiyor. Halbuki bu edepsizlerin kraliçesi.”
“Ay Havin yenge sus Allah aşkına, valla abim yüzünden ben adamı yoldan çıkarmaya çalışıyorum. Evlenene kadar artık ne kadar çıkarsa kar.”