Het laatste bolletje dat ik inkleur, is die onder de letter 'A.' Hoe het er naar mijn inzichten voor staat, zijn mijn examens goed gegaan, iets wat een hele opluchting is voor mij. Als kers op de taart ga ik vandaag ook nog naar Spanje toe. Na dit examen ga ik naar huis en dan een halfuur later naar Spanje. Het verlangen naar drie maanden lang dansen en de uitgestrekte, warme stranden, maakt me nog gelukkiger. Het enige minpuntje is dat Lucas ook meegaat, die jongen verpest echt alles. Gelukkig weet ik dat mijn vrienden altijd achter me blijven staan.
Als we eindelijk te horen krijgen dat we weg mogen, zijn Noa en ik natuurlijk degene die als eerste buiten zijn, beiden hebben we er zo veel zin in.
Samen fietsen we een stuk richting huis, maar onze wegen scheiden bij het stoplicht, maar zullen straks weer herenigd worden als ik Noa kom ophalen.
Stilletjes, maar razend benieuwd, zit ik in de auto met mijn moeder aan het stuur. Ze rijdt de auto eerst naar Noa toe en daarna naar Rick. Onderweg naar Schiphol halen we Laurens ook nog op.
Tevens zal dit de eerste keer worden dat Noa, Laurens en mijn moeder Rick ontmoeten. Al bij het eerste gesprek lijkt het te klikken tussen alle partijen, iets wat mij tevreden stelt. We lijken nu al een geweldige vriendengroep te zijn geworden.
Als we uiteindelijk op Schiphol lopen, zie ik een vrouw met een klembord, wie een groep kinderen om haar heen heeft staan. We lopen naar haar toe en als blijkt dat we onze naam moeten noemen, doen we dat. Daarna lopen we met z'n vieren naar het raam in het restaurant. Samen kijken we naar de immens grote, opstijgende vliegtuigen, de vraag hoe die vliegtuigen zo kunnen vliegen, blijft nog altijd staan.
Opeens tikt Laurens mij aan op mijn arm, ik volg de vinger die hij uitsteekt naar een bepaalde plek, Lucas en Sabrina. Zoenend slikken ze elkaar bijna in. Vol afschuw en pijn kijk ik naar die twee, het maakt me nog steeds van streek ze zo samen te zien.
De rest van mijn vrienden lijken het te merken, want allemaal beginnen ze te vertellen over wat ze allemaal hebben gedaan deze tijd. Maar het lijkt niet te helpen, mijn ogen blijven gefocust op hen twee. Mijn oren staan zo ver open dat ik alles lijk te horen wat ze zeggen.
Ik wil Lucas voor mezelf, ik raak nog steeds betoverd door zijn ogen en zijn lach, kriebels krijg ik aan de gedachte van ons moment samen. Maar ik mag er niet aan denken van mezelf, het maakt me zwak en dat is iets wat ik niet wil. Ik schud na deze gedachte, de verlangens van me af, ze hebben me nooit goede dingen opgeleverd en dat bewijst zich nu wel weer.
Op een gegeven moment wordt het wel erg warm in deze ruimte, wat als gevolg heeft dat ik mijn vest uitdoe en ik mijn tas stop. Ik rits mijn tas open en mijn ogen schieten vuur, bovenin mijn tas liggen niet mijn spullen, maar een foto van Lucas en Sabrina, zoenend! Woede borrelt weer naar boven en ik loop boos naar Lucas toe, die een eindje verderop staat. "Moet dit nou, ik snap dat je wat moet haar heb, maar daar hoef je mij toch niet mee lastig te vallen," zeg ik woedend terwijl ik de foto in zijn gezicht duw. Sprakeloos kijkt hij me aan. "Ze heeft gelijk, je hoeft je geweldige leventje niet aan iedereen te laten zien," zegt Rick met een sarcastische nadruk op 'geweldig'.
"Wat een vreselijke vriend ben jij! Je kon iemand als Demi krijgen en je slaat dat af en dan kies je voor dat," zegt Laurens. Het zegje van Laurens maakt wel wat bij me los, ik voel me wel gevleid dat hij zo over me praat. En niet alleen van Laurens, maar met mijn vrienden om me heen voel ik me sterk, samen draaien we ons om en lopen weg.
Lucas kijkt verslagen, niet wetend wat hij moet zeggen, in tegenstelling tot Sabrina.
"Nu zien jullie ook eens in dat ik gewoon beter ben. En Lucas en ik houden van elkaar dus laat ons gewoon met rust. Toch Lukie?" zegt Sabrina slijmerig. Iets wat mij inwendig doet kotsen. Maar in tegenstelling tot wat ik dacht, namelijk dat hij mee zou gaan slijmen, draait hij zich om en gaat ergens verderop zitten.
"Dit spel is nog niet klaar," zeg ik tegen Sabrina.
"Je weet toch dat ik altijd van je zal winnen, wat je ook doet of probeert." Nadat ze dit heeft gezegd gaat ze terug naar Lucas en laat ons achter.
Nou daar zou ik maar niet zo zeer van zijn, ik ga er alles aan doen om deze keer van jou te winnen!
~ 814 woorden ~
~ Verbeterd op 6-7-2015 ~
JE LEEST
Dancing in the rain (voltooid)
Romance"Demi, het meisje dat vleugels lijkt te krijgen als ze danst." Een benaming waar zij niet meer van opkijkt, het maakt haar beter. Alsof alles verdwijnt en zij daar alleen op het podium staat. Dit heeft ze altijd alleen gedaan, totdat ze hoort dat ze...
