Şeker Kız Bilge | Texting

🍬AİLE🍬

Eren🍬

Acile girdiğimde hızla etrafıma bakınmaya başladım. Açık olan odalara doğru ilerledim. Bilge...

Birkaç odayı arkamda bıraktıktan sonra hastane koridoruna sızan güneş ışınları dikkatimi çekti. Gözlerimle takip ettiğimde bu sızıntının açık olan bir odadan geldiğini gördüm. Yürümeye başladım. Kulağıma kesik kesik ağlama sesleri geliyordu. Bir hışım odanın önüne geçtim. Bilge...

Omuzlarına dökülmüş saçları dağılmıştı. Yüzünde sabit tutmaya gayret ettiği oksijen maskesi yanaklarından süzülen yaşları gizleyemiyordu. Elleri titriyordu. Ben... Yerimde mıhlanmış hâlde gözlerimi ondan ayıramıyordum.

"Eren gelmiş."

Kulağıma gelen sesle gözleri ürkekçe aralandı. Ben tek başına olduğunu sanıyordum. Gözleri doldu ve tekrar yuvasından taştı. Ellerinin titremesi artmıştı. Boğazımı zorlayan yumruyla boğazımda tuhaf bir acılık hissettim. İçeriye adımladım. Adımlarım öyle sakin ve yumuşaktı ki onu incitmekten korkuyordum. Sanki onu çevreleyen görünmez korumayı dağıtmak  istemiyordum. Sanki düşüncesiz bir hareketim nefesini kesecekti, nefesim kesilecekti.

Aramızda bir adımlık mesafe kaldığında beklemediğim bir anda düzensiz bir kalkışla bir kolunu boynuma sardı. Diğer eli maskesini tutuyordu. Kesik kesik ağlıyordu. Kollarımı ürkekçe beline sardım. Boynumda biriken ıslaklık, ona daha çok sarılmam gerektiğini söylüyordu. Çekiniyordum. Bu hâlin bende bağımlılık yapmasından korkuyordum. Ondan ayrı kalmaktan delice korktuğum gibi aklımdan geçmesinden hoşnutsuz olduğum isteklerin beni esir almasını istemiyordum.

"Eren..."

Boğuk çıkan sesindeki duygu geçişleri canımı yakmıştı. Yardım bekliyordu. Çaresizliğini ilan etmişti ismimde.

Kolu boynumda kayarken kollarımı sıklaştırdım. Yüz yüze bakıyorduk. Kan çanağı olmuş gözleri aralandı. Kalp atışlarını hissediyordum. Terliyordu. Ben de ondan farksızdım. Kollarımı yavaşça gevşetip oturması için yardım ettim. Elini tutuyordum. Yanına oturdum. Elimi sıkı sıkıya tutuyordu. Başımı ona çevirdiğimde oksijen maskesini tuttuğu elinin titrediğini gördüm. Elimi titreyen eline uzattım. Gözlerini bana çevirdi. Bana bir şey söylemek istiyordu, bakışlarından anlayabiliyordum. Maskeyi ağzından yavaşça çekti. Beklentiyle gözlerime bakıyordu. Gözlerinde endişe ve korku gördüm.

"Annemle babamın yüzünü kapattılar. Beni buraya getirdiler. Nereye götürdüler onları?"

Alel acele maskeyi ağzına götürdü. Boğazıma oturan yumruyla başımı çevirdim. Arkadaşları ayakta duruyordu. Bakışları Kerim'in duyduklarını doğrularken yanıma döndüm. Gözlerini kırpmadan bana bakıyordu. Yüzüne gelen saç tellerini kulağının arkasına getirdim. Gözleri dolmuştu. Onu bulanık görüyorken yüzüme bir gülümseme yerleştirip dudağımı araladım.

"Biz hemen evlensek ya."

Dolan gözleri taştığında kısılan gözleri ile ağzındaki maskeyi önemsemeyip konuştu. Gülümsüyordu.

"Ama ben daha annemle babama söylemedim."

Devam etti.

"Benimle fazla ilgilenmediler ama senin gibi elimi tuttular. Birlikte yemek yedik... Korktum galiba. Kabul etmezler diye. Neden söylemedim ki ben annemle babama? Neden anlatmadım ki seni? Eminim seni çok severler. Belki ben de tanıştırırdım ailemle. Evimize gelirsin değil mi?"

Yanaklarımdan süzülen yaşlarla başımı eğdim. Elimi biraz daha kavradığı sırada sesini duydum.

"Neden ağlıyorsun?"

Yüzümü hızla silip başımı kaldırdım. Ağlamaya başlamıştı. Elimi ona uzattığımda elimi bırakıp benden uzaklaştı. Elim üşüyordu.

"B-bilge..."

"Annemle babam öldü işte! Onlar yok!"

Ağlamaya devam ederken düzensizce yerinden kalktı. Yerimden kalktım. Kolunu kavradığımda yerinde sendelerken hızla kendime çektim.

"Bilge!"

...

Bilge🍬

Gözlerimi zorlukla araladığımda etrafı beyaz görüyordum. Gözlerimi kapatıp tekrar açtım. Biri yanımda dikiliyordu. Bir müddet bana bakıp dışarı çıktı. Hemşireydi sanırım.

Kulağıma kapı sesi geldiğinde gözlerimi kapıya çevirdim. Kızlar girmişti içeriye. Gözümün önüne gelen görüntülerle gözlerim dolmaya başladı. Annemle babam...

"Bacım..."

Ellerimde hissettiğim soğuklukla ağlamaya başladım. Ellerim boştu. Annemle babamı özledim ben.

"Kanka..."

Aliye yanıma gelip saçımı okşamaya başladı. Serpil ve Beyzanur iki yanıma geçip ellerimi tuttular. Ellerim üşüyor. Bir şeyler söylüyorlar ama anlamıyorum. Ben annemle babamı özledim.

Ağlayışım iç çekişlerine dönüştüğünde göz kapaklarım düşüyordu. Azalan görüş alanımdan kızların dışarı çıktıklarını gördüm. Gözlerimi kapattım. Ben annemle babamı özledim.

Kapı sesi ile bilincim açılırken üzerimdeki yorgunlukla kıpırdamadım. Nefes alışverişlerini duyuyordum. Elimde hissettiğim sıcaklıkla kalp atışlarımı hissettim. Elimi tutuyordu. Eren...

Sıcaklığını yakından hissediyordum. Ellerim terliyordu. Alnıma yaklaşıp öptü. Kalp atışlarım hızlanmıştı. Benden ayrıldığında gülümsediğini hissettiğim kısık sesini duydum. Sonra elimi okşayıp elini elimden uzaklaştırdı. Gitmişti.

"Aile olacağız."

🍬

Bölüm nasıldı?

Eren?

Bilge?

Düşüncelerinizi paylaşırsanız sevinirim.

Kendinize iyi bakın. En güzele emanetsiniz. Selamün Aleyküm 💙🍬