Şeker Kız Bilge | Texting

🍬DİLEK TUT🍬

İyi okumalar 💙

🍬

Eren🍬

"Buyrun kahveniz, Eren Bey."

Duyduğum sesle yanaklarım kasılmaya başladı. Gözlerimi laptoptan çevirip yanıma döndüm. Yüzündeki tatlı gülümsemesi ile kahvelerimizi masaya bıraktı. Üniversite tercihlerini yapmak için cafeye gelmiştik. Üniversite sınavı geçti. Tercih için araştırmalara başladık.

"Teşekkür ederim. Eline sağlık Bilge Hanım."

Kahvemden bir yudum alıp ona döndüğümde gözlerini kaçırıp mahcup hâlde bana baktı.

"Şey afiyet olsun da ben yapmadım. Sadece getirdim, Eren."

Güldüm. Şaşkın gözlerle önüne döndü. Bu kadar tatlı olmak zorunda mısın?

"Bu kahvede farklı bir şey var." dedim ciddi olmaya çalışarak. Anlamaz gözlerle bana döndü. Başını kahvesine çevirip birkaç yudum içtiğinde gülmemek için kendimi zor tuttum.

"Acaba şekeri mi az geldi sana? Bence gayet iyi de."

Beklentili hâlde bana bakıyordu. Devam etti.

"Şeker getirsem karıştırsak olur mu?"

Güldüm. Çatılmış kaşlarıyla hafifçe omzuma vurup önüne döndü.

"Ciddi ciddi inandım ben de."

Ters ters bana bakarken gülümseyerek konuştum.

"Hayatım doğru söylüyorum ben."

Kaşları normal hâle geldiğinde gülümsemem büyümüştü. Elini parmaklarımızı birbirine kenetlenerek tuttum. Elinin üstüne öpücük bırakıp dudağımı araladım.

"Kahvede farklı bir şey var. Çünkü her zamankinden daha tatlı ve güzel olmuş."

Pembeleşmiş yanaklarıyla gülümsüyordu. Gözlerini kırpıştırıp başını eğdiğinde kendime çekip saçının üstüne öpücük bıraktım. Sesimi canlı tutmaya çalışarak konuştum.

"Ne dersin, gastronomi olur mu?"

Kıkırdadı. Gülümsüyorum.

"Burası bile olur bence. Başka şehre gitmek zorunda kalmazsın."

Yerinde kıpırdandığında kollarımı uzaklaştırdım ondan. Gülümsüyordu.

"Bakalım belki başka şehir olur."

Gitgide büyüyen gülümsememle başımı laptopa çevirdim. Başka şehir düşünüyor Bilge, biliyorum. Aynı zamanda benim de ailemden uzakta kalmamı istemiyor. Bize karşı kendini mahcup hissetmesi canımı yakıyor. Anlayabiliyorum onu. Fakat yabancılık çekmemesi için elimden geleni yapıyorum. Hem inşallah onunla aile olacağız.

"Bak tutuyor sıralaman. Kesin alırlar seni. İlk tercihin olsun."

Heyecanla önündeki kağıda not aldığında burukça gülümsedim. Kendinden çok beni düşünüyordu.

"Bilge senin aklında bir meslek oluştu mu?"

Gözlerini ekrandan çevirip bana baktı. Düşünceli bir hâle büründü.

"Ya aslında ben hiç düşünmedim. Daha doğrusu olacağına ihtimal vermedim ve sonuç da öyle. Doktor olmak isterdim ama olmuyor. Kısacası aklımda bir meslek yok."

Durdu. Dudağımı aralayacağım vakit heyecanla konuşmaya başladı.

"Küçükken anneliği meslek sanırdım. Büyüyünce ne olacaksın sorusuna da anne olacağım, derdim. Etrafımdakiler gülerdi ama anlamazdım. Yani güzeldi. Küçük bir şey sana anne diyor. Ne güzel değil mi?"